Αποστολάκης: Ο Ποντιακός Ελληνισμός εγκαταλελειμμένος από βασιλικούς και δεξιά υπέστη γενοκτονία

Στα όσα συνέβησαν πριν και μετά τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου, απόρροια της διχόνοιας των Ελλήνων, αναφέρθηκε ο Ευάγγελος Αποστολάκης, πρώην υπουργός Εθνικής Αμύνης, ναύαρχος ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στην ομιλία του κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Καπετανίδη «Η Δύση του Ποντιακού Ελληνισμού από την πένα του Νίκου Καπετανίδη», η οποία έγινε σε ξενοδοχείο της Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης το βράδυ της Παρασκευής 17 Ιουνίου 2022.

Στην ομιλία του ο Ευάγγελος Αποστολάκης, ανέφερε:

«Στις δυο πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα έμελλε να γραφτούν οι πιο ένδοξες και οι πιο μελανές σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.

»Ένδοξες γιατί η Ελλάδα επεξέτεινε την επικράτειά της σε στεριά και θάλασσα και μελανές γιατί ο έκτος συνόρων Ελληνισμός δέχθηκε απηνείς διωγμούς για να ξεριζωθεί τελικά από τα εδάφη του και να αναδιπλωθεί στα γεωγραφικά όρια του εθνικού κράτους.

»Για όσα δεινά γνώρισε αυτό το θαυμαστό -έκτος συνόρων- τμήμα του ελληνισμού ο ένοχος δεν είναι άλλος από την εθνική διχόνοια που ελλοχεύει σε κάθε βήμα της μακραίωνης ιστορίας μας:

»Από τους Περσικούς Πολέμους και τον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, μέχρι το έπος του 1940 και τον εμφύλιο που ακολούθησε, η ιστορία μας ορίζεται από το δίπολο ηρωισμοί – διχασμοί.

»Αλλά και η κατάληψη και κατοχή της Βόρειας Κύπρου το 1974, που αποτελεί την πιο πρόσφατη εθνική μας τραγωδία, εμπίπτει στην ιδία κατηγορία της εθνικής διχοστασίας και των τεράστιων λαθών, τα αποτελέσματα των οποίων αντιστοιχούν με εθνική προδοσία.

»Πρωτίστως θύμα αυτών των εθνικών διχασμών νομίζω ότι μπορούμε και πρέπει να θεωρήσουμε τον Ποντιακό Ελληνισμό, που εγκαταλελειμμένος από την κυβέρνηση των βασιλικών και του Λαϊκού Κόμματος υπέστη όλα εκείνα τα δεινά που πολύ αργότερα αναγνωρίστηκαν επισήμως στη χώρα μας ως γενοκτονία.

»Και επειδή η διχόνοια αποτελεί ένα συνεχώς επαναλαμβανόμενο ιστορικό φαινόμενο, θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι ο κίνδυνος αυτός εξακολουθεί να είναι παρών και να μας απειλεί και στις σημερινές δύσκολες στιγμές που διανύουμε σαν χωρά και σαν έθνος.

»Χθες ήταν θύματα ο ποντιακός και μικρασιατικός Ελληνισμός, σήμερα απειλούνται ολόκληρα τμήματα της παγιωμένης με διεθνείς συμβάσεις Ελληνικής επικρατείας.

»Σε αυτό το σημείο θέλω να επιστήσω την προσοχή και την ευθύνη του πολίτικου κόσμου, προκειμένου να μην εξαφθούν τα ιδία πάθη και να μην ξαναγίνουν τα ιδία λάθη με τα ιδία τραγικά για τη χώρα μας αποτελέσματα.

»Στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Καπετανίδη, ο οποίος μου έκανε την τιμή να με προσκαλέσει στην παρουσίαση του, αναπαρίστανται με πολύ περιεκτικό και εναργή τρόπο όσα τραγικά συνέβησαν, πριν και κατά τον ξεριζωμό του έκτος συνόρων Ελληνισμού.

»Πρόκειται για καταστάσεις που έναν αιώνα αργότερα όχι απλά παραμένουν ζωντανές, αλλά στοιχειώνουν ολόκληρη τη συλλογική μας μνήμη.

»Η δε συλλογική μνήμη είναι το σύνολο των οικογενειακών και ατομικών βιωμάτων που μεταφέρει ο καθένας από εμάς.

»Ειδικά στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Καπετανίδη η περιπέτεια των Ποντιακού Ελληνισμού, από ιστορικό γεγονός μετουσιώνεται και σε ένα συγκινησιακό ιδίωμα, καθώς ο συγγραφέας διατρέχει τα ιστορικά γεγονότα με “συνταξιδιώτη” ένα προσφιλές οικογενειακό του πρόσωπο, τον Νικόλαο Καπετανίδη, ο όποιος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα ιστορικά αυτά γεγονότα.

»Στη ζωή και τη δράση αυτού του αξιόλογου ανθρώπου έχουν αναφερθεί οι εξαίρετοι συγγραφείς του βιβλίου.

»Έτσι όπως ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του αποκαλύπτονται, με τον πλέον εναργή τρόπο, το πνεύμα και τις προσπάθειες του Ποντιακού Ελληνισμού να επιβιώσει σε ένα εχθρικό και αφιλόξενο περιβάλλον και τελικά να πέσει τελικά θύμα της εχθρότητας των γειτόνων μας, των αιώνιων διχοστασιών της φυλής μας και των τραγικών πολιτικών λαθών.

»Αν από αυτή την εθνική τραγωδία προκύπτει κάτι παρήγορο, είναι ότι παρά τον ξεριζωμό και την προσπάθεια φυσικής εξόντωσης του θαυμαστού αυτού τμήματος του Ελληνισμού, το πνεύμα του εξακολουθεί να παραμένει πάντα ζωντανό χάρη στις προσπάθειες των απογόνων των Ελλήνων του Πόντου.

»Και μια τέτοια αξιέπαινη προσπάθεια είναι το συγκεκριμένα βιβλίο του Κωνσταντίνου Καπετανίδη και των υπόλοιπων συντελεστών του.

»Ευχαριστώ για την τιμητική πρόσκληση και εύχομαι το βιβλίο αυτό να είναι καλοτάξιδο».