Αγώνας δρόμου μεταξύ σοσιαλιστών και εκσυγχρονιστών για την ηγεσία της δημοκρατικής παράταξης

Σε αγώνα αντοχής αλλά και ταχύτητας εξελίσσεται η επιθυμία τόσο των εκσυγχρονιστών όσο και των αριστερών σοσιαλιστών να αναδειχτούν σε ηγέτιδες δυνάμεις της δημοκρατικής παράταξης.

Από τη μία πλευρά ο Ευάγγελος Βενιζέλος με ό,τι του έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ, οι “58” και η ΔΗΜΑΡ και από την άλλη 5 κόμματα – πρωτοβουλίες της πατριωτικής σοσιαλιστικής αριστεράς που φαίνονται αποφασισμένοι να διεκδικήσουν το χώρο τους.

Διαβάστε για να μάθετε ποιες είναι οι πραγματικές διεργασίες στο χώρο της κεντροαριστεράς, το ρεπορτάζ που τα megaλα εκδοτικά συμφέροντα δεν θέλουν να ξέρετε:

Οι διεργασίες στο χώρο των εκσυγχρονιστών

Στις 19 Φεβρουαρίου σας είχαμε γράψει, Πανικός στους «58» για τον σταυρό, ή αλλιώς πώς ξεφουσκώνει μια πολιτική φούσκα και σήμερα, μια εβδομάδα μετά, επιβεβαιωθήκαμε.

Η πρόβλεψή μας δεν οφειλόταν σε κάποιο κληρονομικό χάρισμα, αλλά σε κοινή λογική. Όπως είχαμε εξηγήσει και στην προηγούμενή μας ανάρτηση, το όλο παραμύθι με τους “58” ήταν για να βγάλει τη σκούφια ο Μανωλιός, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, και να τη φορέσει αλλιώς.

Οι “58”, που δεν εκφράζουν τίποτα στην κοινωνία και στην πραγματικότητα είναι ένα θλιβερό συνονθύλευμα “ταλιμπάν” του νεοφιλελευθερισμού, θαυμαστών του Κώστα Σημίτη και ασπόνδυλων νεοφιλελεύθερων θολοκουλτουριάρηδων, που ένα σκοπό έχουν στη ζωή τους, την αλλοτρίωση της δημοκρατικής παράταξης, την απαξίωση της εθνικής μας ταυτότητας και το ξεπούλημα της πατρίδας, μόλις μπήκε το θέμα του σταυρού στις ευρωεκλογές αμέσως κατέστησαν άχρηστοι. Άχρηστοι για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, δηλαδή, γιατί για την ελληνική κοινωνία έτσι κι αλλιώς ήταν αδιάφοροι.

Κι ως τέτοιοι πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων, από τον οποίο προήλθαν και δεν θα τους είχε πάρει είδηση κανείς εάν δεν απολάμβαναν τρελή στήριξη από τα χρεοκοπημένα megaλα εκδοτικά συγκροτήματα, που ψάχνουν να δημιουργήσουν πολιτικές σανίδες για να επιπλεύσουν.

Τέλος, λοιπόν, οι «58» από τις διεργασίες για την υπό φύτεψη «Ελιά». Η αποχώρηση σημαίνει κι ότι η “παρέα” δε θα συμμετάσχει ούτε στο ευρωψηφοδέλτιο, ούτε στη συνδιάσκεψη της 9ης Μαρτίου.

Το όλο πράγμα επισημοποιήθηκε με ένα τηλεφώνημα του κ. Βούλγαρη στον κ. Βενιζέλο ο οποίος και του ανακοίνωσε την αποχώρηση των «58» από τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου (είχε και ο Βενιζέλος μια στεναχώρια, τι να σας πούμε, λένε από τη Χαριλάου Τρικούπη ότι χτύπησε ίσα με 13 ντόνατς για να ξεπεράσει το σοκ της απώλειας).

Ωστόσο, επειδή τώρα αυτοί οι “58” την έχουν ψωνίσει και νομίζουν ότι κάτι είναι, έβγαλαν και ανακοίνωση με την οποία γελάει όλος ο δημοσιογραφικός κόσμος, άσχετα εάν σας τα γράφουν όπως εμείς, ή το παίζουν καθώς πρέπει. Γράφουν, λοιπόν, ότι συνεχίζουν την προσπάθεια ανασυγκρότησης της δημοκρατικής παράταξης και στηρίζουν ενεργά τον εκλογικό αγώνα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών”. Και συνεχίζουν: “Συμμετέχουμε στην κοινή προσπάθεια διατηρώντας τον χαρακτήρα μας ως ρεύμα γνώμης, και χωρίς να μετατραπούμε ή να καταχωρηθούμε σαν ένας ακόμα πολιτικός οργανισμός ή κίνηση». Παράλληλα ξεκαθαρίζουν: «Συμμετέχουμε στην Πολιτική Διάσκεψη της 8-9 Μαρτίου με τον Μάρτιν Σουλτς, η οποία θα αναδεικνύει όπως συμφωνήθηκε, την ανάγκη ανασυγκρότησης του συνολικού χώρου. Δεν συμμετέχουμε στις διαδικασίες ή σε διαπραγματεύσεις για τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου, δεν αναφερόμαστε σε ονόματα, δεν υπάρχουν υποψήφιοι «αντιπρόσωποι» των 58 στο ψηφοδέλτιο. Η κοινή γνώμη ζητά την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και είναι ευθύνη όλων, και του ΠΑΣΟΚ πρωτίστως, να ανταποκριθεί στο αίτημα».

Οι διεργασίες στην πατριωτική σοσιαλιστική αριστερά

Και ενώ συμβαίνουν αυτά τα κωμικοτραγικά στο χώρο των εκσυγχρονιστών, η παλιά αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, η οποία έχει σπάσει σε 5 κομμάτια, ένα εντός ΣΥΡΙΖΑ ως “σοσιαλιστική τάση” και τέσσερα εκτός, τα αναφέρουμε με σειρά ίδρυσης, Πατριωτικό Κοινωνικό Κίνημα, Δραχμή Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση, Αριστερή Πρωτοβουλία (που διασπάστηκε προσφάτως από το ΠΑΣΟΚ) και Σοσιαλιστική Προοπτική, καταστρώνουν τα δικά τους σχέδια για τη Δημοκρατική Πατριωτική Παράταξη.

Η σοσιαλιστική τάση, εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ήδη έκανε το πρώτο δυναμικό αντάρτικο κατά του Αλέξη Τσίπρα με αφορμή το Κυπριακό. Οι σοσιαλιστές αρνήθηκαν να συνυπογράψουν νέο “Σχέδιο Ανάν” και προς το παρόν το θέμα έχει παγώσει, με την πατριωτική πλειοψηφούσα δύναμη σοσιαλιστών και Αριστερής Πλατφόρμας του Λαφαζάνη να έχουν συμμαχήσει και να μην κάνουν βήμα πίσω. Ωστόσο, παρά τη δυσαρέσκεια της σοσιαλιστικής τάσης, δεν πρόκειται να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός εάν συμβεί κάτι στα εθνικά μας θέματα που θα παραβιάζει σκληρές κόκκινες πατριωτικές γραμμές.

Το Πατριωτικό Κοινωνικό Κίνημα, με δυνάμεις κυρίως στη βόρειο Ελλάδα, έχει συμμαχήσει με τη Δραχμή Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση και δρουν πολιτικά από κοινού. Πρόκειται για το πιο σκληρό κομμάτι της σοσιαλιστικής αριστεράς αφού οι μεν του Πατριωτικού Κοινωνικού Κινήματος είναι παλιοί “Ιταλοί”, του Μιχάλη Χαραλαμπίδη φίλοι δηλαδή, οι οποίοι δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους για τα εθνικά θέματα και δηλώνουν υπέρ της εξόδου από το ευρώ, θέσεις που συμφωνούν απόλυτα με τη Δραχμή του Θεόδωρου Κατσανέβα. Ο τελευταίος μάλιστα, σε πρόσφατη πολιτική εκδήλωση της Δραχμής, ανακοίνωσε ότι το κόμμα θα κατέβει στις ευρωεκλογές.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία, αν και αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και μίλησε για πρωτοβουλία επανίδρυσης της δημοκρατικής παράταξης, δεν έχει κινηθεί σχεδόν καθόλου προς αυτή την κατεύθυνση, πέρα από μια ανοιχτή εκδήλωση, στην οποία όμως ήταν παρόντες και εν ενεργεία βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Απ. Κακλαμάνης και ο Θ. Μωραΐτης, που δημιούργησαν σύγχυση για τις πραγματικές προθέσεις. Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος δείχνει να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, άσχετα με τι λέει, συνεχίζει να βγάζει ανακοινώσεις κατά του κόμματος Βενιζέλου και οι κακιές γλώσσες λένε ότι μάλλον περιμένει την επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα, οι αρχικές συζητήσεις, κυρίως με τη Δραχμή, να έχουν παγώσει, μιας και οι άλλοι δεν θέλουν ούτε να ακούνε το όνομα του Γιωργάκη ή άλλου μνημονιακού πολιτικού.

Η Σοσιαλιστική Προοπτική κάνει επίσημη πρεμιέρα την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014 στις 13:00 το μεσημέρι στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα, όπου και θα δώσει συνέντευξη Τύπου. Μποστάρηδες στην κίνηση είναι ο πανεπιστημιακός Γρηγόρης Ζαρωτιάδης και το γνωστό στέλεχος της Θεσσαλονίκης Θέμης Τζήμας. Πλαισιώνονται από μια ομάδα τουλάχιστον 150 στελεχών και ανήκουν κι αυτοί στους “σκληρούς” τόσο στα εθνικά θέματα όσο και στο θέμα της ευρωζώνης, αφού έχουν δηλώσει ότι δεν θεωρούν ταμπού το ευρώ και μιλάνε ανοιχτά για εθνικό νόμισμα. Εξαιτίας αυτής της στάσης τους βρίσκονται σε επαφές τόσο με τα στελέχη της Δραχμής του Θεόδωρου Κατσανέβα αλλά και με το Σχέδιο Β του Αλέκου Αλαβάνου, που πάντα “φλερτάρει” με τους σοσιαλιστές, δίχως όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Γεγονός είναι ότι οι σχέσεις Γρ. Ζαρωτιάδη και Θ. Κατσανέβα είναι άψογες αλλά ακόμα δεν έχει τεθεί το θέμα της μεταξύ τους συνεργασίας.

Στις διεργασίες όλων των παραπάνω υπάρχει μια κοινή διαπίστωση. Ότι η πλειοψηφία των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε ότι ανήκουν στη σοσιαλιστική πτέρυγα κι αυτό φάνηκε στις εκλογές που ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε από το 3% στο 27%. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου και οι άλλες εκσυγχρονιστικές δυνάμεις, όπως η ΔΗΜΑΡ, οι “58” κ.α. συνεχώς καταρρέουν ή είναι ανύπαρκτες στην κοινωνία με πιθανότητα να εξαφανιστούν πλήρως. Ορθά, λοιπόν, λένε ότι μια πιθανή ενότητα του πατριωτικού σοσιαλιστικού χώρου όχι μόνο θα αποτελέσει την πραγματική βάση επανίδρυσης της δημοκρατικής παράταξης αλλά και θα επαναπατρίσει τους σοσιαλιστές ψηφοφόρους, που προσωρινά όπως υποστηρίζουν, έχουν βρει “στέγη” στον ΣΥΡΙΖΑ.

Σε όλη αυτή τη συζήτηση, για να είμαστε απολύτως σωστοί στο ρεπορτάζ μας, εμπλέκονται και στελέχη του ΔΗΚΚΙ Σοσιαλιστική Αριστερά, της Κοινωνικής Συμφωνίας της Λούκας Κατσέλη, ακόμα και του ΕΠΑΜ, αφού άλλους τους ενώνει ο σοσιαλισμός κι άλλους η δραχμή.

Όλα αυτά, που είναι γνωστά στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ της προκαλούν ανησυχία, διότι γνωρίζουν ότι δεν έχουν ακόμα καταφέρει να ταυτίσουν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ με το κόμμα τους και η αδυναμία τους να εκφραστούν γενναία στα εθνικά θέματα είναι η αχίλλειος πτέρνα που ίσως αποτελέσει την αιτία ο ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψει εκεί από όπου προήλθε το ίδιο σύντομα, εάν τελικά οι πατριώτες σοσιαλιστές τα βρουν μεταξύ τους και προχωρήσουν στην ίδρυση ενιαίου πατριωτικού σοσιαλιστικού και δημοκρατικού φορέα.