Ο Τατούλης «στόλισε» τον Μητσοτάκη – Τι έγραψε

Ευθεία επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη εξαπολύει ο πρώην βουλευτής της ΝΔ και πρώην περιφερειάρχης Πελοποννήσου, Πέτρος Τατούλης, με αφορμή «την τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Βουλή των Ελλήνων, σε μια στημένη ιστορία χειροκροτητών του, σχετικά με το έργο ΣΔΙΤ διαχείρισης απορριμμάτων Περιφέρειας Πελοποννήσου».

Σε δήλωσή του, ο κ. Τατούλης επιτίθεται προσωπικά στον πρωθυπουργό τον οποίο κατηγορεί για ναρκισσισμό ενώ τον κατηγορεί πως «το δικό μας πρόβλημα είναι ότι ο πρωθυπουργός χάνει την πραγματικότητα γύρω του και απειλεί πλέον ευθέως την αναπτυξιακή τροχιά στην οποία έχει εισέλθει η Πελοπόννησος».

Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρώην βουλευτής της ΝΔ στρέφει τα «βέλη» του κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη…

Ολόκληρη η δήλωσή του κ. Τατούλη

Η «Μαύρη Παρασκευή» για την Πελοπόννησο, ο «πράσινος» πρωθυπουργός που έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση και ο συνεταιρισμός με το ΚΙΝΑΛ στα «μεγάλα»…

Ότι το έργο ΣΔΙΤ για την διαχείριση απορριμμάτων Πελοποννήσου είναι έργο που σχεδιάστηκε, υλοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε τεχνικά από την περιφερειακή Αρχή Τατούλη, το γνωρίζουν και οι πέτρες.

Το έχουμε πει και δεν θα κουραζόμαστε να το λέμε. Από την άλλη πλευρά, και η εμμονή του πρωθυπουργού της χώρας, Κυριάκου Μητσοτάκη, να χτίζει με ναρκισσισμό την εικόνα του, προβάλλοντας ως δικά του επιτεύγματα, έργα με τα οποία ουδεμία σχέση έχει ο ίδιος, είναι πλέον ίδιον της διακυβέρνησης του.

Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που είναι λες και κοιτάζει το είδωλο του στο πηγάδι και χειροκροτεί.

Αυτό είναι δικό του πρόβλημα όμως. Αν θα πέσει δηλαδή ή όχι στο απύθμενο πηγάδι, θαμπωμένος από τον αυτό- θαυμασμό. Ο καιρός θα κρίνει.

Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι ο πρωθυπουργός χάνει την πραγματικότητα γύρω του και απειλεί πλέον ευθέως την αναπτυξιακή τροχιά στην οποία έχει εισέλθει η Πελοπόννησος, εν καιρώ βαθιάς κρίσης, τα τελευταία εννέα χρόνια. Και σε αυτό θα μας βρίσκει σθεναρά απέναντι του.

Επανέρχομαι λοιπόν, για να γίνω ξεκάθαρος, με αφορμή την τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Βουλή των Ελλήνων, σε μια στημένη ιστορία χειροκροτητών του, σχετικά με το έργο ΣΔΙΤ διαχείρισης απορριμμάτων Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Αφορμή, που ο ίδιος, αξιοποίησε προκειμένου να καλύψει, όπως ατυχώς και με παιδαριώδη τρόπο ομολόγησε πριν λίγες μέρες, τον χώρο της οικολογίας, που στην Ελλάδα δεν έχει βρει πολιτική έκφραση (είναι η γνωστή θεωρία για το μπαλόνι και τον –κοπανιστό;- αέρα).

Αναλώθηκε λοιπόν, σε γνωστά ευχολόγια και σχέδια επί χάρτου περί ανακύκλωσης, διαλογής στην πηγή και μεγαλεπήβολων στόχων.

Για δε, το ΣΔΙΤ Πελοποννήσου περιορίστηκε να διεκδικήσει (όπως κάνει πάντα) τα εύσημα ενός γορδίου δεσμού που θα κόψει. Και μάλιστα άμεσα.

Τα έργα είπε, θα ξεκινήσουν το πρώτο εξάμηνο του 2020. Πώς; Με την τροπολογία που ψήφισε η βουλή την περασμένη εβδομάδα και που μεταφέρει την αρμοδιότητα για τις απαλλοτριώσεις από το Περιφερειακό Συμβούλιο στην Οικονομική Επιτροπή. Έχει όμως λάθος. Πρέπει να του θυμίσω:

Πρώτον, ότι ως πρόεδρος ο ίδιος της ΝΔ, ψήφισε από κοινού την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ το Δεκέμβριο του 2017, η οποία δημιούργησε καθυστερήσεις στο έργο για πάνω από έναν χρόνο.

Δεύτερον, ότι δικοί του βουλευτές , με δική του καθοδήγηση κατέθεσαν ερώτηση στην βουλή, με την οποία καταφέρονταν εναντίον του έργου ΣΔΙΤ.

Τρίτον, ότι ο ίδιος συμβούλευσε και επόπτευσε περιφερειακούς συμβούλους στην αποστασία που τους επέβαλε, προκειμένου τον τελευταία χρόνο να μην ληφθεί απόφαση για την κήρυξη των απαλλοτριώσεων.

Αυτά και άλλα πολλά, που δεν χρειάζεται να αναφερθούν, και στα οποία ο «νέο-οικολόγος» Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν απάντησε.

Και τι να πει άλλωστε; Ότι ήταν εν αναμονεί πρωθυπουργός και ότι έπρεπε στο έργο να δώσει ο ίδιος λύση; Ή ότι εξυπηρετούσε συμφέροντα και ισορροπίες; Κρείττον το σιγάν, όταν το λαλείν το ομολογούν τα γεγονότα.

Ωστόσο, πρέπει να του πω την αλήθεια και αυτό, όχι για να τον σώσω από το πηγάδι, αλλά γιατί για αυτό το έργο δουλέψαμε σκληρά και αγόγγυστα. Και ανήκει στους πολίτες, στους οποίους πρέπει να παραδοθεί άμεσα. Πρέπει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να γνωρίζει:

Πρώτον, ότι έχει βαθιά άγνοια. Κορυφαίο παράδειγμα; Το έργο έχει συμβασιοποιηθεί εδώ και δύο χρόνια (φέρει δε η σύμβαση την υπογραφή μου), και δεν ισχύει ότι «μόλις το έργο συμβασιοποιηθεί θα προσφέρει άλλα 60 εκατομμύρια στην απορρόφηση του ΕΣΠΑ», όπως με στόμφο ανέφερε κατά την πρωτολογία του.

Δεύτερον, ότι η τροπολογία (που για πολιτικούς εντυπωσιασμούς πρόχειρα έφερε) περιπλέκει τον γόρδιο δεσμό που ο ίδιος μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησαν με την τροπολογία του 2017.

Τρίτον, ότι η τροπολογία που μεταφέρει την αρμοδιότητα στην Οικονομική Επιτροπή πάσχει νομικά και στην πραγματικότητα στέλνει το έργο στις καλένδες ενός απροσδιόριστου μέλλοντος.

Τέταρτον, ότι δεν θα αναφερθώ καθόλου στα θεσμικά ζητήματα που γεννώνται από αποφάσεις που δεν αναγνωρίζουν την αυτοτέλεια των Περιφερειών και τον σεβασμό στο δημοκρατικό κεκτημένο, διότι είναι βαθιά πολιτικά θέματα, που ο ίδιος έχει ήδη δείξει ότι δεν τον απασχολούν καθόλου.

Και για αυτά, υπάρχει ακόμη χρόνος να ξεκαθαριστούν στην πολιτική κονίστρα.

Για να μην αναλωνόμαστε σε παραμύθια. Το έργο ΣΔΙΤ Διαχείρισης Απορριμμάτων Περιφέρειας Πελοποννήσου θα προχωρήσει με δική μας πρωτοβουλία, η οποία είναι σε εξέλιξη.

Και σε αυτό το ζήτημα είμαστε εγγυητές. Ας βάλει στην άκρη ο Κυριάκος Μητσοτάκης την εικόνα του στο πηγάδι και ας μαζέψει τους αχυρανθρώπους του, γιατί η Πελοπόννησος δεν μπορεί να γίνει πεδίο ούτε ναρκισσιστικών ούτε ολοκληρωτικών αντιλήψεων. Και για αυτό εγγυούμαι προσωπικά.

Υστερόγραφα

ΥΓ 1: Η απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από την αίθουσα της ολομέλειας της Βουλής ήταν τουλάχιστον απογοητευτική. Και μάλιστα αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του ότι τον χώρο της οικολογίας , εκτός από τον «πράσινο» πρωθυπουργό μας , τον διεκδικεί κατά πώς φαίνεται και ο νέος «ΣΥΡΙΖΑ- Πράσινη Αριστερά». Δυο… άνθρωποι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα…

ΥΓ 2: Σε ορντινάντσα του Κυριάκου Μητσοτάκη εξελίσσεται το ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά. Αμφότεροι συμφώνησαν ότι η διαχείριση στερεών αποβλήτων θα περάσει από τις «ανίκανες» περιφέρειες (όπου δημοκρατικά αποφασίζουν τα εκλεγμένα Περιφερειακά Συμβούλια) στην «αποτελεσματική» κεντρική κυβέρνηση, όπου συναποφασίζονται τα κρίσιμα θέματα πίσω από κλειστές και ανήλιαγες πόρτες.

Μαζί, θέλουν να ελέγξουν τα πάντα. Και όχι ασφαλώς γιατί θα τα καταφέρουν καλύτερα οι δύο που μας οδήγησαν στην καταστροφή.