Υπάρχει μία ανεξήγητη γκρίνια, από μεμονωμένες εγχώριες φωνές αλλά και από τον τουρκικό Τύπο, επειδή ο Νίκος Δένδιας, σε ανάρτησή του στο Twitter στα αγγλικά, αναφέρθηκε σε Κωνσταντινούπολη (Constantinople) και όχι σε Ιστανμπούλ (İstanbul), όπως μετονόμασαν οι Τούρκοι την Πόλη τη δεκαετία του 1930. Γιατί μέχρι πριν 100 χρόνια και οι Τούρκοι Κωνσταντινούπολη την έλεγαν.
Βέβαια, οι ίδιοι παραβλέπουν τον πανελλήνιο χαμό που θα προκαλούνταν εάν ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας αναφερόταν σε Ιστανμπούλ.
Και προφανώς δεν θα αντιδρούσαν μόνο οι «ακροδεξιοί» αλλά στην πλειονότητά του ο ελληνικός λαός.
Γιατί κανένας Έλληνας δεν αποκαλεί την Πόλη με την τουρκική της ονομασία, εκτός εάν δεν είναι και τόσο Έλληνας. Και το ίδιο ισχύει και για τη Σμύρνη, που κανένας δεν τη λέει Ιζμίρ.
Και κυκλοφορεί ένα σαθρό «επιχείρημα» ότι, πώς θα μας φαινόταν εμάς εάν ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έγραφε «Selanik» αντί για Θεσσαλονίκη ή «Dedeagac» αντί για Αλεξανδρούπολη.
Αυτό βέβαια δεν είναι ακριβές, διότι ο Τούρκος το έχει ήδη κάνει κι από την εδώ πλευρά δεν έπαθε υστερία κανένας.
Για παράδειγμα, ο Τσαβούσογλου, όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω, έχει γράψει σε ανάρτησή του «Gümülcine» την Κομοτηνή και «İskeçe» την Ξάνθη.
Εύλογο το ερώτημα: Εάν το κάνει ο Τούρκος δεν τρέχει τίποτα, επειδή περνιέται για «αφέντης», ενώ εάν το κάνει ο δικός μας, που μάλλον κάποιοι τον θέλουν «ραγιά», τότε τους «πειράζει».
Προφανώς δεν είμαστε ραγιάδες και δεν έχουμε αφέντες τους Τούρκους.
Η ίδια τουρκική γκρίνια έχει πρόβλημα και με τον όρο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Οι Τούρκοι δεν θεωρούν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης «οικουμενικό».
Βέβαια, όλος ο κόσμος και ιδιαίτερα οι φίλοι μας οι Αμερικανοί οικουμενικό το θεωρούν και το λένε. Όλοι εκτός από τους Τούρκους.
Δηλαδή, το Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό όταν «καθαρίζει» για την Ουκρανία αλλά στις άλλες περιπτώσεις θα κάνουμε τα χατίρια των Τούρκων; Παλαβομάρες.
Εξάλλου και το ίδιο το Πατριαρχείο, στην επίσημη ιστοσελίδα του, αναφέρει τον τίτλο του ως «The Ecumenical Patriarchate of Constantinople».
Και για να ολοκληρώσουμε. Εάν οι Τούρκοι «ζορίζονται» με τις ιστορικές και επίσημες ονομασίες είναι δικό τους πρόβλημα. Όχι του υπουργού Εξωτερικών, όχι της Ελλάδας, όχι του δυτικού κόσμου.
Και να «ζορίζονται» οι Τούρκοι αμελητέο. Έτσι κι αλλιώς τελούν σε μόνιμο νευρικό κλονισμό. Εκείνοι που δεν τήρησαν ποτέ καμία συνθήκη και διεκδικούν τα νησιά και την ΑΟΖ μας βγαίνουν και «ενοχλημένοι»; Αλλά να βρίσκουν και εγχώριους «συμμάχους» πάει πολύ.