«Με την σιωπή του κέρδισε, με την σιωπή του θα πέσει»

Ένα χρόνο μετά την εκλογή του Στέφανου στην θέση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι μας μπορούμε να γράψουμε πολλά. Είτε θετικά είτε αρνητικά.

Ολοι όμως, εχθροί και φίλοι, συμφωνούν σε ένα τουλάχιστον πράγμα. Πέτυχε κάτι μοναδικό. Κάτι εντυπωσιακό.

Εμφανίστηκε τον Μάιο ως υποψήφιος στο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, και μέσα σε 4 μήνες επικράτησε στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτρεξε, έλαμψε, επικοινώνησε, θριάμβευσε.

Κέρδισε το ανώτερο αξίωμα που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν τυχερός; Μπορεί.

Τον βοήθησε η συγκυρία; Ίσως.

Κέρδισε για τις πολιτικές του τοποθετήσεις; Όχι.

Δεν ήταν το κυρίαρχο σημείο της προεκλογικής του παρουσίας.

Στην γενική εικόνα ήταν ένα νέο φρέσκο πρόσωπο που ήθελε να κάνει την δουλειά και το λεγε καθαρά, ότι δεν τα ξέρω όλα, αλλά θέλω να τα κάνω όλα όσα απορρέουν από την θέση αυτή.

Για να μην χάνουμε όμως την μεγάλη εικόνα, ο Στέφανος Κασσελάκης εκλέχθηκε ξεκάθαρα ως ο τιμωρός όσων στάθηκαν εμπόδιο στον Τσίπρα όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ήταν αυτός που θα τιμωρούσε τους κακούς που έβλαψαν τον Τσίπρα.

Για να το στηρίξει αυτό σε κάθε δεύτερη κουβέντα ήταν το όνομα του Τσίπρα.

Αυτό ο Τσίπρας, το άλλο ο Τσίπρας, το παράλλο ο Τσίπρας. Τσίπρας και μυαλά στα κάγκελα.

Ο Τσίπρας τον έφερε, ο Τσίπρας τον φύτεψε.

Ο Τσίπρας τον βοτάνισε για να μεγαλώσει και ο Τσίπρας του βαλε το λίπασμα.

Και γιατί κέρδισε λοιπόν;

Γιατί ο Τσίπρας μέσα από διπλή ήττα αποφάσισε να φύγει και να αφήσει την νέα γενιά να συνεχίσει.

Και από τον Ιούλιο που έφυγε δεν ξαναμίλησε.

Αποφάσισε να απέχει και σε αυτή την γραμμή έμεινε μέχρι τέλους.

Ένα νεύμα του υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου θα έδινε αντίστοιχα πόντους. Μια διάψευση το ίδιο.

Έμεινε όμως σταθερός στην απόφασή του να μην μιλήσει

Η μεγάλη εικόνα λοιπόν είναι ξεκάθαρη και δεν θα ήταν παράτολμο να πούμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης εκλέχθηκε πριν από ένα χρόνο από την σιωπή του Αλ. Τσίπρα.

Και μας το είπε ό ίδιος ο Στέφανος όταν παραδέχθηκε στο άρθρο του ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν ήξερε την υποψηφιότητά του.

Για την ακρίβεια δηλαδή ο Στέφανος Κασσελάκης εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την σιωπή του Τσίπρα.

Ένα χρόνο μετά η εικόνα είναι τελείως διαφορετική.

Τρέχει να φτιάξει εσωτερικούς εχθρούς, λάμπει για τους λάθους λόγους, επικοινωνεί περισσότερο με το παραθεσμικό κομμάτι του επιτελείου του και σίγουρα δεν θριαμβεύει.

Και οι μεγαλύτερες ήττες του είναι πάνω στα θέματα και στις επιλογές που αυτό το παραθεσμικό επιτελείο του τον ωθεί.

Κυνηγώντας να κατασκευάσει εμμονικά εχθρό τον Τσίπρα, έχασε τον Πολάκη, τον Φάμελο, τον Φαραντούρη και τόσους άλλους.

Η σιωπή του Τσίπρα που ήταν το όπλο του στις εσωκομματικές εκλογές είναι τώρα ο χειρότερος εφιάλτης του.

Αυτό λοιπόν που γίνεται ξεκάθαρο και για να μην χάσουμε την σημερινή μεγάλη εικόνα:

Ο Στέφανος Κασσελάκης χάνει. Και κυρίως φοβάται.

Και ακόμη χειρότερα το δείχνει ότι φοβάται που χάνει.

Και τώρα πια χάνει από την… σιωπή του Τσίπρα.

Το όπλο του για να νικήσει τους αντιπάλους του το έστρεψε στο τέλος στον εαυτό του. Σαν τον στίχο του Καββαδία!

ΥΓ: Μετά την τελευταια ανάρτηση του Παύλου, και ό,τι άλλο αναμένεται να συμβεί μέσα σε αυτή την βδομάδα το πιο πιθανό σενάριο πλέον θα είναι να παρακαλάει ο Στέφανος τον Τσίπρα να σιωπήσει.

Αλλά πραγματικά δεν ξέρω πιο είναι το καλύτερο σενάριο για τον Στέφανο έτσι όπως τα έκανε.

Πηγή: thefaq.gr