Ο Νίκος Δένδιας στο οχυρό των Ελλήνων στη Βενετία: «Για την επιβίωση του Ελληνισμού»

Ο Νίκος Δένδιας, με την ευκαιρία της συμμετοχής του στη Σύνοδο Υπουργών της ADRION στη Βενετία, επισκέφθηκε και το «ελληνικό οχυρό» στη Γαληνοτάτη, δηλαδή το Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας, διάδοχη δομή της Ελληνικής Αδελφότητας Βενετίας και τον στρατιωτικό ναό, δηλαδή ναό Ελλήνων ιπποτών της Αναγέννησης, τον περιώνυμο Άγιο Γεώργιο των Ελλήνων, που αποτελεί ιδιοκτησία της Ελληνικής Δημοκρατίας κι όχι της Εκκλησίας.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας έκανε δύο αναρτήσεις στο «Χ» (πρώην Twitter). Στην πρώτη έγραψε:

«Ήταν μεγάλη μου χαρά και ευλογία να επισκεφθώ τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στη Βενετία.

»Τον παλαιότερο ορθόδοξο ναό της Διασποράς, όπου συναντήθηκα με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιταλίας κ.κ. Πολύκαρπο, με την ευκαιρία της συμμετοχής μου στη Σύνοδο Υπουργών της Πρωτοβουλίας ADRION».

Άγιος Γεώργιος των Ελλήνων (San Giorgio dei Greci)

Στις αρχές του 16ου αιώνα οι Έλληνες της Βενετίας έθεσαν το ζήτημα του χώρου για άσκηση λατρείας.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε και η επιρροή των Ελλήνων στρατιωτών (Stratioti), οι οποίοι, λόγω της μεγάλης συμβολής τους στους πολέμους της Βενετίας εναντίον των Οθωμανών, απολάμβαναν μεγάλου σεβασμού από τις αρχές.

Με αίτηση που υπέβαλαν οι Έλληνες στο Συμβούλιο των Δέκα στις 4 Οκτωβρίου 1511, ζήτησαν άδεια να αγοράσουν μια οικοδομήσιμη γη, προκειμένου να χτίσουν μια εκκλησία αφιερωμένη στον προστάτη τους Άγιο Γεώργιο (Προστάτης των Στρατευμάτων).

Το αίτημα έγινε αποδεκτό, αλλά η τελική έγκριση δόθηκε από τον Δόγη στις 30 Απριλίου 1514, αφού επιβεβαιώθηκε η αγορά της γης.

Οι Έλληνες έλαβαν άδεια να χτίσουν μια εκκλησία με καμπαναριό και ένα νεκροταφείο, με την υποχρέωση να καταβάλλουν ετησίως εισφορά πέντε κιλών λευκού κεριού, η οποία ωστόσο ούτε καταβλήθηκε ούτε ζητήθηκε ποτέ.

Στις 3 Ιουνίου 1514, ο Πάπας Λέων Ι΄ με επιστολή του επιβεβαίωσε τη συγκατάθεσή του για την κατασκευή από τους Έλληνες δικής τους εκκλησίας με καμπαναριό και τη διαμόρφωση νεκροταφείου.

Αργότερα οι Έλληνες κατάφεραν να πετύχουν την έκδοση βούλας από τον Πάπα Κλήμη Ζ΄ (1523-1534), με την οποία τους παραχωρήθηκε το προνόμιο να μην υπόκεινται στη δικαιοδοσία του Πατριάρχη Βενετίας.

Στις 3 Απριλίου 1514, οι Έλληνες όρισαν εκπροσώπους τους τον Θεόδωρο Παλαιολόγο του Μυστρά[α] (αρχηγό των stratioti), Andrea de Zeta από τα Σέρβια, Paolo Coressi από την Κωνσταντινούπολη και Matteo Barelli από την Κέρκυρα.

Αυτοί αγόρασαν ένα οικόπεδο στις 27 Σεπτεμβρίου 1526 από τον Signor Pietro Contarini di Agostino από το Λονδίνο, πληρώνοντας 2.168 δουκάτα.

Αφού έλαβαν την έγκριση του Συμβουλίου των Δέκα και αφού προσέφεραν αυθόρμητα 500 δουκάτα στη Γερουσία, άρχισαν να χτίζουν μια εκκλησία και μερικά κελιά για τους ιερείς, και στις 13 Μαρτίου 1527, πρώτη ημέρα της Σαρακοστής, τελέστηκε η πρώτη Θεία Λειτουργία από τον πρώτο προεστό (στη συνέχεια εκλεγμένο) Ιωάννη Αυγερινό από την Κεφαλονιά.

Η εκκλησία, ωστόσο, δεν ήταν αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Αρχικά χτίστηκε προσωρινός ναός, για να μπορέσουν να αφήσουν τον Άγιο Βλάσιο και να μπορέσουν να συλλέξουν από φόρο σε όλα τα πλοία που ερχόταν από Ορθόδοξες περιοχές και εισφορές των συμπατριωτών ό,τι χρειαζόταν για το κτίσιμο μιας καλύτερης και μεγαλύτερης εκκλησίας.

Έτσι, το 1536 κτίστηκε ένα απλό ξύλινο κτίριο σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ορθόδοξης ναοδομίας, με την αψίδα στα ανατολικά.

Και την 1η Νοεμβρίου 1539, κατά τη διοίκηση του Μάρκου Σαμαριάρη από τη Ζάκυνθο, τέθηκε με επισημότητα ο θεμέλιος λίθος του νέου ναού.

Διαβάστε περισσότερα…

Στη δεύτερη ανάρτησή του ο Νίκος Δένδιας έγραψε:

«Στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας, όπου συναντήθηκα με τον Πρόεδρό του Βασίλειο Κουκουσά, παρουσία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Ιταλίας κ.κ. Πολύκαρπου.

»Μια επίσκεψη με ιδιαίτερη συγκίνηση, όπως έγραψα στο βιβλίο επισκεπτών, για την επιβίωση του Ελληνισμού και της παράδοσής του στη Γαληνοτάτη, επί μακρά σειρά αιώνων».