Ο Νίκος Δένδιας δεν πείθεται ότι η τουρκική αντιπολίτευση θα αλλάξει πολιτική έναντι της Ελλάδας

Ο Νίκος Δένδιας δεν πείθεται ότι η τουρκική αντιπολίτευση, σε περίπτωση που κερδίσει τις τουρκικές γενικές εκλογές της 14ης Μαΐου, θα ακολουθήσει άλλη εξωτερική πολιτική έναντι της Ελλάδας, όπως προκύπτει από τα λόγια του σε συνέντευξή του την Τρίτη 9 Μαΐου στον ραδιοφωνικό σταθμό «ALPHA RADIO 9,89 FM» και στους δημοσιογράφους Νίκο Παναγιωτόπουλο και Ντίνα Μόσχου.

Ο Νίκος Δένδιας γνωρίζει πολύ καλά την επιθετική και επεκτατική ρητορική τόσο του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, όσο και της Μεράλ Ακσενέρ, όπως κι ότι το ανύπαρκτο ζήτημα για κάποια υποτιθέμενη «στρατιωτική κατοχή νησιών» από την Ελλάδα στο Αιγαίο την ξεκίνησε ο Κιλιτσντάρογλου [διαβάστε ΕΔΩ σχετικά].

Η ερώτηση:

Ντ. ΜΟΣΧΟΥ: Κύριε Υπουργέ εσείς είμαι σίγουρη ότι έχετε μελετήσει και τους αντιπάλους του Ερντογάν, που από ότι φαίνεται μέχρι στιγμής και σύμφωνα και με τα ξένα μέσα ενημέρωσης έχουν κάποιες πιθανότητες να διώξουν τον Ερντογάν από την εξουσία. Θα αλλάξουν εξωτερική πολιτική και τακτική απέναντι στη χώρα, ποιες είναι οι εκτιμήσεις;

«Οι δημοσκοπικές πιθανότητες, αν κανείς βασιστεί σε αυτό, φαίνονται αρκετά καλές.

»Οι πραγματικές, εγώ δεν μπορώ να ξέρω, δεν μπορώ να ξέρω πώς μπορεί να δημοσκοπηθεί η τουρκική κοινωνία, μάλιστα με την ενδιαφέρουσα γεωγραφία της και τα πραγματικά απρόσιτα μέρη της.

»Άρα, δεν ξέρω πόσο αξιόπιστες είναι οι δημοσκοπήσεις.

»Τώρα, δεν έχω ακούσει πολλά πράγματα από την τουρκική Αντιπολίτευση, που να με κάνουν να πιστεύω ότι είναι έτοιμη να υιοθετήσει μία διαφορετική προσέγγιση.

»Όμως, δεν πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά αυτά που λέγονται σε προεκλογικές περιόδους, ή, να το πω καλύτερα, να μην τα παίρνουμε απολύτως τοις μετρητοίς, ιδίως σε μία εκλογή που είναι τόσο πιεσμένη.

»Μπορεί η αντιπολίτευση να έχει μία πιο σοβαρή αντίληψη, πίσω από αυτό που ακούμε και βλέπουμε.

»Παρά ταύτα, είναι συνασπισμός έξι κομμάτων, δεν είναι ένα κόμμα, κάτι που σημαίνει δυσχέρεια μετακίνησης σε ρεαλιστικές θέσεις.

»Και δεύτερον, ο Ελληνισμός έχει μία περίεργη εμπειρία, για να μην πω κακή εμπειρία, από το κόμμα του κυρίου Κιλιτσντάρογλου, αρχής γενομένης από την εισβολή στην Κύπρο», τόνισε ο Νίκος Δένδιας.

Αξίζει να διαβάσετε στη συνέχεια γιατί ο Νίκος Δένδιας είναι επιφυλακτικός.

Η Τουρκία διεκδικεί νησιά «υπό ελληνική στρατιωτική κατοχή» στο Αιγαίο

Εδώ και πάνω μια δεκαετία μία προπαγάνδα στην Τουρκία, που ξεκίνησε από περιθωριακούς κύκλους και πλέον αποτελεί «εθνικό θέμα», υποστηρίζει ότι η Ελλάδα κατέλαβε στρατιωτικά μια σειρά από «τουρκικά» νησιά και νησίδες στο Αιγαίο.

Τους ισχυρισμούς αυτούς έβγαλε από το περιθώριο και υιοθέτησε «θεσμικά» πρώτη η τουρκική «κοσμική» αντιπολίτευση, το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), αποσκοπώντας να «μειώσει» το πατριωτικό προφίλ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Απαντώντας σε εκείνη την κριτική, το κυβερνών ισλαμιστικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) «αναγνώρισε» ότι η Ελλάδα «κατέλαβε τουρκικά νησιά», χρέωσε όμως τις ευθύνες στους κεμαλικούς, απαντώντας ότι οι «καταλήψεις» έγιναν επί των ημερών τους και όχι από όταν ο Ερντογάν ανέλαβε το τιμόνι της χώρας.

Σήμερα στην Τουρκία, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνούν ότι διεκδικούν νησιά μας, ισχυρίζονται ότι πρόκειται για εδάφη τους που πρέπει να «απελευθερώσουν».

Ουμίτ Γιαλίμ ο «πατέρας» της θεωρίας συνωμοσίας

Ο Ουμίτ Γιαλίμ, συνταγματάρχης ε.α. και πρώην γενικός γραμματέας του τουρκικού υπουργείου Αμύνης, λίγο μετά το 2010 άρχισε να διαδίδει τη θεωρία συνωμοσίας ότι η Ελλάδα μεταξύ των ετών 2004-2014 «κατέλαβε τουρκικά νησιά».

Τον Μάιο του 2011 και ενώ στην πλατεία Συντάγματος ηχούσαν τα αντιμνημονιακά τύμπανα, επιχείρησε με το δέκα μέτρων σκάφος «Poseidon», που έφερε ελληνική σημαία, να αποβιβασθεί με την παρέα του στο Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι.

Οι ελληνικές Αρχές δεν επέτρεψαν την προσέγγιση του σκάφους.

Τότε ο Γιαλίμ ισχυριζόταν ότι η χώρα μας κατέλαβε 16 τουρκικά νησιά. Αργότερα πρόσθεσε ακόμα δύο.

Μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2016, ο Γιαλίμ και όσοι συμμερίζονται τις απόψεις του, κινούνταν στο περιθώριο του τουρκικού πολιτικού συστήματος.

Ο αγώνας του Γιαλίμ «δικαιώθηκε» στα τέλη Σεπτεμβρίου 2016, όταν ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), αναζητώντας εναγωνίως πατριωτικό αντιπολιτευτικό λόγο απέναντι στον πανίσχυρο Ερντογάν, τον κατηγόρησε -μιλώντας στην Κ.Ε. του κόμματός του- ότι άφησε την Ελλάδα να καταλάβει τουρκικά νησιά.

Από θεωρία συνωμοσίας εθνική θέση

Το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP), ενέταξε στην ατζέντα του από τον Σεπτέμβριο του 2016 τη θεωρία συνωμοσίας ακροδεξιών περιθωριακών κύκλων, περί στρατιωτικής κατάληψης «τουρκικών νησιών» από την Ελλάδα με την ανοχή Ερντογάν.

Μετά τη θυελλώδη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2018 στην τουρκική Βουλή, όπου οι βουλευτές του CHP το έθεσαν έντονα, μιλώντας μέχρι και για πόλεμο με την Ελλάδα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου παραδέχτηκε ότι πράγματι υφίσταται ελληνική στρατιωτική κατάληψη, για την οποία όμως δεν ευθύνεται ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αλλά οι προηγούμενοι.

«Έπειτα από την κρίση των Ιμίων το 1996, δεν έγινε καμία αλλαγή όσον αφορά το νομικό στάτους των νησιών», ισχυρίστηκε ο Τούρκος ΥΠΕΞ και πρόσθεσε:

«Όλα έγιναν πριν. Άρα, επί του θέματος αυτού υπαίτιος δεν είναι το AKP.

»Ναι, να το λύσουμε, αλλά να μην λέτε ψέματα ότι αυτά τα νησιά καταλήφθηκαν κατά τη διακυβέρνηση του AKP».

Όπως εξήγησε, «πρέπει να αποφασίσουμε πώς θα επιλύσουμε αυτά τα προβλήματα συζητώντας με την Ελλάδα.

»Τρεις εναλλακτικές υπάρχουν: α) Ή να τα βρούμε λύση μέσω της διπλωματίας. β) Ή να προσφύγουμε στο διεθνές δικαστήριο. γ) Ή να στείλουμε στρατό και να πάρουμε τα νησιά.

»Εμείς συνεχίζουμε τη διπλωματία με την Ελλάδα.

»Αν δεν συμφωνήσουμε, η βουλή θα αποφασίσει για τις εναλλακτικές και εμείς θα τις εφαρμόσουμε».

Από την πλευρά της αντιπολίτευσης, εκείνος που αντέδρασε έντονα στα λεγόμενα του Τσαβούσογλου ήταν ο βουλευτής του CHP, Οζτούρκ Γιλμάζ:

«Όσο εσείς δεν λέτε τίποτα για την κατάληψη αυτών των νησιών, η κατάληψη συνεχίζεται.

»Εδώ υπάρχει κατάληψη και δεν μπορεί να διαβιβάσετε ούτε μία ρηματική διακοίνωση.

»Όλοι ξέρουν ότι δεν μπορεί να λυθεί τίποτα με τις διερευνητικές συνομιλίες.

»Τότε τι πρέπει να κάνουμε;

»Λέτε “εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αν το βάλουμε στην ατζέντα, τότε αρχίζει πόλεμος”.

»Εσείς τα βάζετε με τη Ρωσία, την Ε.Ε. και φοβάστε την Ελλάδα;

»Κανείς δεν θέλει πόλεμο και η Ελλάδα δεν θα τολμήσει να πολεμήσει με εσάς».

Συνθήκη της Λωζάνης

Τα νησιά που διεκδικούν ισχυρίζονται ότι δεν αναγράφονται ονομαστικά στη Συνθήκη της Λωζάνης, άρα αφού δεν αναφέρονται με τα ονόματά τους παραμένουν υπό οθωμανική-τουρκική κυριαρχία.

Μόνο όμως που η Συνθήκη της Λωζάνης είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιους ισχυρισμούς ή «ερμηνείες»:

«Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν» (Άρθρο 12).

Δηλαδή, η Τουρκία κρατά μόνο Ίμβρο, Τένεδο, το νησιωτικό σύμπλεγμα των Λαγουσών (ή Μαυρυών) και όσα νησιά ή βραχονησίδες απέχουν μέχρι τρία μίλια απόσταση από τις ακτές της. Όλα τα άλλα τα έχει χάσει.

Σε ό,τι αφορά τα Δωδεκάνησα, που με τη Συνθήκη της Λωζάνης παραχωρήθηκαν στην Ιταλία και η Ιταλία μας τα παρέδωσε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Συνθήκη της Λωζάνης είναι επίσης σαφής:

«Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ’ αρ. 2)» (Άρθρο 15).

Και γίνεται ξανά σαφής στο άρθρο 16: «Η Τουρκία δήλοι ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή δια της παρούσης Συνθήκης, της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων».

Σε απλή απόδοση: Η Τουρκία έχει παραιτηθεί από ό,τι απέχει πέρα από τρία μίλια από τις ακτές της.

Και το σημειώνουμε αυτό διότι μεταξύ των νησιών που διεκδικεί είναι και η Γαύδος νοτιοδυτικά της Κρήτης.

Ανατολίτικο μέτρημα

Οι Τούρκοι δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν μεταξύ τους πόσα νησιά «καταλάβαμε».

Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2016, όταν ο Κιλιτσντάρογλου, αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), μιλώντας στην Κ.Ε. του κόμματός του, κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι άφησε την Ελλάδα να καταλάβει τουρκικά νησιά, είπε:

«Ας κοιτάξει πρώτα τα 16 νησιά που επί της εποχής του παραδόθηκαν και όπου υψώθηκε η ελληνική σημαία».

Όμως οι τουρκικές κεμαλικές εφημερίδες που κυκλοφόρησαν την 1η Οκτωβρίου 2016 ανέφεραν στους πρωτοσέλιδους τίτλους τους 17 νησιά.

»Είχαν προσθέσει ακόμα ένα στο τυπογραφείο.

»Δύο μήνες αργότερα, στα τέλη Νοεμβρίου 2016, ο Κιλιτσντάρογλου μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα, πρόσθεσε ακόμα ένα νησί.

«Σε 18 νησιά κυματίζει η ελληνική σημαία. Αυτά τα νησιά ανήκουν σε εμάς».

Σε έναν αναλόγως… εμπνευσμένο λόγο του στις 13 Δεκεμβρίου 2017 στην τουρκική Βουλή, ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ «θυμήθηκε» τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και τα 132 νησιά και βραχονησίδες που διεκδικούσε από την Ελλάδα.

«Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής μας ούτε ένα πετραδάκι δεν αφήσαμε να φύγει από τα νησιά του Αιγαίου.

»Η πρώτη διαμάχη για τα νησιά του Αιγαίου ήταν στην κρίση των Ιμίων και τότε η Τουρκία έδειξε ξεκάθαρα την θέση της σε αυτό το θέμα.

»Ο αείμνηστος πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, το 1998 είπε το εξής:

»“Στη θάλασσα του Αιγαίου, όταν λέμε για γκρίζες ζώνες, μιλάμε για περίπου 132 κομμάτια βράχων ή βραχονησίδες”.

»Δηλαδή, εδάφους που δεν καθορίστηκε με τη συνθήκη της Λωζάνης η κυριαρχία του.

»Εμείς λέμε ότι “δεν ανήκουν σε εσάς”, εκείνοι λένε αντίστοιχα ότι “δεν ανήκουν σε εσάς”.

»Είναι ένα ζήτημα υπό αμφισβήτηση. Και μέχρι και σήμερα το ζήτημα αυτό συνεχίζει να θεωρείται το ίδιο.

»Εμείς λέμε το εξής: Αυτά τα νησιά, αυτοί οι σχηματισμοί, αυτά τα κομμάτια βράχων, αυτά τα μικρά και μεγάλα πράγματα με την τότε τεχνολογία (της εποχής της Λωζάνης) δεν συμπεριλήφθηκαν στη συνθήκη, ούτε υπήρξε για αυτά κάποια άλλη συμφωνία.

»Το Αιγαίο δεν είναι ούτε ελληνική ούτε τουρκική λίμνη.

»Το Αιγαίο δεν είναι πεδίο αντιπαράθεσης, το Αιγαίο είναι μία θάλασσα σημαντική, ώστε να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.

»Γι΄ αυτό θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί προκειμένου να μην ζημιωθούν ούτε στο ελάχιστο τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας.

»Η Τουρκία δεν είναι μία χώρα που θα αφήσει κάτι αναπάντητο. Αυτό ας το γνωρίζουν όλοι!».

«Σκόντο» πάντως μας έκανε στα τέλη Ιουλίου 2017 ο ηγέτης των Γκρίζων Λύκων, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, αφού στο δικό του μέτρημα τα νησιά βγήκαν… μόλις δεκαπέντε:

«Δεκαπέντε νησιά του Αιγαίου τέθηκαν υπό κατοχή με παράνομο και άδικο τρόπο.

»Κατακρίνω την στάση της Ελλάδας, η οποία δεν συμβαδίζει με το δίκαιο της καλής γειτονιάς».

Ωστόσο, ο βουλευτής Οζτούρκ Γιλμάζ στο δικό του μέτρημα έφτασε μέχρι τα 156:

«Όταν το CHP έρθει στην εξουσία, θα αποκαλύψουμε ένα-ένα τα τουρκικά ονόματα 156 νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο, που ανήκουν στην Τουρκία και θα το διακηρύξουμε σε όλο τον κόσμο».

Τα 18 ελληνικά νησιά που σίγουρα διεκδικούν οι Τούρκοι είναι: Βόρειο Αιγαίο: Φούρνοι, Θύμαινα, Οινούσες, Ανατολικό Αιγαίο: Παναγιά, Κεντρικό Αιγαίο: Καλόγεροι, Κρητικό Πέλαγος: Διονυσάδες, Κουφονήσι, Γαϊδουρονήσι, Γαύδος, Δωδεκάνησα: Αρκιοί, Αγαθονήσι, Κίναρος, Φαρμακονήσι, Καλόλιμνος, Πλάτη, Γυαλί, Λέβιθα, Σύρνα.