Αμφίπολη: Θύελλα στο Facebook με τις “νεόπλουτες Καρυάτιδες” του Τζήμερου

Βροχή πέφτουν τα αρνητικά σχόλια στην ανάρτηση που έκανε ο Θάνος Τζήμερος, για τις Καρυάτιδες που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στην Αμφίπολη.

“Οι εκστασιασμένοι ρεπόρτερ περιγράφουν τις Καρυάτιδες της Αμφίπολης ως υψηλής τεχνικής και μοναδικής αισθητικής ευρήματα. Εμένα πάλι μου φαίνονται χοντροκομμένα αγάλματα νεοπλουτίστικης αντίληψης που έχουν τόση σχέση με την αισθητική της κλασικής εποχής όσο και οι βάρκες στα κορνιζάδικα με τον Βολανάκη. Σαν κάποιος να ήθελε σώνει και καλά να μιμηθεί κάτι που θαύμαζε αλλά δεν διέθετε ανάλογο γούστο ούτε και ανάλογους γλύπτες” έγραψε στο Facebook ο Θάνος Τζήμερος.

“Προσβάλλεις την κληρονομιά της Ελλάδας.. Μακριά από αυτόν τον τόπο Τζήμερε..!!” του έγραψε ένας χρήστης ενώ δεν ήταν λίγοι που επιστράτευσαν τα … γαλλικά στα σχόλιά τους.

“Τάβα και γ@@@@@@ μ@@@ κ@@@@@@@@@” έγραψε άλλος.

Από την πλευρά του ο Θάνος Τζήμερος απάντησε με νέα ανάρτηση που έχει τίτλο: “Περί Γλυπτών και Γλειφτών”:

ΠΕΡΙ ΓΛΥΠΤΩΝ ΚΑΙ ΓΛΕΙΦΤΩΝ

Αγαπητοί διαμαρτυρόμενοι της πολιτικής ορθοδοξίας: τα πολιτικά σχόλια τα κάνω με την αρθρογραφία μου και τις πολιτικές θέσεις που υπάρχουν στο επίσημο site της Δημιουργίας. Εδώ μιλάω με ανθρώπους που είναι ή δήλωσαν φίλοι.

Η θεματολογία δεν θα είναι μόνο πολιτική.

Και όσο κι αν καραδοκούν τα όρνεα του διαδικτυακού κουτσομπολιού, το ύφος των κειμένων εδώ θα έχει τη χαλαρότητα (ως ένα βαθμό τουλάχιστον) που έχει μια κουβέντα με την παρέα μας.

Φυσικά, και για τον Αλδεβαράν να μιλήσεις υπάρχει και μια πολιτική παράμετρος π.χ. το πώς το κράτος αντιμετωπίζει τους αστρονόμους.

Η πρεμούρα σας να μου “την πέφτετε” σε οτιδήποτε δεν είναι του γούστου σας δείχνει γιατί αυτή η χώρα έχει τους ηγέτες που έχει.

Δεν κατέληξε ο έρμος ο μπαρμπα – Φώτης να μιλάει όπως μιλάει, χωρίς λόγο. Όταν σε περιμένουν με το δίκαννο τα ΜΜΕ και ο “λαός”, αυτολογοκρίνεσαι. Στρογγυλεύεις τον λόγο σου μην τυχόν και ενοχλήσεις κανέναν και στο τέλος δεν λες τίποτε.

Εγώ όμως σας εξήγησα.

Να ευνουχίσω τη σκέψη μου επειδή κάποιοι θέλουν τον πολιτικό κατ’ εικόνα και καθ΄ ομοίωσίν τους, δεν πρόκειται να το κάνω.

Σε όσους αρέσει. Κι αν δεν αρέσει, μια χαρά ήμουν και πριν μπλέξω με τα κοινά. Για την ακρίβεια, ήμουν πολύ καλύτερα γιατί όλον αυτόν το χρόνο τον αφιέρωνα σε πράγματα με ουσία.

Η αντίδραση δε μερικών δείχνει την βαθειά αγένεια και αμορφωσιά που τρέχει στο αίμα του νεοέλληνα. Κάποιοι με εγκαλούν διότι τόλμησα να έχω άποψη ως μη ειδικός και μου συστήνουν σιωπή.

Ένας θρασύς νεαρός μάλιστα επικαλείται τον Πλάτωνα (πού να ‘ξερες και τι γνώμη έχω για τον Πλάτωνα…). Δεν μπορεί να δεχθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που αφιέρωσαν πολλά χρόνια εκτός “εκπαιδευτικού” συστήματος σπουδάζοντας τους τομείς του επιστητού, που τους ενδιέφεραν, και, διάολε, ξέρουν πέντε πραγματάκια.

Ήθελα να ξέρω πόσοι από εσάς τους διαμαρτυρόμενους έχετε επισκεφθεί τα μουσεία που επισκέφθηκα και έχετε μελετήσει την ελληνική τέχνη αφιερώνοντας τις ώρες που έχω αφιερώσει – ελπίζω τα ονόματα Βολανάκης και Αλταμούρας κάτι να σας λένε γιατί τα Οικονόμου και Μαλέας μάλλον σας είναι άγνωστα.

Καλώς ή κακώς με την Τέχνη έχω μια σχέση που δεν συνηθίζεται στην πολιτική “πιάτσα”.

Στα σχόλιά σας κρύβεται επίσης ο πυρήνας της πελατειακής σχέσης πολίτη – πολιτικού. Υποτίθεται ότι με τους πολιτικούς φίλους συμφωνούμε στο πώς πρέπει να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις σ΄ αυτή τη χώρα, όχι στο ποια γλυπτική μάς αρέσει.

Όμως, γράφει ένας “διαμαρτυρόμενος”: “Άλλη μία και κάηκες”. Δηλαδή στο αξιακό του σύστημα η άποψή μου για την πλαστική επάρκεια του αρχαίου γλύπτη έχει τόσο μεγάλο συντελεστή βαρύτητας που τον κάνει, αν και ψηφοφόρος, να στραφεί σε άλλο κόμμα, που υποθέτω έχει… αισθητικές θέσεις, ίδιες με τις δικές του.

Πριν το “διόρισέ με για να σε ψηφίσω” είναι το “πες αυτό που θέλω ν΄ ακούσω, για να σε ψηφίσω”.

Ακόμα και σε θέματα γλυπτικής! Προφανώς τού χάλασα την “εθνική υπερηφάνεια” που αντλεί από το παρελθόν ένας λαός που ντρέπεται υποσυνείδητα για το παρόν του.

Κρύβεται επίσης η κακομοιριά του απογόνου με την χαμηλή αυτοεκτίμηση, κάτι σαν το σύνδρομο των παιδιών με διάσημους γονείς. Οι πρόγονοί μας ήταν άνθρωποι με σάρκα και οστά, με τα καλά και τα στραβά τους, με τα ταλέντα τους και την αταλαντοσύνη τους.

Αν για παράδειγμα εντρυφήσετε στην ζωγραφική των αρχαιοελληνικών αγγείων, είναι ολοφάνερο ποιοι ζωγράφοι των κεραμικών εργαστηρίων είχαν ταλέντο και ποιοι όχι, ποια σκεύη έγιναν από μερακλήδες και ποια στην “ξεπέτα”.

(Αλήθεια, πόσοι από σας έχετε επισκεφθεί το αρχαιολογικό μουσείο τα τελευταία δέκα χρόνια;) Και τότε υπήρχαν ατάλαντοι που παρήγαν έργα. Από την εποχή μας, ο αρχαιολόγος του μέλλοντος θα ανακαλύψει τις θαλασσογραφίες του Βολανάκη αλλά και τις βαρκούλες των κορνιζάδικων, τα αγάλματα του Χαλεπά, αλλά και την προτομή της Βουγιουκλάκη που στήθηκε στην πλατεία Μαβίλη.

Η προγονολατρεία και ο εκ προοιμίου εκστασιασμός για οτιδήποτε προέρχεται από την αρχαία εποχή, δεν είναι ενδεικτικά κριτικής σκέψης, νομίζω.

Πόσω δε μάλλον, καθώς και οι αρχαίοι είχαν τις περιόδους παρακμής τους, που φυσικά αποτυπώνονταν και στην τέχνη και στα ταφικά τους μνημεία.

Και για να κλείσω με το αρχικό θέμα: κάντε τον κόπο, διαδικτυακά τουλάχιστον, να συγκρίνετε τις πτυχώσεις του χιτώνα των αγαλμάτων της κλασικής περιόδου με αυτές των Καρυάτιδων της Αμφίπολης.

Δεν ξέρω σε ποιο αισθητικό συμπέρασμα θα καταλήξετε, αλλά τουλάχιστον θα έχει ξεκινήσει μέσα σας να δουλεύει η σύγκριση, άρα να ξυπνάει και η κρίση.

Εδώ, θα συνεχίσω να σχολιάζω ό,τι μου τραβάει την προσοχή, και σ’ όποιον αρέσει. Δεν είστε υποχρεωμένοι να διαβάζετε τις αναρτήσεις μου, υπάρχει και ένα κουμπάκι, unfollow λέγεται, που σας απαλλάσσει από αυτή την οδυνηρή εμπειρία.

Υ.Γ. Γκρίκλις πάντως δεν είδα όπως σε άλλες αναρτήσεις. Το επεσήμανε κι ένας σχολιαστής. Σεμνυνόμεθα ε; Δεν πάει να περνιέσαι για απόγονος του Μ. Αλεξάνδρου και να γράφεις psofa…