Νίκος Κοτζιάς: Η Μόσχα «κρύβεται» πίσω από το συμβόλαιο εξοντώσεώς μου

ΒΑΡΥΤΑΤΟΥΣ ὑπαινιγμούς, ὅτι πίσω ἀπό τίς ἐπιθέσεις πού ἐδέχθη γιά τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν εὑρίσκονται «θεσμοί» καί «πολιτικά πρόσωπα» στούς ὁποίους οἱ Ρῶσσοι εἶχαν ἀναθέσει νά ἐκτελέσουν συμβόλαιο πολιτικῆς ἐξοντώσεώς τους μέ δολοφονία χαρακτῆρος, ἀφήνει στόν ἐπίλογο τοῦ νέου βιβλίου του πού κυκλοφορεῖ ἀπό τίς ἐκδόσεις «Πατάκη» ὁ πρώην ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Κοτζιᾶς, γράφει η ΕΣΤΙΑ.

Μέ ἕνα ἐπίμετρο πού βρίθει ὑπονοουμένων ἀλλά καί εὐθέων βολῶν γιά τήν στάση τῆς Μόσχας τόσο στό Σκοπιανό ὅσο καί τό Κυπριακό ὁ κ. Κοτζιᾶς δείχνει ὅτι εὑρίσκεται στίς ἀρχές ἀποκαλύψεων γιά τό ἔντονο διπλωματικό παρασκήνιο πού προηγήθηκε τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν.

Καί κατά βάθος τό ἐπίμετρο πού ἔγραψε γιά τό βιβλίο πού περιέχει τό περιεχόμενο πέντε συνεντεύξεών του γιά τό Σκοπιανό στήν ΕΡΤ1 στήν ἐκπομπή τοῦ Σεραφείμ Κοτρώτσου (σέ τρεῖς ἀπό αὐτές μετεῖχε καί ὁ Διευθυντής τῆς «Ἑστίας» Μανώλης Κοττάκης), ἀποτελεῖ κατ’ οὐσίαν «ὀρεκτικό» γιά τό ἑπόμενο συγγραφικό ἐγχείρημά του πού ἤδη προαναγγέλλεται.

Τώρα θέτει τό πλαίσιο. Ἔχει δέ ἐνδιαφέρον νά παρατηρεῖ κανείς πώς μέ τό νέο «κτύπημά» του ὁ Νῖκος Κοτζιᾶς μολονότι ἀμφισβητεῖ τό βέτο Καραμανλῆ ὡς «ψευδοϊστορία» χαρακτηρίζει «σωστή καί τολμηρή» τήν πολιτική του στό Βουκουρέστι ἐνῶ ἀντιθέτως ἐπιτίθεται στόν Ἀνδρέα Παπανδρέου γιά τό ἐμπάργκο στά Σκόπια τό 1994.

Καί χωρίς νά τόν ὀνοματίζει φωτογραφίζει ἀρνητικά τόν Πρόεδρο τῆς Κύπρου Νῖκο Ἀναστασιάδη γιά τήν στάση του στό Κράν Μοντανά.

Ἀναλυτικώτερα, ὁ κ. Κοτζιᾶς βάλλει κατά τῆς Ρωσσίας σέ δύο σημεῖα τοῦ ἐπιμέτρου του.

Στό πρῶτο ἀναφέρει:

«Οἱ ΗΠΑ εἶναι ἱκανοποιημένες, διότι μέ τήν συμφωνία ξεπεράστηκαν ἐμπόδια ἔνταξης τῆς Βόρειας Μακεδονίας στό ΝΑΤΟ.

»Ἀκριβῶς ὅμως αὐτή ἡ ἄρση τῶν ἐμποδίων ἐνόχλησε σφόδρα τούς Ρώσους καί ὄχι ἀσφαλῶς, ἔτσι ἐλπίζω, τό γεγονός ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔλυσε ἕνα ἐθνικό της πρόβλημα. (…)

»Ἡ Ρωσία πού δέν θέλει τήν ἔνταξη κρατῶν ἰδιαίτερα αὐτῆς τῆς περιοχῆς στό ΝΑΤΟ δυσανασχετεῖ ἀπό τήν λύση καθότι ἀπελευθερώνει τή Βόρεια Μακεδονία ἀπό ἐμπόδια γιά μιά τέτοια ἔνταξη.

»Γι’ αὐτό προσπάθησε νά παρεμποδίσει τήν λύση τοῦ ὀνοματολογικοῦ πού ἐξυπηρετεῖ τά ἑλληνικά ἐθνικά συμφέροντα.

»Δηλαδή ὡς πρός τό ὀνοματολογικό ὑπάρχει μιά ἀντίθεση συμφερόντων ἀνάμεσα στήν Βόρεια Μακεδονία καί τή Ρωσία ὡς πρός τό ΝΑΤΟ καί ἀνάμεσα στήν Ρωσία καί τήν Ἑλλάδα ὡς πρός τήν λύση τοῦ ὀνοματολογικοῦ».

Μετά τήν ἀναφορά στήν στάση τῆς Ρωσσίας ἀκολουθεῖ ἡ παράγραφος μέ τόν βαρύτατο ὑπαινιγμό:

«Αὐτόν τόν διαχωρισμό πρός τό εἶδος τῶν συμπτώσεων τῶν διαφορῶν σκόπιμα ὁρισμένοι δέν τόν ἔκαναν.

»Ἀντίθετα κατέβαλαν πολλαπλές προσπάθειες μέ τούς θεσμούς πού ἔχουν ἐπιρροή στήν Ἑλλάδα (σ.σ. ἐννοεῖ ΜΜΕ) ἀλλά καί μέ πολιτικά πρόσωπα πού ἄμεσα τούς ἐξυπηρετοῦν μέ τόν τρόπο τους (ἐννοεῖ ὑπουργούς) στό νά ἐμποδίσουν καί νά παρερμηνεύσουν τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν καί νά κάνουν σέ μένα προσωπικά σταθερό πόλεμο ἐκτέλεσης τῆς προσωπικότητάς μου (character assassination εἶναι στήν διεθνῆ ὁρολογία).

»Θά μποροῦσε νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι κάποιοι εἶχαν συμβόλαιο εἰς βάρος μου ἀλλά καί νά μοῦ τό ἔλεγαν δέν θά ἤθελα νά τό πιστέψω».

Δέν εἶναι αὐτή ἡ μόνη βολή τοῦ Κοτζιᾶ κατά τῆς Μόσχας στό ἐπίμετρο ὅμως.

Τῆς ἀπευθύνει καί ἄλλη κατηγορία: Ὅτι δέν θέλει νά λυθεῖ ποτέ τό Κυπριακό. Γράφει:

«Ἡ Ρωσία πού εἶναι ὁ μεγάλος ὑποστηρικτής τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καί τῶν Δικαιωμάτων της στό Κυπριακό εἶναι ταυτόχρονα ἕνα κράτος πού κατά βάθος (αὐτή εἶναι ἡ ἐκτίμησή μου) δέν εἶναι σίγουρο ἄν θά πρέπει νά ἐπιθυμεῖ μία λύση στό Κυπριακό.

»Κάτι λογικό ἀπό τήν σκοπιά τῆς γεωπολιτικῆς ἀλλά ὄχι συμβατό μέ τά μακρόχρονα συμφέροντα τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

»Ἡ Ρωσία θεωρεῖ ὅτι μιά λύση νά ὠφελοῦσε πιθανότατα τό ΝΑΤΟ καί ὄχι τήν δική της γεωστρατηγική θέση τῆς Μεσογείου καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καθώς καί ὅτι θά μείωνε τήν δυνατότητά της νά ἀξιοποιεῖ τίς ἀντιθέσεις ἀνάμεσα στά δύο κράτη μέλη τοῦ ΝΑΤΟ.

»Στίς δυσκολίες τῆς Κύπρου λοιπόν ἡ Ρωσία εἶναι σύμμαχος καί συμπαραστάτης της.

»Σέ μιά προσπάθεια οὐσιαστικῆς λύσης τοῦ Κυπριακοῦ κάτι τέτοιο δέν εἶναι σίγουρα».

Ἐντύπωση κάνει ἡ ἀρνητική ἀναφορά του στόν Ἀνδρέα Παπανδρέου καί τήν Ἐνδιάμεση Συμφωνία ἐναντίον τῆς ὁποίας βάλλει γιά πρώτη φορά.

Ὑποστηρίζει ὅτι πλήν τῆς ἀποφάσεως τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης περιόρισαν τό πεδίο τῆς δικῆς του δράσεως στήν διαπραγμάτευση «οἱ ἀνοησίες πού εἶχαν ἐπιτελεστεῖ μέ τό ἐμπάργκο τό 1994 πού ἄνοιξε τόν δρόμο στό νά ἐπιβληθεῖ στήν Ἑλλάδα ἡ Ἐνδιάμεση Συμφωνία.

»Μήν ξεχνᾶμε –γιατί κάποιοι τό ξεχνοῦν– ὅτι αὐτή ἡ πρεσβεία ἀνακοινώθηκε ἀπό τόν ἐπιτετραμμένο τῆς ἀμερικανικῆς πρεσβείας στήν Ἀθήνα (σ.σ. τόν Τόμ Μίλλερ), οὔτε κἄν ἀπό τόν πρεσβευτή καί ὅτι οὐδέποτε κυρώθηκε ἀπό τό Κοινοβούλιο».

Ἐντύπωση ἐπίσης προκαλεῖ ὅτι ἐπικρίνει τόν ΣΥΡΙΖΑ πού ἔκανε ἀναφορά στήν γραμμή τοῦ Βουκουρεστίου ἄν καί ἐπαινεῖ γιά πρώτη φορά τόν Κώστα Καραμανλῆ. Γράφει:

«Τό δεύτερο λάθος ὡς πρός τό Βουκουρέστι τό ἔκανε ὁ ΣΥΡΙΖΑ.

»Στό Βουκουρέστι δέν ὑπῆρχε καμμία διαπραγματευτική γραμμή ὡς πρός τίς θεματικές πού ἀντιμετώπισε ἡ διαπραγμάτευση τῶν Σκοπίων.

»Ὑπῆρχε μόνο ὁ προσανατολισμός νά μή γίνει ἀποδεκτή ἡ τότε Fyrom στό NATO οὔτε μέ τήν προσωρινή ὀνομασία.

»Ἀνέτρεπε δηλαδή τήν ὑποχρέωση πού ἀπέρρεε ἀπό τήν Ἐνδιάμεση Συμφωνία.

»Σωστή καί τολμηρή ἀπόφαση τοῦ Κώστα Καραμανλῆ.

»Ἀλλά αὐτή ἡ ἐπιλογή πού ἄμεσα ἀφοροῦσε τό ΝΑΤΟ καί μόνο δέν μποροῦσε νά ἀποτελεῖ ἀπό μόνη της “ἐθνική γραμμή” καί “γραμμή Βουκουρεστίου”.

»Οὔτε ἦταν. Ἐπρόκειτο γιά μιά γραμμή πού δέν πήγαινε πέρα ἀπό τό ὄνομα καί τήν ἀνάγκη νά λυθεῖ τό ὀνοματολογικό πρόβλημα πρίν ἐνταχθεῖ ἡ τότε Fyrom στό ΝΑΤΟ».