Από αριστερό δεκανίκι του νεοφιλελευθερισμού, Πρόεδρος Δημοκρατίας

Τι σημασία έχει εάν ο ελληνικός λαός καταδίκασε απόλυτα και καθαρά τόσο τον ίδιο όσο και το νεοφιλελεύθερο δήθεν αριστερό απόκομμά του στις ευρωεκλογές;

Τους απασχολεί, άραγε, ότι ο Φώτης Κουβέλης έχει την εμπιστοσύνη μόλις του 1,2% των έγκυρων ψηφοδελτίων, δηλαδή κάτι λιγότερο από 0,5% του πραγματικού συνόλου του εκλογικού σώματος; Σιγά μην τους νοιάζει τι θέλει και τι λέει ο λαός! Πότε τους ένοιαζε;

Και επειδή έχουν το λαό γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, θέλουν να κάνουν τον Φώτη Κουβέλη, του απόλυτου πολιτικού τίποτα, Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν… Εξάλλου ο Φώτης Κουβέλης της “αριστεράς της ευθύνης”, δηλαδή της αριστεράς της Ρεπούση, έχει αποδείξει ότι είναι πρόθυμος να διασώσει αυτό το καθεστώς.

Στην αρχή συγκυβέρνησε μαζί τους, έδωσε “αριστερό” άλλοθι στις πιο απάνθρωπες πολιτικές, τώρα ήρθε η ώρα του να ανταμειφθεί, αυτός που υπερθεμάτιζε των πολυπολιτισμικών κοινωνιών παρέα με τον Μπίστη, αυτός που έβαλε τη Ρεπούση και τις απόψεις της μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο, αυτός είναι ο εκλεκτός του μεγάλου πατριώτη Σαμαρά για να εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα της δημοκρατίας.

Κι αυτά τα γράφουμε γιατί σε αυτή τη χώρα κάποιοι προσπαθούν με μανία να καταργήσουν τη λογική και τη μνήμη.

Διαβάζουμε στην εφημερίδα “Στο Καρφί” του Σαββάτου, ότι “κλείδωσε -παρά τις γαλάζιες φωνές για πρόεδρος από την κεντροδεξιά- η μετακόμιση του Φώτη Κουβέλη στην Ηρώδου Αττικού, εξέλιξη που βάζει οριστικό τέλος στα σενάρια για πρόωρες εκλογές μέσα στο φθινόπωρο. Βουλευτές και στελέχη της ΔΗΜΑΡ εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι ο “κύβος ερρίφθη” και εξηγούν ότι το μόνο που απομένει είναι η “προετοιμασία εδάφους”, το πώς και πότε δηλαδή θα γίνουν οι τελικές ανακοινώσεις”.

Αυτή η κατάντια, γιατί περί απόλυτης κατάντιας κι εξευτελισμού πρόκειται, πραγματικά διαπερνά όλες τις γραμμές της πολιτικής ηθικής. Γιατί, πραγματικά, πίσω από τις πομπώδεις χαζομάρες περί “αριστεράς της ευθύνης” και περί “σωτηρίας της χώρας”, το μόνο που υπάρχει είναι ένας απύθμενος βούρκος πρόθυμων μαριονετών, που είναι έτοιμες να παίξουν όλους τους ρόλους που θα τους ζητηθούν από τα αφεντικά τους.

Κι απέναντι σε αυτό το θίασο των πρόθυμων, δεν θα μπορούσε να πέσει μεγαλύτερη δυστυχία στον τόπο, από την εντελώς ανίκανη αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Ανίκανη όμως με Α κεφαλαίο!

Εκτός εάν οι ΣΥΡΙΖΑίοι θεωρούν “ριζοσπαστισμό” τις κούφιες επαναστατικές κορώνες του Τσίπρα και δυναμική αντιπολίτευση τον πόλεμο ανακοινώσεων…

Εάν ζούσε, λέμε τώρα, ο Ανδρέας Παπανδρέου, όχι μόνο θα τους είχε ρίξει από την κυβέρνηση αλλά και θα τους είχε πετάξει όλους αυτούς στη θάλασσα.

Αλλά δυστυχώς, στην πιο κρίσιμη περίοδο της χώρας, αντί να έχουμε μπροστάρη της δημοκρατικής παράταξης έναν τύπο σαν τον Ανδρέα, έχουμε τον Τσίπρα και την παρέα του, να παριστάνουν ούτε και οι ίδιοι να μην ξέρουν τι…

Αντί να οργανώνουν το λαό για την ανατροπή, τρέχουν για ευλογίες στα μοναστήρια (!!!) …γελάει ο κόσμος όλος με αυτή την αριστερά…

Και τη “σοβαρή” του Κουβέλη, και τη “ριζοσπαστική” του Αλέξη, που κάποτε ήταν μία αριστερά -για να μην ξεχνιόμαστε!