Οι γαλλικές Αρχές έκλεισαν τέσσερα τζαμιά στην περιοχή του Παρισιού επειδή προωθούσαν το εξτρεμιστικό Ισλάμ. Να σημειωθεί ότι στη Γαλλία παραμένει σε ισχύ η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Μπερνάρντ Καζενέβ ήταν εκείνος που εξέδωσε τη διαταγή για να κλείσουν τα τέσσερα μουσουλμανικά τεμένη-κατηχητικά στο Παρίσι, στα προάστια Ίβιλιν, Σεν Σαντ Ντενί και Βαλ Ντε Μαρν.
Τα τζαμιά έκλεισαν υπό το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης και στα πλαίσια της απαγόρευσης της διασποράς “μίσους και βίας”, αναφέρεται σε ανακοίνωση του γαλλικού Υπουργείου, στην οποία επίσης αναφέρεται ότι στους εν λόγω χώρους γίνονταν συναντήσεις που προωθούσαν εξτρεμιστική ιδεολογία, η οποία βρίσκεται σε αντίθεση με τις αρχές της Γαλλικής Δημοκρατίας και θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρό κίνδυνο για την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη.
Ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών επισημαίνει την αφοσίωση του στην ειρηνική συνύπαρξη όλων των χώρων λατρείας, ωστόσο αυτοί πρέπει να είναι συμμορφωμένοι με τους νόμους της Δημοκρατίας, όπως και ότι είναι αποφασισμένος να προστατέψει τους Γάλλους πολίτες και να πολεμήσει την τρομοκρατία με όλα τα νόμιμα μέσα.
Στο προάστιο Βαλ Ντε Μαρν είχε στηθεί παράνομο κατηχητικό από τα τέλη Αυγούστου μέσα στο τζαμί. Δώδεκα άτομα που παρακολουθούσαν αυτό το κατηχητικό είχαν καταδικαστεί τον Απρίλιο για διασυνδέσεις με τζιχαντιστικές οργανώσεις στη Συρία.
Το τζαμί στο προάστιο Ίβιλιν διασυνδεόταν με ένα σαλαφιστικό κίνημα με σημαντική επιρροή που υποστηρίζει το αυστηρά ορθόδοξο Ισλάμ και καλεί σε διακρίσεις, μίσος και βία.
Αρκετοί πιστοί που σύχναζαν στα δύο τζαμιά που έκλεισαν στο Σεν Σαντ Ντενί εντάχθηκαν σε τζιχαντιστικά κινήματα ενώ κάποιοι άλλοι, από τους πιστούς των τζαμιών, ερευνώνται από τις Αρχές ως ύποπτοι για απόπειρες τρομοκρατικών επιθέσεων στη Γαλλία.
Από τον Δεκέμβριο του 2015 έχουν κλείσει στη Γαλλία συνολικά 20 τζαμιά και χώροι κηρυγμάτων που διέδιδαν το εξτρεμιστικό Ισλάμ.
Στη Γαλλία σήμερα λειτουργούν περίπου 2.500 τζαμιά και χώροι προσευχής. Από αυτά τα 120 θεωρείται ότι προωθούν τον σαλαφισμό, μια ακραία αντίληψη και εφαρμογή της σουνιτικής εκδοχής της μουσουλμανικής θρησκείας που στη ριζοσπαστική της έκφραση γεννά τον τζιχαντισμό.