Σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την εορτή της Αγίας Φιλοθέης στις κατακόμβες του Αγίου Νεκταρίου

Με κατάνυξη εορτάστηκε για το έτος 2014, η εορτή της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, στην γυναικεία Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου και Αγίου Φανουρίου Τρίκορφου Φωκίδος.

Η κατανυκτική Θεία Λειτουργία καθώς και οι ακολουθίες του Εσπερινού και του Όρθρου, τελέστηκαν μέσα στις κατακόμβες της Ιεράς Μονής, όπου εκεί βρίσκεται το Παρεκκλήσιο της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας.

Παρακάτω θα έχετε την ευκαιρία να δείτε ένα εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό από την Θεία Λειτουργία μέσα στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, καθώς και σπάνιο φωτογραφικό υλικό από τις Κατακόμβες, που μας έστειλε το freemonks.gr.

Επίσης θα παρακολουθήσετε ένα μικρό στιγμιότυπο από την Θεία Λειτουργία, όπου ψάλλουν οι μοναχές το Άξιον Εστίν σε ήχο πλ.α’.

Λίγα στοιχεία για τις κατακόμβες της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου και Αγίου Φανουρίου Τρικόρφου Φωκίδος

Το 1995 ολοκληρώθηκε ένα σπουδαίο τμήμα της Μονής, το Κοιμητήριό μας, το οποίο κατασκευάστηκε υπό μορφή αρχαίας κατακόμβης.

Ως γνωστόν, οι κατακόμβες, ήταν τα κοιμητήρια των πρώτων χριστιανών, δηλαδή οι χώροι όπου έθαβαν τους νεκρούς τους, τους μάρτυρες των πρώτων χριστιανικών χρόνων που κατά χιλιάδες υπέστησαν τα πιο φριχτά μαρτύρια έως θανάτου για την αγάπη του Χριστού.

Όλες οι μοναχές δουλέψαμε αρκετά και σκληρά, διότι ο χώρος δεν μπορούσε να δημιουργηθεί χωρίς την απαραίτητη μελέτη ως πρώτο βήμα. Κατόπιν ακολούθησε η προσεκτική, βήμα-βήμα, συλλογή των στοιχείων που θα αποτελούσαν τον διάκοσμο των κατακομβών, συγκεντρώνοντας τα απαραίτητα πρωτοχριστιανικά σύμβολα και παράλληλα αρχίζοντας την αγιογράφηση της κατακόμβης με τοιχογραφίες από την θεματογραφία που αγαπούσαν να ζωγραφίζουν και οι πρώτοι χριστιανοί.

Εκτός από το κοιμητήριο της Μονής, η δημιουργία των Κατακομβών είναι μια πνευματική προσφορά στον κόσμο, γιατί οι μοναχές θελήσαμε να αναβιώσουμε στις καρδιές μας και στις καρδιές όλων όσων επισκέπτονται τις κατακόμβες, τη ζωή των πρώτων χριστιανών.

Στο τέλος της διαδρομής μας μέσα στις κατακόμβες, η βαριά πέτρινη πόρτα κλείνει πίσω μας, αλλά η καρδιά ακόμα και η δική μας που θεωρητικά θα έπρεπε να έχει εξοικειωθεί με τον χώρο, μένει με μία έντονη συγκίνηση, με μία ευγνωμοσύνη προς τον Θεό γι᾽ αυτό που είμαστε, ορθόδοξοι χριστιανοί και με το ζήλο προπαντός να μοιάσουμε στους μάρτυρες, που κυνηγημένοι, διωγμένοι, κακουχούμενοι, πολεμούμενοι με ακατανόμαστους και αφάνταστους διωγμούς και θανατώσεις, υπέμειναν, άντεξαν, μαρτύρησαν με χαρά για την αγάπη του Χριστού.