Ο Τσαβούσογλου δήλωσε ότι η Τουρκία είναι έτοιμη για πόλεμο με την Ελλάδα

Σε νέες εμπρηστικές δηλώσεις εναντίον της Ελλάδας προχώρησε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, κατά τη διάρκεια ομιλίας του με αφορμή την επέτειο των 800 ετών της κατάκτησης της παραλιακής πόλης της Αλάνια στη νότια Τουρκία από τους Σελτζούκους.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών μίλησε χρησιμοποιώντας υψηλές εθνικιστικές κορώνες για τον ένδοξο τουρκικό έθνος και απειλές εναντίον όσων το επιβουλεύονται.

Επίσης, απείλησε όλους εκείνους που, όπως είπε, με προδοτικά σχέδια προσπάθησαν να εμποδίσουν την Τουρκία να ανοιχτεί στη Μεσόγειο καλώντας τους να επιλύσουν τις διαφορές τους είτε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή στο πεδίο.

«Μετά από 8 αιώνες με τη μοίρα που μας κληροδότησε αυτή η ένδοξη κληρονομιά, όπως το όνομα Μεσόγειος (Ακντενίζ=άσπρη θάλασσα) σήμερα ανοίγουμε το δρόμο για την ειρήνη.

»Εργαζόμαστε για να εγκαθιδρύσουμε την ειρήνη και την ευημερία.

»Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας», είπε προσθέτοντας:

«Είμαστε αποφασισμένοι να προασπίζουμε τα δικαιώματα μας ως το τέλος.

»Είμαστε ένα ναυτικό έθνος [είχαν θάλασσα και στη Μογγολία;].

»Ματαιώσαμε τα προδοτικά σχέδια που είχαν στόχο να μας κάνουν να μην μπορούμε να βγούμε πέρα από τον Κόκκινο Πύργο», εννοώντας το ιστορικό κάστρο της Αλάνια που βρίσκεται στο λιμάνι.

»Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να χαλάμε αυτά τα σχέδια», είπε.

Και εξαπέλυσε την ακόλουθη απειλή:

«Αν είναι στο τραπέζι (των διαπραγματεύσεων) τότε στο τραπέζι, αν είναι στο πεδίο, τότε στο πεδίο.

»Δόξα τω Θεώ, είμαστε και έτοιμοι και ικανοί» [να γίνουν ψαροτροφή].

Τόνισε επίσης ότι «ως Τουρκία θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τα δικαιώματα και τους νόμους της “ΤΔΒΚ” [ψευδοκράτος] με την οποία είναι τόσο δεμένες οι μοίρες μας».

Πηγή ΕΡΤ, Ανταπόκριση από Κωνσταντινούπολη: Αριάνα Φερεντίνου

Η Αλάνια (αρχαία ελληνικά: Κορακήσιον) είναι παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο της Τουρκίας, πόλη και περιφέρεια στην επαρχία Αττάλειας, στο διαμέρισμα Μεσογείου.

Μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071 η περιοχή πέρασε στο έλεγχο των Σελτζούκων Τούρκων, μόνο για να επιστρέψει στους Βυζαντινούς το 1120 υπό τον Ιωάννη Β΄ Κομνηνό.

Μετά την επίθεση της Τέταρτης Σταυροφορίας κατά των Βυζαντινών, το χριστιανικό Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας κατείχε ανά διαστήματα το λιμάνι, και ήταν από έναν Αρμένιο, τον Κιρ Φαρντ, από τον οποίο οι Τούρκοι πήραν τον έλεγχο της πόλης το 1221, όταν ο Σελτζούκος σουλτάνος ​​Αλαεντίν Καϊκουμπάντ την κατέλαβε και ανέθεσε την κυβέρνηση του Ακσεχίρ στο πρώην κυβερνήτη, του οποίου τη κόρη παντρεύτηκε.

Κατά τη κυριαρχία των Σελτζούκων η πόλη γνώρισε τη χρυσή εποχή της, και μπορεί να θεωρηθεί η χειμερινή πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας τους.

Οικοδομικά έργα, συμπεριλαμβανομένων του κάστρου, των τειχών της πόλης, του οπλοστασίου και του Κιζίλ Κουλέ, την κατέστησαν ένα σημαντικό λιμάνι στη Δυτική Μεσόγειο, ιδιαίτερα στο εμπόριο με τους Αγιουβίδες της Αιγύπτου και τις ιταλικές πόλεις-κράτη.

Ο Αλαεντίν Καϊκουμπάντ κατασκεύασε επίσης πολυάριθμους κήπους και περίπτερα έξω από τα τείχη, και πολλά από τα έργα του είναι ακόμη και σήμερα ορατά στην πόλη.

Αυτά πιθανόν χρηματοδοτήθηκαν από το προσωπικό ταμείο του και από τους τοπικούς εμίρηδες και κατασκευάστηκαν από τον ανάδοχο Αμπού Αλί αλ-Καττανί αλ-Χαλαμπί.

Ο γιος του Αλαεντίν Καϊκουμπάντ, ο σουλτάνος Γιγιασεντίν Κεϊχιουσρέβ Β΄, κατασκεύασε μια νέα δεξαμενή το 1240.

Στη μάχη του Κιοσέ Νταγ το 1242, οι ορδές των Μογγόλων έσπασαν την ηγεμονία των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία.

Η Αλάνια τότε υπέστη μια σειρά εισβολών από τους Τουρκομάνους μπέηδες.

Το 1293, η δυναστεία των Καραμανιδών κατέλαβε την πόλη, αλλά και η κυριαρχία τους ήταν διαλείπουσα.

Οι Λουζινιάνοι από τη Κύπρο ανέτρεψαν για μικρό χρονικό διάστημα τους τότε κυβερνόντες Χαμιδίδες το 1371.

Οι Καραμανίδες πούλησαν την πόλη το 1427 για 5.000 χρυσά κέρματα στους Μαμελούκους της Αιγύπτου και το 1471 ενσωματώθηκε από το στρατηγό Γκεντίκ Αχμέντ Πασά στην αναπτυσσόμενη Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η πόλη έγινε πρωτεύουσα ενός τοπικού σαντζακίου στο εγιαλέτι Ιτσέλ.

Οι Οθωμανοί επέκτειναν την κυριαρχία τους το 1477, όταν έφεραν την κύρια εμπορική ναυτιλία, ξυλεία, η οποία τότε γινόταν κυρίως από τους Ενετούς, υπό το μονοπώλιο της κυβέρνησης.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1608, η πόλη άντεξε σε μια ναυτική επίθεση του τάγματος του Αγίου Στεφάνου από τη Δημοκρατία της Βενετίας.