Απελπισμένος ο Αβραμόπουλος – Ικέτευε στον αέρα για «ρόλο» και εισηγήθηκε πολιτική κατευνασμού

Εναγωνίως αναζητά ρόλο στα δημόσια ζητήματα και δη στα εθνικά θέματα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος φαίνεται ότι είναι απελπιστικά απελπισμένος να περιβληθεί αξίωμα -γιατί άραγε;- που καλεσμένος στον ΣΚΑΪ τη Δευτέρα έκανε την καρδιά του… πέτρα και αυτοπροτάθηκε δημοσίως, μην παραλείποντας να πει εν συντομία το «εμπλουτισμένο» στας Βρυξέλλας βιογραφικό του και υποστηρίζοντας ότι τον… θέλει ο λαός. Λαοπρόβλητος και αυτοπροτεινόμενος. Μέσα σε όλα που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα, είδαμε κι αυτό.

Συγκεκριμένα είπε:

«Μια τελευταία παρατήρηση. Στην πολιτική δεν υπάρχεις μονάχα όταν έχει δημόσιο αξίωμα, υπάρχεις όταν ο κόσμος σε θέλει, σε στηρίζει, σε ψηφίζει όταν έρθει η ώρα, διότι οτιδήποτε άλλο είναι σχετικό.

»Είμαι δημόσιο πρόσωπο, έχω γυρίσει απέξω, κουβαλάω εμπειρία, γνώση, είμαι σε ανοιχτή γραμμή με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, βοηθώ με όλες μου τις δυνάμεις και βεβαίως όταν έρθει η ώρα θα επανέλθουμε στην πολιτική σκηνή.

»Όχι γιατί το θέλω εγώ, το θέλω δεν υπάρχει αμφιβολία, γιατί πάνω από όλα το θέλει η κοινωνία και εφόσον το θέλει…».

Φοβερή δήλωση; Εμείς πάντως όταν τον ακούσαμε δεν πιστεύαμε στα αφτιά μας.

Η αλήθεια είναι ότι πριν τον ανασχηματισμό ο Δημήτρης Αβραμόπουλος διέδιδε ότι θα αναλάμβανε το υπουργείο Εξωτερικών ή το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και μάλιστα οι δημοσιογράφοι που του έκαναν τη χάρη κι έγραφαν για τις προσδοκίες του τόνιζαν ότι γνωρίζει προσωπικά τους Τούρκους και ότι με ένα τηλεφώνημα μπορεί να τους μιλήσει.

Ευτυχώς ο θεός της Ελλάδας μας φύλαξε από τέτοιες δημόσιες σχέσεις και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν βρέθηκε σε κανένα υπουργείο. Δεν πτοείται όμως.

Προηγουμένως, στον ΣΚΑΪ πάντα, είπε πώς εκείνος νομίζει ότι θα έπρεπε να ασκείται η διπλωματία. Μία «σούπα» δημοσιοσχεσίτικη με μπόλικο ΕΛΙΑΜΕΠ και πολιτική κατευνασμού.

Τάχθηκε λοιπόν κατά της διπλωματίας των δηλώσεων, τονίζοντας μεταξύ άλλων ως προς τις σχέσεις με την Τουρκία ότι «ευτυχώς που στην Ελλάδα έχουμε πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος κρατά χαμηλούς τόνους, έχοντας ξεκαθαρίσει όμως τη θέση της χώρας».

Ανέφερε ότι δεν μπορεί να είναι κυρίαρχο θέμα στην Ελλάδα τα εσωτερικά της Άγκυρας, παρά μόνο οι επίσημες θέσεις και εξέφρασε την άποψη πως η απέναντι πλευρά επιθυμεί την συνέχιση των διερευνητικών.

Μάλιστα, πρόσθεσε ότι οι διερευνητικές μπορούν να οδηγήσουν σε κάποια συμπεράσματα, τα οποία, ως εισηγήσεις στις δύο κυβερνήσεις, μπορούν ν’ αποτελέσουν τη βάση για διάλογο.

Σαν να προωθεί κάποια ατζέντα συνθηκολόγησης με την Τουρκία ο κ. Αβραμόπουλος; Λέτε; Για αυτό καίγεται τόσο πολύ να υπουργοποιηθεί;

Τώρα στα γεράματα, συνταξιούχος άνθρωπος, να θέλει να συνθηκολογήσει με την Τουρκία; Τι έπαθε;

Δεν παρέλειψε βεβαίως να εμφανίσει ως «προσόν» -για μια ακόμη φορά- ότι έχει καλές σχέσεις με το καθεστώς Ερντογάν, δηλαδή με τους τζιχαντιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

«Μην παραγνωρίζουμε τον παράγοντα προσωπικές σχέσεις», είπε, εννοώντας τις δικές του σχέσεις με την αυλή του Ερντογάν και τον σουλτάνο τον ίδιο.

«Όταν αναφερόμαστε στον όρο εμπιστοσύνη, υπάρχει μια προϋπόθεση: η ειλικρίνεια και η εντιμότητα».

Όλοι λέμε ότι ο Ερντογάν είναι αναξιόπιστος και τύραννος, όχι όμως ο κ. Αβραμόπουλος. Βρίσκει ειλικρίνεια και εντιμότητα.

«Όταν συναντώνται δυο άνθρωποι, αν υιοθετούν έναν ειλικρινή διάλογο, τότε και ο ένας και ο άλλος ξέρουν πως σκέφτεται ο συνομιλητής του», πρόσθεσε ο κ. Αβραμόπουλος, αναφέροντας ως παράδειγμα τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κεμάλ Ατατούρκ και σημείωσε πως «πάντοτε μπορούμε να τα βρούμε, γιατί ο άλλος δρόμος είναι η αντιπαράθεση και η σύγκρουση».

Εδώ τώρα τι θέλει να πει στον ελληνικό λαό;

Ότι κοιτάξτε να τα βρούμε για να μην πολεμήσουμε;

Μα εάν πολεμήσουμε θα νικήσουμε. Δεν το ξέρει; Έχει άλλη άποψη ο κ. Αβραμόπουλος;

Παρέβλεψε πάντως ότι ο Βενιζέλος συναντούσε τον Κεμάλ ως ηττημένος.

Τώρα πρόσφατα ηττηθήκαμε κάπου και δεν το ξέρουμε και θέλει να μιμηθεί εκείνον τον Βενιζέλο ο κ. Αβραμόπουλος και όχι τον πριν το 1920 Βενιζέλο;

Γιατί έχει ως πρότυπο τον Βενιζέλο της ήττας και όχι τον Βενιζέλο της νίκης;

Ο κ. Αβραμόπουλος επισήμανε επίσης ότι «πέραν των διερευνητικών, χρειάζεται σήμερα και ένας οδικός χάρτης» και είπε επίσης ότι «από την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης έχει πάρει αυτό το θέμα των σχέσεων με την Τουρκία κάτω από τον δικό του έλεγχο, προμηνύονται καλές εξελίξεις», χωρίς πάντως να μπορεί να αποκλείσει το απρόβλεπτο επεισόδιο.

Σημαντικό αυτό, κρατήστε το: Ο κ. Μητσοτάκης έχει πάρει το θέμα με την Τουρκία υπό τον δικό του έλεγχο.

Εκτίμησε πως δεν θα φτάσουμε στην Χάγη, ενώ, σε ό,τι αφορά την ΕΕ, τόνισε πως δεν έχει κοινή εξωτερική πολιτική και ότι η υπόθεση είναι στα χέρια μας.

Τέλος, για την Αίγυπτο τόνισε ότι οι αποφάσεις της δεν καθορίζονται από το συναίσθημα, ενώ θύμισε πως ήταν γνωστή η πρόθεση να οριοθετηθεί ΑΟΖ με την Ελλάδα, υπό τον όρο ότι θα είχε προηγηθεί η οριοθέτηση της Αθήνας με την Κύπρο, ενώ η Τουρκία πάντα είχε εκλεκτικές σχέσεις με την Αίγυπτο.

«Μην αφήσουμε στην άκρη το Κυπριακό. Αν επιλυθεί το Κυπριακό, λύνονται αυτομάτως όλα τα προβλήματα στην περιοχή», κατέληξε.

Κύριε Αβραμόπουλε είπατε το ποίημά σας, το άκουσαν και οι φίλοι σας οι Γερμανοί, καθήστε τώρα ήσυχα και μη αγκομαχάτε άλλο -μεγάλος άνθρωπος- αναζητώντας δημοσίως να σας δώσουν ρόλο.

Μόνο κωλοτούμπα δεν κάνατε να πιάσετε το μπαλάκι… Δεν υπάρχει όμως μπαλάκι κ. Αβραμόπουλε. Συνταξιοδοτηθήκατε.

Υ.Γ.: Δεν είναι σοφό κ. Αβραμόπουλε να δίνετε την εντύπωση ότι συντάσσεστε με στρατηγικές που υπονομεύουν τη συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ και τις τριμερείς με τις άλλες χώρες.

Δεν είναι καθόλου σοφό κ. Αβραμόπουλε να λέτε άλλα από τους εθνικούς σχεδιασμούς α) της συμμαχίας της Αν. Μεσογείου, β) της Pax Mediterranea, γ) του χαλύβδινου άξονα Ουάσιγκτον, Αθήνας, Ιερουσαλήμ, δ) της ζώνης Γαλλίας, Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου, Ιορδανίας, Εμιράτων, Μπαχρέιν και Ινδίας, ε) της αμυντικής συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία.

Είστε σε άλλη γεωπολιτική σφαίρα κ. Αβραμόπουλε, αυτό δεν είναι σοφό.

Έμπειρος είστε, καταλαβαίνετε γιατί.

Δείτε το απόσπασμα, όπου συμμετέχει και ο Μ. Κωστίδης – Στο τέλος αυτοπροτείνεται: