Ο Βλάσης στους Αντιοχείς: Ευχαριστώ τους Ελληνόφωνους Λιβανέζους ιερείς

«Ευχαριστώ τους συμπατριώτες Έλληνες του Λιβάνου, τους Ελληνόφωνους Λιβανέζους ιερείς, όπως και τους απόφοιτους ελληνικών πανεπιστημίων για την υπέροχη δεξίωση που μου επεφύλαξαν στο κλείσιμο του ταξιδιού μου στην Βηρυτό» αναφέρει ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Κώστας Βλάσης σε επίκαιρη ανάρτησή του.

Σε Τουρκία, Συρία και Λίβανο ζούνε διάσπαρτοι οι Έλληνες Αντιοχείς, ή αλλιώς Ρωμηοί της Αντιόχειας, απόγονοι αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων αποίκων. Σήμερα στην πλειονότητά τους είναι αραβόφωνοι αλλά η γλώσσα που μιλάνε δεν αλλάζει την ελληνική τους καταγωγή [διαβάστε ΕΔΩ].

Σύμφωνα με τη Wikipedia [Antiochian Greek Christians], ο συνολικός πληθυσμός των ελληνικής καταγωγής Αντιοχέων είναι στα 1,8 εκατ.

Οι Έλληνες της Αντιόχειας είναι εθνικά μέλη Ελλήνων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας και Ελλήνων Χριστιανών Καθολικών που ζουν ή έχουν ζήσει στη Συρία, το Λίβανο και στην περιοχή της σύγχρονης επαρχίας Χατάι της Τουρκίας, η οποία περιλαμβάνει την παλιά πόλη της Αντιόχειας ή τη σημερινή Αντάκια, καθώς και τους απογόνους τους στη Μέση Ανατολή και στην αμερικανική ήπειρο.

Η κοινότητα έχει μακρά κληρονομιά, η οποία χρονολογείται από την ίδρυση της Αντιόχειας το 323 π.Χ. από τον Σέλευκο Α΄ Νικάτορα την εποχή των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία.

Η πλειονότητα των Ελλήνων της Αντιόχειας είναι μίξη πρώιμων Μακεδόνων εποίκων, Ελλήνων της Ρωμαϊκής εποχής, Ελλήνων του Βυζαντίου, εξελληνισμένων Ιουδαίων-Χριστιανών, και Χριστιανών της Συρίας.

Μερικοί από αυτούς τους Αραμαίους μιλούσαν Συριακά και έκαναν τη θρησκευτική λειτουργία στην Αρχαία Συριακή Αραμαϊκή.

Καθώς τα Αραβικά γίνονταν η κοινή γλώσσα στη περιοχή των Λεβαντίνων σήμερα, η πλειονότητα έχει γίνει μια Χριστιανική Αραβόφωνη κοινότητα, η οποία πρωτίστως μιλά Λεβαντίνικα Αραβικά, αν και πολλοί επίσης μιλούν Ελληνικά και Τουρκικά.

Ιστορικά θεωρούνταν μέρος του «Ρωμαίικου Έθνους» από τις οθωμανικές Αρχές.

Η κοινότητα είχε έντονη τάση για μετανάστευση στις αρχές του 20ου αιώνα.

Καθώς το Σαντζάκ ήταν τότε μέρος της Συρίας, οι Έλληνες δεν ήταν υποκείμενοι στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923.

Όταν το Χατάι προσαρτήθηκε από την Τουρκία το 1939, πολλοί μετανάστευσαν στη Συρία και τον Λίβανο.

Ο πληθυσμός των Ελλήνων της Αντιόχειας αυξήθηκε κατά τα χρόνια της κατοχής, όταν μετανάστευαν στο Λεβάντε Έλληνες για να ξεφύγουν από τη πείνα και την υποδούλωση.

Πολλοί από αυτούς δεν επέστρεψαν στην Ελλάδα και παρέμειναν εκεί.

Μετά τη δεκαετία του 1960 ένα μεταναστευτικό κύμα οδήγησε πολλούς Έλληνες της Αντιόχειας σε χώρες της Δύσης, κυρίως την Αμερική.