Τόμας Αβενάριους: «Οι Ευρωπαίοι φοβούνται τους Τούρκους μέχρι σήμερα»

«Φοβούνται οι Ευρωπαίοι τον Τούρκο Πρόεδρο; Τουλάχιστον τον χρειάζονται περισσότερο απ’ ό,τι τους χρειάζεται. Γι’ αυτό και θα πρέπει να σταματήσουν να λένε μεγάλα λόγια», υποστηρίζει υπότιτλος της Süddeutsche Zeitung σε ανταπόκριση του Τόμας Αβενάριους (Tomas Avenarius) από την Κωνσταντινούπολη υπό τον τίτλο «Η ηγεσία της ΕΕ στον Ερντογάν: Καρότο χωρίς μαστίγιο».

Ο ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας στην Κωνσταντινούπολη αναφέρει, μεταξύ άλλων:

«Ο δημοσιογράφος Τζαν Ντουντάρ (Can Dündar), ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τουρκία, συνέκρινε την πολιτική του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον τρομακτικό βηματισμό των συγκροτημάτων των γενίτσαρων.

»Οι στρατιωτικοί μουσικοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας φόβιζαν τους αντιπάλους τους εξίσου αποτελεσματικά με την ενθάρρυνση των δικών τους επίλεκτων στρατευμάτων.

»Αυτό λειτούργησε για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Οθωμανοί έγιναν παγκόσμια δύναμη, τα ονόματα των σουλτάνων τους έκαναν την Ευρώπη να τρέμει.

»Η σημερινή Τουρκία δεν αποτελεί παγκόσμια δύναμη, ο αρχηγός του κράτους, παρά τις εκτεταμένες εξουσίες του, δεν είναι –τουλάχιστον όχι ακόμα- ο απόλυτος εξουσιαστής.

»Αλλά με κάποιο τρόπο φαίνεται πως οι Ευρωπαίοι φοβούνται τους Τούρκους μέχρι σήμερα.

»Εμφανίζονται τόσο αμήχανοι και αβοήθητοι απέναντι στον Ερντογάν, ώστε δεν είναι σε θέση να τον αντιμετωπίσουν.

»Ακόμα κι αν η ΕΕ έχει διαβεβαιώσει ότι θα ακολουθηθεί “πολιτική καρότου και μαστιγίου” έναντι της Τουρκίας, οι Ευρωπαίοι προσφέρουν μόνο καρότο.

»Μετά τις πολυάριθμες και ανώδυνες απειλές κυρώσεων από τις Βρυξέλλες, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ ταξίδεψαν στην Άγκυρα για να πετύχουν με ζήλο τους στόχους τους: Θέματα ήταν οι Σύροι πρόσφυγες, η επέκταση της Τελωνειακής Ένωσης, η διαμάχη μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων για τις πρώτες ύλες στην Μεσόγειο Θάλασσα. Δηλαδή τα συνήθη.

»Και για να είναι όλοι ικανοποιημένοι, υπενθύμισαν την κατάπτωση του Κράτους Δικαίου στην Τουρκία, την παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή την ακύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την Προστασία των Γυναικών από την ανδρική Βία.

»Στην πραγματικότητα, η ΕΕ ενδιαφέρεται μόνο για την επέκταση της Συμφωνίας για τους Πρόσφυγες, την διακοπή της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης προς την Ευρώπη και την διατήρηση της ειρήνης στη Μεσόγειο.

»Δεν θέλουν περισσότερα, γιατί δεν φαίνεται με τις μεθόδους της ΕΕ να μπορούν να τα επιτύχουν απέναντι σε πολιτικούς όπως ο Ερντογάν. Γι’ αυτό και του προσφέρεται η επέκταση των σχέσεων.

»Δεν είναι έντιμο ή ηρωικό, αλλά έχει πολιτικά νόημα.

»Η Ευρώπη χρειάζεται την Τουρκία, ως αγορά και εξαιτίας των προσφύγων.

»Και το ΝΑΤΟ χρειάζεται την Τουρκία: Σε αντίθεση με την πλούσια Γερμανία, η χώρα διαθέτει ισχυρό στρατό, τον οποίο η Άγκυρα δεν φοβάται να χρησιμοποιεί.

»Όσον αφορά την εσωτερική πολιτική κατάσταση, ο Ερντογάν δεν θα επιτρέψει ούτως ή άλλως να τον χαλιναγωγήσουν οι Βρυξέλλες.

»Η αυθαίρετη χρήση της Δικαιοσύνης εναντίον μελών της αντιπολίτευσης, βουλευτών ή δημοσιογράφων αποτελεί καθημερινότητα, οι φυλακές είναι υπερπλήρεις.

»Η Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης ακυρώθηκε κατόπιν προσωπικής απόφασης του αρχηγού του κράτους.

»Ακόμα κι αν οι εκπρόσωποι της ΕΕ ζήτησαν τον σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι συνθήκες εντός της Τουρκίας είναι δύσκολο να επηρεαστούν από το εξωτερικό.

»Πιθανότατα θα αλλάξουν, μόνο εάν το θελήσουν οι Τούρκοι ψηφοφόροι -έτσι μπορεί και μάλλον έτσι πρέπει να το βλέπουμε.

»Αλλά η Ευρώπη δεν πρέπει να διαφημίζει την στρατηγική της ως “πολιτική καρότου και μαστιγίου”, αλλά μάλλον να την ονομάσει σύμφωνα με αυτό που είναι: Ψυχρή πολιτική συμφέροντος».