Αμφίπολη: Γιατί η Παναγιωταρέα καταφέρεται κατά της αντιπολίτευσης

Κατά προοδευτικών, αντιμνημονιακών και αντιπολιτευόμενων στράφηκε η Άννα Παναγιωταρέα με άρθρο της για την Αμφίπολη.

Όπως επισημαίνει στην αρχή του άρθρου η εκπρόσωπος τύπου του τάφου της Αμφίπολης δεν μπορεί να γράψει για τις ανασκαφές “Καθώς μου έχει ανατεθεί το τιμητικό καθήκον της ενημέρωσης της εντόπιας και ξένης δημοσιογραφικής κοινότητας, δεν είναι ηθικό-όσο κι αν είναι… νόμιμο- να βγαίνω μπροστά της”.

Η ίδια πιστεύει όμως ότι μπορεί να γράψει και στηλιτεύσει κριτικές που άπτονται της Αμφίπολης και κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Διαβάστε το άρθρο της στον Ελεύθερο Τύπο όπως δημοσιεύθηκε:

Για την Αμφίπολη, την ομορφιά των ευρημάτων της και το μοναδικό ταφικό μνημείο της, που αποτελεί τη μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψη από το 1977- τάφος Φιλίππου Β´, στην Βεργίνα- ως τις μέρες μας, δεν θα ήθελα να γράψω. Και οι λόγοι είναι κατανοητοί.

Καθώς μου έχει ανατεθεί το τιμητικό καθήκον της ενημέρωσης της εντόπιας και ξένης δημοσιογραφικής κοινότητας, δεν είναι ηθικό-όσο κι αν είναι… νόμιμο- να βγαίνω μπροστά της.

Μπορώ όμως να αναφερθώ στην “Αμφίπολη” ως κοινωνικό φαινόμενο, πιστεύοντας ότι για τα επόμενα χρόνια δεν θα αποτελεί η ανακάλυψή της καίριο θέμα επιστημονικής συζήτησης μόνον ανάμεσα στους αρχαιολόγους, τους ιστορικούς και τους ιστορικούς της Τέχνης, αλλά και ανάμεσα στους πολιτικούς και τους κοινωνικούς επιστήμονες.

Ακούω, βλέπω και διαβάζω τα σχόλια εκείνων -ιδίως τα καταγγελτικά- ότι το μνημείο της Αμφίπολης “χρησιμοποιείται” για πολιτικούς λόγους.

Θα έλεγα ότι το μνημείο της Αμφίπολης από τη στιγμή του σχεδιασμού του, από τη στιγμή που δόθηκε η εντολή της αρχιτεκτονικής μελέτης του, από τη στιγμή που άρχισε η κατασκευή του, ως την στιγμή που τέθηκε το τελευταίο θασίτικο μάρμαρο στον -497,5 μ- περίβολό του, εξέπεμπε λόγο πολιτικό.

Ποιός θα έδινε την εντολή για την ανέγερση και τόσα χρήματα για την κατασκευή ενός τέτοιου μοναδικού σε μέγεθος, κόστος και ποιότητας έργου, χωρίς ο στόχος του να είναι ο θαυμασμός των Πολιτών, ο σεβασμός των φίλων και αντιπάλων, η απόδειξη παραδοχής, τιμής και δόξας των σύγχρονων και ταυτόχρονα ορόσημο πολύτιμο στη μνήμη των επερχόμενων, για τον “κεκοιμημένο”;

Ακούω, βλέπω και διαβάζω σχόλια αντιπολιτευτικά ότι “αντί να μιλάει ο κόσμος για την οικονομία, μιλάει για την Αμφίπολη”.

Πόσο περισσότερο να μιλήσει ο κόσμος για την οικονομία, που τη νιώθει στο πετσί του; Κατανοώ ότι η αντιπολίτευση θα τον ήθελε σε μόνιμη υστερία και ξαπλωτό στη πλατεία Συντάγματος, αλλά μοιάζει να έχει περισσότερο μυαλό ο Πολίτης από τους κομματικούς, που προάγουν τη μόνιμη μιζέρια.

Ακούω, βλέπω και διαβάζω σχόλια από “προοδευτικούς και άλλους επιστήμονες” ότι “η Αμφίπολη χρησιμοποιείται για την υπόθεση της Μακεδονίας”.

Ποιά υπόθεση Μακεδονίας, ωρέ σύντροφοι; Έχετε θέμα για το πού κείται η Αμφίπολη; Μήπως αμφισβητείται ότι Μακεδονία είναι η Βόρεια Ελλάδα; Κι εμείς που νομίζαμε ότι τα διεθνιστικά παράσιτα είχαν τεθεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας του Εμφύλιου, νάτα! πετιούνται και σας συγκινούν…

Ακούω, βλέπω και διαβάζω τα διθυραμβικά σχόλια στα διεθνή ΜΜΕ για την Αμφίπολη και για μια ακόμη φορά έρχεται το παρελθόν μας ολοζώντανο και μας στηρίζει στις αντιξοότητες των καιρών.

Η Αμφίπολη, και η κάθε Αμφίπολη της αρχαιολογικής σκαπάνης, υπενθυμίζει -σε φίλους, εταίρους και αντιπάλους- τη διαχρονική συνεισφορά της Ελλάδας στον παγκόσμιο Πολιτισμό, κατά τρόπο μοναδικό και αναμφισβήτητο.

Πλήν… μιζεραίων…