Εναντίον της UEFA ξέσπασαν ο διεθνής Έλληνας αμυντικός Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ο προπονητής του Τόμας Τούχελ, αλλά και αρκετοί άλλοι παίκτες της Μπορούσια Ντόρτμουντ, μετά την ήττα (2-3) από την Μονακό, για την απόφαση διεξαγωγής του αγώνα, μόλις μία μέρα μετά τη δολοφονική επίθεση στο πούλμαν που μετέφερε την αποστολή της ομάδας στο «Signal Iduna», το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης και που είχε ως συνέπεια τον τραυματισμό του Ισπανού αμυντικού Μαρκ Μπάρτρα.
«Νιώθω σαν ένα ζώο και όχι σαν ένας άνθρωπος» είπε ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος μιλώντας στο ESPN και παραδέχθηκε ότι το ποδόσφαιρο δεν ήταν στο μυαλό του. «Καταρχήν είμαι χαρούμενος επειδή είμαι ζωντανός», σημείωσε μιλώντας στη μεικτή ζώνη, μετά το τέλος του αγώνα.
«Ήταν η πιο δύσκολη μέρα στη ζωή μου και εύχομαι κανείς να μην ζήσει μία ημέρα σαν και αυτή. Μετά από αυτά που συνέβησαν χθες (σ.σ: προχθές) δεν είχα χώρο μέσα στο μυαλό μου για να σκεφτώ το παιχνίδι. Αυτοί στην UEFA πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είμαστε ζώα. Είμαστε άνθρωποι που έχουν οικογένειες και παιδιά στο σπίτι. Και δεν είμαστε ζώα. Είμαι χαρούμενος επειδή όλοι οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο είναι ζωντανοί», πρόσθεσε.
«Είναι πολύ δύσκολο σήμερα (σ.σ: χθες) να σκεφτείς και να παίξεις ποδόσφαιρο. Για όλους είναι δύσκολο να πάνε στην δουλειά μετά την χθεσινή (σ.σ: προχθεσινή) ημέρα. Ελπίζω ότι αυτό που μας συνέβη να μην συμβεί ποτέ σε κανέναν άλλον. Ελπίζω να ήταν η τελευταία φορά. Θα μιλήσουμε με τον πρόεδρο και με τον προπονητή μας. Αλλά δεν έχουμε άλλη λύση. Νιώθω αυτό που σας είπα πριν: Νιώθω σαν ένα ζώο και όχι άνθρωπος. Όποιος δεν το έχει ζήσει δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλο ήταν για εμάς», συμπλήρωσε.
«Ο χρόνος είναι σημαντικός να ξεπεραστεί κάτι σαν αυτό, Οι παίκτες χρειάζονταν μια μέρα ακόμα για να συνέλθουν από την επίθεση, γιατί ήταν σοκαρισμένοι. Είμαστε άνθρωποι και αυτό που έγινε μας επηρέασε. Τώρα θέλουμε να επικεντρωθούμε για την επίτευξη του στόχου, να παίξουμε στα ημιτελικά. Είμαι ευχαριστημένος από την αντίδραση της ομάδας», είπε ο Τόμας Τούχελ.
Ο αμυντικός της Ντόρτμουντ Ματίας Γκίντερ πρόσθεσε:
«Αυτό είναι το καλύτερο που έχω αισθανθεί τις τελευταίες 24 ώρες. Είμαστε χαρούμενοι που είμαστε ζωντανοί και θα μπορέσουμε να γυρίσουμε στο σπίτι. Μιλήσαμε με τους ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι αν υπήρχε κάτι που θα μπορούσαν να αλλάξουν γι ‘αυτό, γιατί κανένας μας δεν ήθελε να παίξει σήμερα (σ.σ:χθες), κάτι που ότι ο καθένας μπορεί να καταλάβει. Προσπαθήσαμε να κάνουμε τα πάντα με τον ίδιο τρόπο όπως κάνουμε συνήθως. Αλλά, προφανώς, κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί το παιχνίδι. Όλοι νιώσαμε από την έναρξη του αγώνα ότι αυτό δεν ήταν ένα κανονικό παιχνίδι για εμάς».
Ο συμπαίκτης Μάρτσελ Σμέτσερ συμφώνησε, λέγοντας:
«Αποφασίστηκε ότι έπρεπε να παίξουμε σήμερα (σ.σ: χθες). Εμείς θα επιθυμούσαμε πολύ, πάρα πολύ, να μπορούσε να βρεθεί μια άλλη ημερομηνία για τον αγώνα. Αν και αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη είναι αυτή η διοργάνωση, ξεχνάμε ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι. Αυτό που συνέβη χθες (σ.σ: προχθές) δεν είναι φυσιολογικό και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο».
Σε μια συγκινητική συνέντευξη στην τηλεόραση, ο Νούρι Σαχίν είπε:
«Είναι δύσκολο να μιλήσω γι ‘αυτό και είναι δύσκολο να βρω τις σωστές λέξεις. Είδαμε πολλές φορές στην τηλεόραση κάτι ανάλογο που ήταν πολύ μακριά από εμάς, ακόμη και όταν ήταν στην Κωνσταντινούπολη, που είναι στη χώρα μου. Το προηγούμενο βράδι (σ.σ: Τρίτη) νιώσαμε πως είναι να είσαι σε αυτή την κατάσταση. Δεν θέλω νιώσει έτσι άλλη φορά. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν αυτό, αλλά μέχρι που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο δεν μπορούσα να σκεφτώ το παιχνίδι για να είμαι ειλικρινής. Χθες (σ.σ: προχθές) το βράδυ δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί και όταν πήγα στο σπίτι, η γυναίκα μου και ο γιος περίμεναν μπροστά από την πόρτα. Τότε ένιωσα πόσο τυχεροί ήμασταν. Ξέρω ότι το ποδόσφαιρο είναι πολύ σημαντικό, αγαπάμε το ποδόσφαιρο, υποφέρουμε για το ποδόσφαιρο. Γνωρίζω ότι κερδίζουμε πολλά χρήματα και να έχουμε μια προνομιούχα ζωή, αλλά είμαστε άνθρωποι, υπάρχει κάτι τόσο πολύ μεγαλύτερο από το ποδόσφαιρο σε αυτόν τον κόσμο και χθες (σ.σ: προχθές) το βράδυ το αισθάνθηκα. Όταν ήμουν στο πούλμαν, δεν μπορώ να ξεχάσω τα πρόσωπα, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα πρόσωπα. Ήταν απίστευτο».