Έλληνες μητροπολίτες από Κύπρο και Ιεροσόλυμα σε ρωσικό συνέδριο ενάντια στο Οικ. Πατριαρχείο

Ο γράφων έχει επανειλημμένα αναφερθεί σε ορισμένους εκ των Κυπρίων αρχιερέων και ιδιαιτέρως στον Κύκκου Νικηφόρο και Ταμασού Ησαΐα, οι οποίοι συνεχίζουν να επιμένουν με έναν αξιοθαύμαστο ζήλο όχι μόνο να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους («Καλύτερα να γράψεις: εκεί που δεν πιάνει μελάνι», πρότεινε καλός Έλληνας φίλος, αλλά για ευνόητους λόγους ο συντάκτης του παρόντος συντόμου σχολίου απέρριψε την πρόταση, διότι όπως λένε «των φρονίμων – ολίγα!») τις αποφάσεις της Συνόδου της Εκκλησίας τους σε ότι αφορά στην αναγνώριση της Ορθοδόξου Εκκλησίας Ουκρανίας, αλλά και δε χάνουν την παραμικρή ευκαιρία να δηλώνουν φίλοι καρδιακοί της «γ΄ Ρώμης».

Έτσι, όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του εκκλησιαστικού βραχίονα του «ρωσικού κόσμου», οι δυο αρχιερείς συμμετείχαν σε ένα συνέδριο στη Μόσχα με τον βαρύγδουπο τίτλο «Παγκόσμια Ορθοδοξία: πρωτείο και συνοδικότητα υπό το φως της ορθοδόξου διδασκαλίας» (Εδώ στα ελληνικά στη μετάφραση του Πατρ. Μόσχας).

Σκοπός του Συνεδρίου, όπως μπορεί εύκολα να μαντέψει ο αναγνώστης της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, δεν ήταν άλλος από το να τονιστεί για άλλη μια φορά ότι, η δίκαιη και νόμιμη απόφαση της Πρωτόθρονης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως να ανακηρύξει την αυτοκεφαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας Ουκρανίας υπονομεύει την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ας σημειώσουμε ότι, εκτός από τους δυο αρχιερείς της Εκκλησίας της Κύπρου, συμμετείχαν επίσης δυο αρχιερείς της Εκκλησίας Γεωργίας – οι μητροπολίτες Akhalkalaki και Kumurdo Nikoloz και Gori και Ateni Ανδρέας, ο γνωστός για την «αγάπη» του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο μητροπολίτης Μπάτσκας Ειρηναίος του Πατριαρχείου Σερβίας, και φυσικά δεν μπορούσε να απουσιάζει ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, αυτού του νέου φίλου της «γ΄ Ρώμης», ο αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας Θεοδόσιος.

Ο γράφων δεν επιθυμεί να κουράσει τον υπομονετικό αναγνώστη της ΤΡΙΜΠΟΥΝΑΣ αναφερόμενος σε όσα σαχλεπίσαχλα αναφέρθηκαν στην κοινή ομιλία των Κυπρίων αρχιερέων, απλά θέλει να τονίσει τα εξής:

Πρώτον, είναι δυνατόν οι Κύπριοι αρχιερείς, οι οποίοι, από τη μια πλευρά, κόπτονται για το συνοδικό σύστημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας που, τάχαμου, υπονομεύει ο Οικουμενικός Πατριάρχης, να αδιαφορούν για την συνοδική απόφαση της Εκκλησίας τους, η οποία αναγνωρίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία Ουκρανίας;

Δεύτερον, είναι δυνατόν οι συγκεκριμένοι Κύπριοι αρχιερείς να αποδέχονται προσκλήσεις για συνέδρια, μοναδικός σκοπός των οποίων είναι η ανάδειξη της «folie de grandeur» της «αγίας Ρωσίας» σε μια νέα «ορθόδοξη υπερδύναμη»;

Τρίτον, είναι δυνατόν οι Κύπριοι αρχιερείς να δηλώνουν σε ένα, ούτως ειπείν, θεολογικό συνέδριο στην πρωτεύουσα του «ρωσικού κόσμου» στη Μόσχα ότι:

«Όσο στον μητροπολίτη Νικηφόρο, τόσο και στο πρόσωπό μου και σε άλλους Κυπρίους ιεράρχες δεν ήταν καθόλου εύκολο να γράψουμε, να μιλήσουμε και να τοποθετούμαστε εν γένει επί του παρόντος θέματος, διότι, όπως γνωρίζετε, τα γεωπολιτικά εξαναγκάζουν την Κύπρο να ακολουθήσει την γραμμή της ευρω-αμερικανικής πολιτικής με όλα όσα αυτή συνεπάγονται», με άλλα λόγια όχι μόνο να χαρακτηρίζουν, εμμέσως πλην σαφώς, λανθασμένες τις πολιτικές επιλογές της κυβερνήσεώς τους, αλλά και ουσιαστικά να συμβαδίζουν με τις δηλώσεις Λαβρώφ περί χειραγωγήσεως του Οικουμενικού Πατριάρχου από τις ΗΠΑ;

Εδώ καλός Έλληνας φίλος μου υπενθύμισε ότι πολλοί εκ των Κυπρίων αρχιερέων εκφράζουν συγκεκριμένες κομματικές προτιμήσεις, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να γίνει πιο σαφής.

Τέταρτον, μήπως θα έπρεπε, επιτέλους, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου να λάβει τα μέτρα προβλέπονται για όσους αμφισβητούν ανερυθρίαστα το κύρος της υπ’ αυτόν Εκκλησίας;