Δένδιας: Ήρθε η ώρα η Μεσόγειος να ενωθούμε – Η Τουρκία εάν δεν αλλάξει συμπεριφορά θα υπάρξουν επιπτώσεις

Σε ολοκληρωτικό «ξεμπρόστιασμα» του εμπρηστικού, αποσταθεροποιητικού και επιθετικού ρόλου της Τουρκίας, στην απέλπιδα προσπάθειά της να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, προχώρησε ο Νίκος Δένδιας, μιλώντας στην τηλεδιάσκεψη των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας των Κοινοβουλίων του Νότου της Ε.Ε. Ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας διαμήνυσε πολύ αυστηρά στη γείτονα ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις για αυτή τη συμπεριφορά της.

Υπενθυμίζεται ότι προχθές ο Νίκος Δένδιας συναντήθηκε με την υπουργό Εξωτερικών της Λιβύης και εχτές πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Τυνησία. Δύο χώρες που ο νεο-οθωμανισμός επιχειρεί να κατακτήσει με όχημα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι Έλληνας υπουργός Εξωτερικών επειδή πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στη Ρουμανία συμμετείχε στην τηλεδιάσκεψη από την Ελληνική Πρεσβεία στο Βουκουρέστι.

Μπαίνοντας στην ουσία, τόνισε ότι ενώ οι παλιές διαχωριστικές γραμμές της περιοχής αρχίζουν να μην έχουν καμία σημασία, επειδή οι λαοί της επαναπροσεγγίζονται, ωστόσο, υπάρχουν δυνάμεις που αρνούνται να κοιτάξουν το φως αυτού του μέλλοντος και παραμένουν προσκολλημένες στις πολιτικές του 19ου αιώνα.

Δυνάμεις που με παράνομα, τεχνητά και εντελώς ανορθολογικά σχήματα αποπειρώνται να επαναχαράξουν τον χάρτη της Μεσογείου, αγνοώντας σύνορα και γεωγραφία, επιθυμώντας να αναβιώσουν αυτοκρατορίες του παρελθόντος.

Μία τέτοια νεκρανάσταση, της Οθωμανικής, επιχειρείται από το τουρκικό καθεστώς με βία εναντίον άλλων κρατών και με παράνομη ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων – στρατιωτική κατοχή σε κράτη της περιοχής, όπως στην Κύπρο, στη Συρία και στη Λιβύη, με στρατολόγηση μισθοφόρων τζιχαντιστών και εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών, μη συμμεριζόμενη η Τουρκία τις αρχές του δυτικού πολιτισμού και αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο.

Η Τουρκία θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ευημερία των χωρών και των κοινωνιών μας, των Αράβων εταίρων μας, όλης της Νότιας γειτονιάς μας.

Για να αποφευχθούν τα χειρότερα ο Νίκος Δένδιας πρότεινε μεταξύ άλλων ότι, πρέπει να υπογραμμίσουμε στην Τουρκία ότι η τρέχουσα συμπεριφορά της είναι εντελώς απαράδεκτη και ότι εάν δεν αλλάξει πορεία, θα υπάρξουν επιπτώσεις. Για αυτό κάλεσε σε ενότητα και οργάνωση όλων των μεσογειακών κρατών.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην τηλεδιάσκεψη των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας των Κοινοβουλίων του Νότου της Ε.Ε. με θέμα «Εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Λιβύη» (Βουκουρέστι, 08/09/2021):

Καλημέρα κ. Πρόεδρε, καλημέρα από την ελληνική Πρεσβεία στο Βουκουρέστι.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευγενική σας πρόσκληση.

Αποτελεί πάντα ιδιαίτερη χαρά για εμένα η ανταλλαγή απόψεων με εκλεγμένους εκπροσώπους των λαών.

Όπως γνωρίζετε, είμαι μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου επί δεκαεπτά σχεδόν χρόνια.

Αποδίδω λοιπόν ιδιαίτερη σημασία στην ανταλλαγή απόψεων με βουλευτές.

Με μεγάλη μου χαρά θα ανταλλάξω απόψεις με βουλευτές από μεσογειακές χώρες της Ε.Ε.

Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας σημαντικής αλλαγής υποδείγματος συνολικά στην περιοχή μας.

Πρόκειται για αλλαγή που θα έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, όχι μόνο για την άμεση περιοχή μας, αλλά και για την Ευρώπη συνολικά.

Οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές στη Μεσόγειο, όπως Ισραηλινοί εναντίον Αράβων, Βορράς εναντίον Νότου, χάνουν εκ των πραγμάτων κάθε σημασία.

Αυτό γίνεται και κατόπιν των Συμφωνιών του Αβραάμ.

Παρόμοια, οι γεωγραφικές υποδιαιρέσεις μεταξύ Ανατολικής, Κεντρικής Και Δυτικής Μεσογείου καθίστανται όλο και περισσότερο δυσδιάκριτες, σε σημείο να μην έχουν σχεδόν καμία έννοια πλέον.

Ακόμη, η διάκριση μεταξύ χωρών της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου επίσης καθίσταται μία παρωχημένη αντίληψη.

Νέοι δρώντες αναδεικνύονται στην περιοχή.

Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα διαπιστώσουμε μια περισσότερο ορατή κινεζική παρουσία στη Μεσόγειο.

Και πιθανόν –επιτρέψτε μου να πω και επιθυμητό– την παρουσία και άλλων χωρών, όπως η Ινδία.

Η κύρια αλλαγή που διαπιστώνουμε ωστόσο και η μεγάλη πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι η ανάδυση δύο διακριτών προσεγγίσεων, σε μεγάλο βαθμό αντιφατικών μεταξύ τους.

Από τη μια πλευρά έχουμε τις δυνάμεις της σταθερότητας, της συνεργασίας και της ευημερίας.

Και από την άλλη, τις δυνάμεις που προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή.

Από τη μια πλευρά υπάρχουν κράτη όπως τα δικά μας, κράτη που τηρούν τις διεθνείς αξίες και αρχές: σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της Θάλασσας, ειρηνική επίλυση διαφορών και σεβασμός της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών.

Οι χώρες αυτές ενδιαφέρονται να αναπτύξουν την περιφερειακή συνεννόηση και συνεργασία, ώστε να αντιμετωπίσουν τις κοινές μας προκλήσεις.

Υπό το πνεύμα αυτό, τα επίσημα και ανεπίσημα πολυμερή πλαίσια που βλέπουμε να σχηματίζονται είναι σημαντικά.

Σκοπός τους είναι να αναζητήσουν τρόπους για την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των χωρών της περιοχής.

Να συζητήσουν ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων που περιλαμβάνει την οικονομία, την ενέργεια, τις μεταφορές, την πολιτική προστασία, τον τουρισμό και άλλα.

Αυτή είναι η προσέγγιση του 21ου αιώνα για τις μελλοντικές προοπτικές της περιοχής μας και της Μεσογείου συνολικά.

Από την άλλη πλευρά ωστόσο υπάρχουν ορισμένες χώρες –ευτυχώς λίγες πρέπει να πω– που παραμένουν προσκολλημένες στο παρελθόν.

Αρνούνται κοιτάξουν το φως του μέλλοντος.

Έχουν πεποιθήσεις και δρουν βάσει ιδεών και πολιτικών που εφαρμόζονταν τον 19ο αιώνα.

Οι χώρες αυτές αποπειρώνται να επαναχαράξουν τον χάρτη της Μεσογείου στη βάση παράνομων, τεχνητών και εντελώς ανορθολογικών σχημάτων.

Αγνοούν την γεωγραφία και αμφισβητούν σύνορα.

Επιθυμούν να αναβιώσουν αυτοκρατορίες του παρελθόντος.

Τρέφουν την φιλοδοξία να επαναφέρουν στη ζωή αυτοκρατορίες όπως η Οθωμανική, που κυβερνούσε το μεγαλύτερο τμήμα των ανατολικών και νοτίων ακτών της Μεσογείου.

Για να επιτύχουν τους στόχους τους οι χώρες αυτές, αντίθετα με τις θεμελιώδεις αρχές του ΟΗΕ, απειλούν και σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούν βία εναντίον άλλων κρατών.

Αναπτύσσουν παράνομα στρατιωτικές δυνάμεις, όπως έχει πράξει η Τουρκία στην Κύπρο, στη Συρία και στη Λιβύη.

Επιστρατεύουν αντιπροσώπους, μισθοφόρους, για πετύχουν τον σκοπό τους.

Δεν διστάζουν να εργαλειοποιήσουν τα βάσανα των ανθρώπων που φεύγουν από τις πατρίδες τους, ώστε να εκβιάσουν την Ε.Ε.

Αυτές οι χώρες δεν συμμερίζονται τις αρχές μας. Αγνοούν το Διεθνές Δίκαιο.

Με τις ενέργειές τους προκαλούν τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή.

Θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την σταθερότητα της Νότιας γειτονιάς μας και εταίρων όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Τυνησία.

Επίσης όμως θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία και των δικών μας χωρών και κοινωνιών.

Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την πρόκληση. Δεν υπάρχει μαγική λύση.

Θα ήθελα ωστόσο να προτείνω μια προσέγγιση σε τρεις άξονες.

Καταρχάς εμείς, οι χώρες της Ευρώπης, οφείλουμε να επιδείξουμε αλληλεγγύη και να στηρίξουμε τους εταίρους μας που την χρειάζονται.

Η ελληνική κυβέρνηση, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, το εφαρμόζει στην πράξη.

Μόλις δύο ημέρες πριν, υποδέχθηκα στην Αθήνα την Υπουργό Εξωτερικών της Λιβύης. Χθες ήμουν στην Τυνησία.

Η Ελλάδα δώρισε 200.000 εμβόλια στη Λιβύη και άλλα 100.000 στην Τυνησία, καθώς και φορτία ιατρικού εξοπλισμού.

Πρόκειται για απτή υποστήριξη για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Μεταφέραμε όμως και ένα πολιτικό μήνυμα και προς τις δύο χώρες της Βόρειας Αφρικής, ότι στηρίζουμε τις πολιτικές διαδικασίες για την εξεύρεση τοπικών λύσεων προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.

Στη Λιβύη με την διεξαγωγή των προγραμματισμένων εκλογών και με την διασφάλιση της αποχώρησης όλων των ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων από το έδαφός της, οποιασδήποτε δύναμης.

Στην Τυνησία με την στήριξη των μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με το Σύνταγμα.

Δεύτερον, οφείλουμε να υψώσουμε φραγμούς στην παρανομία και σε πρακτικές που δεν έχουν θέση στον 21ο αιώνα.

Οφείλουμε να ενθαρρύνουμε τις δυνάμεις της μετριοπάθειας.

Υπό αυτό το πρίσμα, πρέπει να υπογραμμίσουμε στην Τουρκία ότι η τρέχουσα συμπεριφορά της είναι εντελώς απαράδεκτη.

Και ότι αν η Τουρκία δεν αλλάξει πορεία, θα υπάρξουν επιπτώσεις.

Το σημαντικότερο, πρέπει να κρατήσουμε ανοικτή την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.

Δεν πρέπει να κλείσουμε την πόρτα μας, αλλά αντίθετα να ενθαρρύνουμε εκείνες τις δυνάμεις της τουρκικής κοινωνίας που πιστεύουν στο ευρωπαϊκό μέλλον, στα ευρωπαϊκά ιδανικά και τις ευρωπαϊκές αρχές.

Τελευταίο, αλλά όχι αμελητέο, πρέπει να οργανωθούμε.

Οι χώρες της Μεσογείου πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να επιδιώξουν μια ολιστική ευρωπαϊκή προσέγγιση για την περιοχή.

Έχουν περάσει 25 χρόνια από την έναρξη της διαδικασίας της Βαρκελώνης και το πνεύμα της –λυπάμαι που το λέω– φαίνεται να εξασθενεί.

Οφείλουμε να επιχειρήσουμε μια αλλαγή πλεύσης και να ενεργοποιήσουμε μια Ευρωπαϊκή αντίδραση στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Μεσόγειος.

Κατανοώ ότι τα παραπάνω είναι ευκολότερο να λέγονται παρά να γίνονται.

Αν όμως δεν προσπαθήσουμε, δεν μπορούμε να επιτύχουμε.

Και η επιτυχία έρχεται μόνο μέσω της συνεργασίας σε επίπεδο κυβερνήσεων, κοινοβουλίων και κοινωνίας των πολιτών.

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.