Θεοδώρα Τζάκρη: «Πατριωτισμός και προοδευτική παράταξη ταυτίζονται»

Η μονοπώληση των αισθημάτων πατριωτισμού από την Δεξιά είναι μια υπόθεση φαιδρή και ξεπερασμένη, τόνισε η Θεοδώρα Τζάκρη μιλώντας την Τρίτη στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής για την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία.

«Όποιος γνωρίζει δυο σταγόνες ιστορίας, θυμάται ότι η κυριαρχία αυτής της παράταξης ήταν πάντα ταυτισμένη με εθνικές αποτυχίες ή και ακρωτηριασμούς», είπε η κα. Τζάκρη για να υπογραμμίσει: «πατριωτισμός και προοδευτική παράταξη ταυτίζονται».

Η υποχωρητικότητα, συνέχισε, που υπέδειξε η κυβέρνηση της ΝΔ απέναντι στον Ερντογάν και τις συνεχείς προκλήσεις του υπογράμμισε την υποκρισία «του κινήματος της περικεφαλαίας» που χάρισε στην ΝΔ την αυτοδυναμία το 2019.

Η ανάγκη ενίσχυσης του αξιόμαχου των ενόπλων δυνάμεων της χώρας σε συνθήκες διεθνούς ρευστότητας και αμηχανίας έως αφωνίας πολλών χωρών της ΕΕ καθιστά την πολιτική εξέλιξη της αμυντικής συμφωνία με την Γαλλία, μια εξέλιξη καταρχάς θετική.

Αυτή η συμφωνία, όπως επισήμανε ορθώς και ο πρόεδρος Μακρόν αποτελεί μια πολιτική κληρονομιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε επενδύσει στις πολιτικές ενοποίησης της ΕΕ και σε ζητήματα κοινής άμυνας και εξωτερικής πολιτικής.

Ο «διάβολος» όμως κρύβεται στους επί μέρους όρους, επεσήμανε. Από αυτούς κρίνεται αν η συμφωνία στο σύνολό της είναι επιτυχής και άξια υποστήριξης ή όχι.

Οι όροι που έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ είναι «εκ των ων ουκ άνευ» για την στήριξη της συμφωνίας από την πλευρά μας.

Η αμυντική συνδρομή της χώρας μας προς την Γαλλία δεν μπορεί να αφορά τις υπερπόντιες επιχειρήσεις της Γαλλίας στο Σαχέλ και τον Ειρηνικό.

Εκτός αν υπάρχει κανένας Έλληνας που νοσταλγεί τον πόλεμο της Κορέας το 1952.

Όταν εξαιρείται η ΑΟΖ και οι οικονομικές ζώνες από την συμφωνία, αυτό πρέπει να διαβάζεται στο πλαίσιο της ομιλίας του Πρωθυπουργού στον ΟΗΕ, όπου για πολλοστή φορά, έκανε λόγο, προφανώς όχι τυχαία, για «διαφορές» μας με την Τουρκία. Στον πληθυντικό αριθμό.

Ενώ η πάγια εθνική θέση είναι ότι αναγνωρίζουμε μία και μόνη διαφορά προς επίλυση με την Τουρκία, την υφαλοκρηπίδα και την εξέλιξή της στο διεθνές δίκαιο που είναι η ΑΟΖ.

Και της ανοχής που επέδειξε όταν επί μήνες το ΟΡΟΥΤΣ ΡΕΙΣ σουλατσάριζε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα!

Αν από το πεδίο εφαρμογής της γαλλικής συνδρομής εξαιρείται το επίδικο, στο οποίο συμβαίνουν και τα πολλά περιστατικά τουρκικών προκλήσεων, αυτό σημαίνει ότι «η μέλισσα έχει χάσει το κεντρί της».

Η γαλλική πλευρά οφείλει να διευκρινίσει το σημείο αυτό που δεν έχει περιληφθεί ρητώς στην συμφωνία.

Οι δύο όροι που έθεσε ο κ. Τσίπρας είναι στο όριο του μινιμαλισμού.

Εξαντλεί κάθε καλή διάθεση από την πλευρά μας στο να εξασφαλιστεί η ομόφωνη υποστήριξη.

Και κυρίως το να εξασφαλιστεί ότι θα γίνει η βέλτιστη αξιοποίηση δημόσιων πόρων που στην προκείμενη συγκυρία δεν περισσεύουν.

Δεν είναι θέμα επικοινωνίας και εντυπώσεων.

Είναι θέμα ουσίας και ενίσχυσης και της εθνικής διαπραγματευτικής θέσης, ώστε να πετύχουμε την καλύτερη συμφωνία για το εθνικό συμφέρον.

Είναι πάγια τακτική αυτής της κυβέρνησης η εσωτερική ωραιοποίηση, με την βοήθεια των εγχώριων ΜΜΕ, των προβλημάτων είτε πρόκειται για διαχειριστικά θέματα όπως είναι η πανδημία και οι φωτιές είτε για τα κορυφαία εθνικά θέματα.

Δεν χρειάζεται, άλλωστε, τίποτα άλλο παρά να ανατρέξουμε στα όσα έλεγε η ΝΔ όταν έγινε το τουρκολιβυκό σύμφωνο, τότε που διαβεβαίωνε το πανελλήνιο ότι δεν υπήρχε η παραμικρή ζημία για τα ελληνικά συμφέροντα από κάτι εντελώς ανυπόστατο, και να το συγκρίνουμε αυτό με την πρόσφατη εικόνα του τουρκικού πολεμικού πλοίου εξίμησι μόλις ναυτικά μίλια έξω από την Σητεία, να παρεμποδίζει το ερευνητικό σκάφος που βρισκόταν στην υπηρεσία τριών κρατών.

Στα ίδια νερά που εμείς έχουμε ΑΟΖ με την Αίγυπτο.