Ελληνορθόδοξη Κυριακή των Βαΐων στη Λαοδίκεια της Συρίας

Εκατοντάδες Ελληνορθόδοξοι εόρτασαν την Κυριακή των Βαΐων στην Ελληνορθόδοξη μητρόπολη της Λαοδίκειας της Συρίας. Ανήκουν στην κοινότητα των λεγομένων Αντιοχέων ή Ρωμιών της Αντιόχειας, επειδή ανήκουν στο Πατριαρχείο Αντιόχειας. Είναι απόγονοι Ελλήνων και Ρωμαίων και μέχρι το 1922 θεωρούνταν Έλληνες.

Επειδή στη συντριπτική τους πλειονότητα μιλάνε αραβικά, τις τελευταίες δεκαετίες υφίστανται πιέσεις εξαραβισμού με στόχο να αποδεχτούν την ταυτότητα των «Αράβων χριστιανών». Δεν είναι όμως Άραβες, είναι Έλληνες.

Η Λατάκια (στα αραβικά: Αλ-Λαδίκια, στα ελληνικά Λαοδίκεια ἡ Πάραλος) είναι πόλη της Συρίας, έδρα του ομώνυμου κυβερνείου.

Πέρα από λιμάνι, η Λατάκεια είναι σημαντικό κατασκευαστικό κέντρο για τις γειτονικές αγροτικές πόλεις και χωριά.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2004, η Λατάκεια έχει 383.786 κατοίκους.

Είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, μετά τη Δαμασκό, το Χαλέπι, τη Χομς και τη Χάμα.

Κατά την διάρκεια της περιόδου του Μεσοπολέμου αποτέλεσε πρωτεύουσα ενός βραχύβιου Κράτους των Αλαουϊτών υπό γαλλική ευθύνη. Tο 1944 έγινε μέρος της Συρίας.

Οι Έλληνες της Αντιόχειας είναι εθνικά μέλη Ελλήνων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας και Ελλήνων Χριστιανών Καθολικών που ζουν ή έχουν ζήσει στη Συρία, το Λίβανο και στην περιοχή της σύγχρονης επαρχίας Χατάι της Τουρκίας, η οποία περιλαμβάνει την παλιά πόλη της Αντιόχειας ή τη σημερινή Αντάκια, καθώς και τους απογόνους τους στη Μέση Ανατολή και στην αμερικανική ήπειρο.

Ο μητροπολίτης Λαοδίκειας Αθανάσιος. Έχει σπουδάσει Θεολογία στη Θεσσαλονίκη.

Η κοινότητα έχει μακρά κληρονομιά, η οποία χρονολογείται από την ίδρυση της Αντιόχειας το 323 π.Χ. από τον Σέλευκο Α΄ Νικάτορα την εποχή των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία.

Η πλειονότητα των Ελλήνων της Αντιόχειας είναι μίξη πρώιμων Μακεδόνων εποίκων, Ελλήνων της Ρωμαϊκής εποχής, Ελλήνων του Βυζαντίου, εξελληνισμένων Ιουδαίων-Χριστιανών, και Χριστιανών της Συρίας.

Καθώς τα Αραβικά γίνονταν η κοινή γλώσσα στη περιοχή των Λεβαντίνων σήμερα, η πλειονότητα έχει γίνει μια Χριστιανική Αραβόφωνη κοινότητα, η οποία πρωτίστως μιλά Λεβαντίνικα Αραβικά, αν και πολλοί επίσης μιλούν Ελληνικά και Τουρκικά.

Ιστορικά θεωρούνταν μέρος του «Ρωμαίικου Έθνους» από τις οθωμανικές Αρχές.

Η κοινότητα είχε έντονη τάση για μετανάστευση στις αρχές του 20ου αιώνα. Καθώς το Σαντζάκ ήταν τότε μέρος της Συρίας, οι Έλληνες δεν ήταν υποκείμενοι στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923.

Όταν το Χατάι προσαρτήθηκε από την Τουρκία το 1939, πολλοί μετανάστευσαν στη Συρία και τον Λίβανο.

Ο πληθυσμός των Ελλήνων της Αντιόχειας αυξήθηκε κατά τα χρόνια της κατοχής, όταν μετανάστευαν στο Λεβάντε Έλληνες για να ξεφύγουν από τη πείνα και την υποδούλωση.

Πολλοί από αυτούς δεν επέστρεψαν στην Ελλάδα και παρέμειναν εκεί.

Μετά τη δεκαετία του 1960 ένα μεταναστευτικό κύμα οδήγησε πολλούς Έλληνες της Αντιόχειας σε χώρες της Δύσης, κυρίως την Αμερική.

Ο συνολικός τους πληθυσμός σήμερα σε Συρία και Λίβανο, μαζί με λίγες χιλιάδες που έχουν παραμείνει στην Αντιόχεια, υπολογίζονται σε 1,5 εκατ. άνθρωποι. Δεν αναγνωρίζονται ως ομογένεια ή ελληνική μειονότητα από το ελληνικό κράτος.

Στη Λαοδίκεια ή Λατάκια υπάρχει ελληνικό προξενείο.

Η Λατάκια δεν έπεσε ποτέ στα χέρια ισλαμιστών ή τζιχαντιστών. Στο αεροδρόμιό της φιλοξενείται η ρωσική αεροπορική βάση.