ΥΣΕΕ: Είναι άραγε Charlie και αυτοί;

Το μακελειό στα γραφεία του γαλλικού σατιρικού περιοδικού Σαρλί Εμπντό (Charlie Hebdo) ήταν ένα πραγματικά ανατριχιαστικό γεγονός για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, δηλαδή για κάθε άνθρωπο που εκτιμά το χιούμορ, αλλά και το δικαίωμα του πολιτικού ανθρώπου να αμύνεται με κάθε τρόπο εναντίον όλων όσων επιβουλεύονται την ελευθερία του, αναφέρει εισαγωγικά σε μακροσκελή ανακοίνωσή του το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών (ΥΣΕΕ), ο φορέας που εκπροσωπεί τη μεγάλη πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία, και συνεχίζει:

Στα πλαίσια του πασιφιστικού τρόπου αντίδρασης στην μονοθεϊστική θηριωδία, ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων θεώρησε αρκετό να υιοθετήσει την δήλωση «είμαι (και εγώ) Σαρλί», ταυτιζόμενος με αυτό που πνίγηκε στο αίμα από τις σφαίρες των ισλαμιστών μονοθεϊστών δολοφόνων, το Charlie Hebdo, ένα γαλλικό σατιρικό περιοδικό, βλαστάρι του αρχαιότερου Hara-Kiri (1960 – 1986), το οποίο με χίλιες αντιξοότητες είχε κατορθώσει να κρατήσει ζωντανό μέχρι τις ημέρες μας το πνεύμα που γεννήθηκε στην συγκεκριμένη χώρα μετά από μακροχρόνιους αγώνες για έναν κοσμικό, αλλά και αντικληρικαλιστικό κοινωνικό προσανατολισμό. Πόσοι όμως από αυτόν το τεράστιο αριθμό ανθρώπων νομιμοποιούνται να δηλώνουν ότι «είναι (και αυτοί) Σαρλί»;

Υπάρχουν πολλοί που, όπως και εμείς, ξέρουν να αναζητούν τις αιτίες του κάθε γεγονότος και να κατονομάζουν τα πράγματα, δηλαδή εκείνοι που στο ανατριχιαστικό γεγονός είδαν μία ομάδα θεομανών που πίστευαν ότι κατέχουν και υπερασπίζονται την «Μία και Μοναδική Αλήθεια», να σκοτώνουν εν ψυχρώ ανυπεράσπιστους ανθρώπους, επειδή και μόνον δεν έπαιρναν στα σοβαρά την απαίτηση αυτής της «Μίας και Μοναδικής Αλήθειας» να της δηλώσει υποταγή όλη η ανθρωπότητα.

Εκείνοι που κατάλαβαν ότι οι μακελάρηδες δεν ήσαν κάποιοι «φανατικοί ισλαμιστές», αλλά σκέτα κάποιοι μονοθεϊστές που απλώς πήραν περισσότερο σοβαρά από τους άλλους εξ οικογενείας ή μετριοπαθείς ομοθρήσκους τους τις παλαβές απαιτήσεις του Μονοθεϊσμού.

Όπως ακριβώς τις πήραν σοβαρά και οι ομόθρησκοί τους που την εποχή των Αντωνίνων έσφαζαν και, σε πολλές περιπτώσεις, έψηναν και έτρωγαν Έλληνες και Ελληνίζοντες, ή που σε όλη την διάρκεια της χριστιανικής παντοδυναμίας, από τον 4ο έως και τον 18ο αιώνα, έκαναν ολόκληρη την Ευρώπη να βρωμάει χυμένο αίμα και καμένη σάρκα και μάλιστα έκαναν εξαγωγή της θηριωδίας τους και στην ’πω Ανατολή, την Αφρική, την Ωκεανία και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Όσοι τα έχουν (έχουμε) καταλάβει αυτά, νομιμοποιούνται (νομιμοποιούμαστε) στον ρομαντικό ισχυρισμό πως «είμαστε Σαρλί», όπως θα μπορούσαμε να «είμαστε» και Υπατία και Μπρούνο και Τούπακ Αμάρου, και… και… και…

Οι υπόλοιποι όμως; Τι παριστάνουν όταν υιοθετούν την δήλωση «είμαι (και εγώ) Σαρλί»;

Τι παριστάνουν όλοι αυτοί που αδιαμαρτύρητα, αν όχι και με μεγάλη τους χαρά, ζουν σε χώρες που δεν έχουν τον κοσμικό χαρακτήρα μιας Γαλλίας ή ενός Βελγίου, σε χώρες των οποίων οι πολιτικοί, οι στρατιωτικοί, οι πανεπιστημιακοί και οι νομοθέτες προσκυνούν ραββίνους, παπάδες και μουλάδες;

Τι παριστάνουν όλοι αυτοί που εξαπατούν και αυτοεξαπατώνται ότι τάχα το πραγματικό Ισλάμ είναι εκείνο της εποχής του Σαλαντίν ή ότι τάχα ο πραγματικός Χριστιανισμός είναι ετούτος ο ξεδοντιασμένος από κοινωνικές επαναστάσεις των τελευταίων 2 αιώνων, που παριστάνει τον ανεξίθρησκο, το πολιτισμένο και τον νουνεχή;

Τι παριστάνουν όλοι αυτοί που δήθεν πέφτουν από τα σύννεφα και επίσης δήθεν βδελύσσονται το μακελειό του Charlie Hebdo; Τι παριστάνουν όλοι αυτοί που βλέπουν μόνο το τελευταίο λεπτό της τελευταίας πράξης ενός δραματικού έργου που έχει αρχίσει να παίζεται εδώ και 2.500 χρόνια; Αλήθεια, τι παραστάνουν;

Τι παριστάνουν οι πολιτικοί, οι «διανοούμενοι», οι δημοσιογράφοι και τα άλλα «δημόσια πρόσωπα» της πατρίδας μας που επιδεικτικά προσκυνάνε μισαλλόδοξους ρασοφόρους; Ο πρωθυπουργός της χώρας, λόγου χάριν, ποιους κορόϊδευε χθες σε κομματική του συγκέντρωση στο Μαρούσι, γεμάτη από πανό «είμαι (και εγώ) Σαρλί»; Αυτός δεν ήταν που πέρασε χειροπέδες σε έναν νεαρό για τον περιβόητο «Γέροντα Παστίτσιο»;

Η «Αριστερά» επίσης, ποιους κορόϊδευε με τις χθεσινές ανακοινώσεις αποτροπιασμού που εξέδωσε; Αυτή δεν είναι που κανακεύει και θέλει να δώσει ιθαγένεια σε αλλοδαπούς, οι οποίοι στην πλατεία Ομονοίας ύψωσαν προ καιρού, σε ένα συλλαλητήριο που αυτή η «Αριστερά» στήριξε, το ανατριχιαστικό σύνθημα «Η Δημοκρατία σας είναι θανατοποινίτισσα. Έρχεται το Ισλάμ»;

«Είστε και εσείς Σαρλί;» τους ρωτάμε και ταυτόχρονα τους απαντάμε «όχι βέβαια!». Το Charlie Hebdo είναι σύμβολο ενός πνεύματος αντιδιαμετρικά αντίθετου από εκείνο στο οποίο αυτοί στοχευμένα και μεθοδευμένα κρατούν υπόδουλο το Ελληνικό Έθνος, ενός πνεύματος ελευθερίας και ευτράπελης στάσης απέναντι στην ζωή που το απεχθάνονται γιατί ξέρουν καλά ότι αυτό γεννήθηκε ιστορικά στα πλαίσια εκείνου που τόσο πολύ αντιπαθούν, δηλαδή στα πλαίσια του «προχριστιανικού», «ειδωλολατρικού», «παγανιστικού», κ.λπ. κ.λπ. πολιτισμού ημών των Ελλήνων Εθνικών.

Ποιους κοροϊδεύουν όλοι αυτοί οι προσκυνημένοι ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, όταν είναι πασιφανές ότι, όποιοι από δαύτους και να ήσαν στην κυβέρνηση, θα έχωναν αμέσως στην φυλακή όποιον σκιτσογράφο θα πλησίαζε έστω και στο ελάχιστο την ενοχλητική τεχνοτροπία των δημιουργών του «Charlie Hebdo»;

Οι σφαίρες που σκότωσαν τους ανθρώπους του Charlie Hebdo, σκότωσαν επίσης την περίοδο της ανέξοδης κοροϊδίας. Ηθικός και φυσικός αυτουργός, αίτιο και τελικό συμβάν αυτών των δολοφονιών, εχθρός του Ανθρώπου, της ελευθερίας του και του πολιτισμού του, είναι η κάθε είδους και μορφής «Μία και Μοναδική Αλήθεια», που θέλει να επιβληθεί επάνω στο 100% των ανθρώπων είτε με τον προσηλυτισμό, είτε με τον εκβιασμό, είτε με την ωμή βία. Έχει όνομα και λέγεται «Μονοθεϊσμός». Επί δεκάδες χιλιάδες χρόνια, δεν τον ήξερε η ανθρωπότητα, τώρα όμως αυτός την έχει σφιγμένη την ανθρωπότητα στην μέγγενή του και την κατευθύνει προς την άβυσσο.

Δεν θα του γίνει όμως το χατίρι. Νυχθημερόν θα αγωνιζόμαστε ώστε στα επόμενα δεκάδες χιλιάδες χρόνια, η ανθρωπότητα, για να μπορέσει να παραμείνει ανθρωπότητα, να επιστρέψει στην φυσική και φυσιολογική θρησκευτικότητα, να κατανοήσει το πραγματικά Ιερό, να χαιρετίσει τον Λόγο, τον ’νθρωπο και την πολυμορφία της εθνόσφαιρας. Θα αγωνιζόμαστε ώστε στο μέλλον που έρχεται, η ανθρωπότητα όχι μόνο να έχει απαλλαγεί από τις σκοτεινές αντιλήψεις περί της θεότητας, αλλά και να έχει ξεχάσει επιπλέον και αυτήν ακόμα την ύπαρξή τους.