Στην αντεπίθεση η Τουλουπάκη – Τι καταγγέλλει

Ως απόλυτα άκυρη ζητά να κηρυχθεί η ποινική δίωξη που ασκήθηκε σε βάρος της η Εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη με προσφυγή που κατέθεσε στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών καταγγέλλοντας ότι προηγήθηκε αρχειοθέτηση της δικογραφίας με βάση το πόρισμα του κ. Σοφουλάκη και ακολούθησε παράνομη ανάσυρση της και απαγγελία κατηγοριών με βάση το πόρισμα του κ. Ζαχαρή.

Η αιτούσα εισαγγελική λειτουργός εκθέτει το ιστορικό της έρευνας, που ξεκίνησαν σε βάρος της, μετά από παραγγελία του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στις 26 Ιουλίου 2019, οι αντεισαγγελείς Σοφουλάκης και Ζαχαρής και επισημαίνει πως οι δύο ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί είχαν την δυνατότητα να ενεργούν είτε από κοινού είτε κατά μόνας καθώς από την παραγγελία δεν ορίστηκε ο μεν επίκουρος του άλλου.

Αναφέρει ότι «οι δύο Αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου ως ομοιόβαθμοι δεν τελούν σε ιεραρχική σχέση μεταξύ τους ούτε μπορεί να θεωρηθεί η άποψη του ενός τυπικώς υπέρτερη της άποψης του άλλου» και τονίζει ότι «ο κ. Σοφουλάκης είχε με βάση τις παραγγελίες του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου το δικαίωμα να εκφέρει κατά μόνας τη δικαιοδοτική κρίση του ως προς την επάρκεια των ενδείξεων ενοχής για την άσκηση της ποινικής δίωξης, εφόσον αυτή απέκλινε από την αξιολόγηση του ετέρου Εισαγγελέως κ. Ζαχαρή».

Σύμφωνα με την προσφυγή της κ. Τουλουπάκη, το πόρισμα του κ. Σοφουλάκη που ζητούσε αρχειοθέτηση ελλείψει επαρκών στοιχείων ενοχής για την Εισαγγελέα Διαφθοράς, εστάλη στην Εισαγγελία Πρωτοδικών στις 7 Ιουλίου, γεγονός που σημαίνει ότι η ποινική δικογραφία σε βάρος της αρχειοθετήθηκε.

Ωστόσο σύμφωνα με την κ. Τουλουπάκη, την επομένη 8/7/2020, δηλαδή σε χρόνο που είχε ήδη αρχειοθετηθεί η σε βάρος μου ποινική δικογραφία από τον αρμόδιο προς τούτο Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Σοφουλάκη, ο έτερος Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ζαχαρής υπέβαλε την ποινική προκαταρκτική δικογραφία στον Διευθύνοντα την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών με την παραγγελία να ασκηθεί σε βάρος μου ποινική δίωξη για εγκλήματα της κατάχρησης εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος και πλημμελήματος, της παράβασης καθήκοντος και της ψευδούς βεβαίωσης.

Κατά την αιτούσα ο κ. Ζαχαρής «ενήργησε επί ήδη αρχειοθετημένης δικογραφίας» και επομένως η παραγγελία του «παραβιάζει τις διατάξεις που καθορίζουν την κίνηση της ποινικής δίωξης και συγκεκριμένα του άρθρο 43 παρ. 6 ΚΠΔ, αφού ισοδυναμεί με ανάσυρση από το αρχείο χωρίς την επίκληση κανενός νέου στοιχείου».

Η κ. Τουλουπάκη επισημαίνει «το δικονομικώς οξύμωρο να ζητείται η ποινική δίωξη μου για πράξεις, για τις οποίες είχε ήδη κριθεί από τον καθ’ ύλην αρμόδιο έτερο αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου ότι δεν συντρέχουν οι απαιτούμενες για την κίνηση της ποινικής δίωξης επαρκείς ενδείξεις ενοχής μου».

Η εισαγγελέας στην προσφυγή της επίσης σημειώνει ότι σύμφωνα με την παραγγελία του Εισαγγελέα του ΑΠ δεν ετίθετο ζήτημα έγκρισης του πορίσματος επί παραγγελθείσας προκαταρκτικής εξέτασης σε βάρος εμού και των συνεργατών μου από τον ίδιο, ως είχε δικαίωμα και συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις και υποστηρίζει ότι η αρχειοθέτηση έκλεινε οριστικώς την έρευνα έως την ανεύρεση τυχόν νεότερων στοιχείων.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο Εισαγγελέας του ΑΠ δεν έλαβε θέση επί των πορισμάτων.

Κατά συνέπεια ακριβώς επειδή η Εισαγγελία είναι μονοπρόσωπο όργανο, η ενέργεια ενός εισαγγελέα δεσμεύει το σύνολο της Εισαγγελίας εφόσον προηγήθηκε.

Προς ενίσχυση δε των ισχυρισμών της περί της αυθύπαρκτης και αυτόνομης συμμετοχής στην έρευνα του κ. Σοφουλάκη, η κ. Τουλουπάκη αναφέρει πως για το λόγο αυτό δεν υπέβαλε το πόρισμά του προς τον κ. Ζαχαρή και να κρίνει τελικώς εκείνος αλλά εξέδωσε οριστική κρίση.

Επικαλείται επίσης τον ίδιο τον αντεισαγγελέα που κατέθεσε πρώτος την κρίση του ο οποίος στις σελίδες 2 και 3 του πορίσματός του, αναφέρει:

Ενόψει δε της πρόσφατης με αρ.πρωτ. ΕΠ-Δ 35/30-4-2020 παραγγελίας του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, περί αυτόνομου από μέρους ημών των ιδίων καθορισμού της περαιτέρω δικονομικής πορείας της υπόθεσης και μη υποβολής Πορίσματος προς αυτόν, παραθέτουμε εν συνεχεία, κατά μόνας, λόγω ανακύψασας μεταξύ μας διαφωνίας ως προς την επί της ουσίας αυτής έκφραση αντίθετων δικαιοδοτικών κρίσεων.