Ναύαρχος Χρηστίδης: Ποτέ φίλοι με την Τουρκία – Ποιο είναι το μεγαλύτερο όπλο του Πολεμικού Ναυτικού

Την άποψη ότι το μεγαλύτερο όπλο απέναντι στις διαθέσεις και τα εξοπλιστικά συστήματα της Τουρκίας είναι το ανθρώπινο δυναμικό του Πολεμικού Ναυτικού, εξέφρασε ο Επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού της Ελλάδας Ναύαρχος Κοσμάς Χριστίδης.

Σύμφωνα με το sigmalive μιλώντας στην «Πρώτη εκπομπή» του Ράδιο Πρώτο, ο κ. Χριστίδης δήλωσε ότι βάση όλων αποτελεί η Παιδεία και οι τρόποι με τους οποίους γίνεται η εκπαίδευση στα πληρώματα των πλοίων.

«Πρόκειται για ένα κρίσιμο σημείο. Το ελληνικό Ναυτικό την τελευταία δεκαετία και παρά την οικονομική κρίση, εξακολουθεί να εκπαιδεύει τα πληρώματά του με όσο πιο πραγματικές συνθήκες μπορεί.

»Για παράδειγμα, από το 2004 και μετά, τα πληρώματα εκπαιδεύονται αναχαιτίζοντας πραγματικούς πυραύλους “exocet”, δηλαδή τους πιο δύσκολους πυραύλους για ναυτικές επιχειρήσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στο ισοζύγιο δυνάμεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία στο Αιγαίο, σύμφωνα με τον ο Χριστίδη, αν παρατηρήσει κανείς μεμονωμένα τα νούμερα και τα όπλα σε επίπεδο hardware, ίσως προβληματιστεί, ωστόσο ειδικά σε ό,τι αφορά το Πολεμικό Ναυτικό, η ναυτική εμπειρία και η ναυτική τέχνη του ελληνικού Ναυτικού είναι πάρα πολύ σεβαστή στην Ανατολική Μεσόγειο από όλες τις μεγάλες δυνάμεις.

Παρόν στην Ανατολική Μεσόγειο

Τι συμβαίνει όμως με την στρατηγική «επίδειξης σημαίας», την επιχειρησιακή παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού και τις δυνατότητες στην Ανατολή Μεσόγειο;

«Δεν κρύβω ότι οι εξ ανατολών σύμμαχοι -και αναφέρομαι στους Τούρκους- θεωρούν την Ανατολή Μεσόγειο δικιά τους, κλειστή λίμνη.

»Το Πολεμικό Ναυτικό είχε πάντα παρουσία εκεί με μόνιμες δυνάμεις στην Κύπρο.

»Εξακολουθεί να έχει παρουσία, ωστόσο σήμερα αυτή είναι “κεκαλυμμένη”», επισήμανε.

Σύμμαχοι αλλά όχι φίλοι

Στην επισήμανση ότι, ναι μεν με βάση τις συνθήκες, η Τουρκία αποτελεί τυπικά μια «σύμμαχο χώρα» της Ελλάδας εντός πλαισίου του ΝΑΤΟ, αλλά κι έναν εξαιρετικά ασταθή γείτονα, ο κ. Χριστίδης διευκρίνισε ότι «δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι».

«Τυπικά η Τουρκία είναι σύμμαχος.

»Σύμφωνα με την δική μου αντίληψη και βάσει της Ιστορίας, έχω την εντύπωση ότι δεν μπορούμε να είμαστε ποτέ φίλοι με τους εξ ανατολών συμμάχους.

»Μπορούμε όμως να διαχειριστούμε μια κατάσταση για να ζούμε ως επί το πλείστον ειρηνικά.

»Ο εξ ανατολών σύμμαχος πάντα θα έχει μέσα του την αίσθηση της στρατιωτικής βίας.

»Το ζήσαμε τόσο στο παρελθόν, όσο και πρόσφατα και θα το ζήσουμε ξανά στο μέλλον.

»Ο «επιτήδειος ουδέτερος» θα συνεχίσει να πιέζει προκειμένου να εκμεταλλευτεί και να αξιοποιήσει το ζήτημα των υδρογονανθράκων προς όφελός του.

»Αυτό που ζητάει για την λεγόμενη «Γαλάζια Πατρίδα» ή για την ΑΟΖ, μπορεί να είναι παραλογισμός σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, ωστόσο το απαιτεί για να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί.

»Ελλάδα και Κύπρος ως χώρες θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικές», τόνισε.

Ο κ. Χριστίδης δεν δίστασε να αναφερθεί στο πάλαι ποτέ «Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου» ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο, την επαναφορά του οποίου χαρακτήρισε επιτακτική ανάγκη.

«Ωστόσο αυτό θα πρέπει να γίνει με πράξεις», υπογράμμισε.

Στην ερώτηση αν κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου στο οποίο βρίσκονται πλέον οι δύο χώρες, απάντησε ότι το Δόγμα απαιτεί ένα αποτρεπτικό χρηματικό κεφάλαιο εκ μέρους και των δύο χωρών, ωστόσο η επαναφορά του είναι απαραίτητη.

«Όταν ξεκίνησε, ήταν πάρα πολύ θετικό και είχε πολύ καλά αποτελέσματα σε επίπεδο αποτροπής.

»Το γεγονός ότι παραμελήθηκε αποτελεί εγκληματική αμέλεια», σημείωσε.

Κάλεσε δε τις χώρες του ελληνισμού (Ελλάδα-Κύπρο) να σχηματίσουν ένα αντίστοιχο ενιαίο αμυντικό δόγμα σε διπλωματικό επίπεδο και να αυξήσουν την ναυτική ισχύ τους, χρησιμοποιώντας οικονομικούς πόρους από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.

Η Κύπρος είναι μακριά ή κοντά;

Τέλος, στην επισήμανση ότι κατά καιρούς για κάποιους πολιτικούς της Ελλάδας η Κύπρος υπήρξε «μακριά» κι ερωτηθείς πώς αισθάνεται -σύμφωνα με την εμπειρία του- το πραγματικό έμψυχο δυναμικών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο κ. Χριστίδης απάντησε ως εξής:

«Οι στρατιωτικές σχολές βγάζουν στελέχη με αριστοτελική σκέψη. Αντιθέτως, η ελληνική πολιτική “σχολή” βγάζει στελέχη με μακιαβελική σκέψη.

»Για τους τελευταίους η Κύπρος μπορεί να είναι μακριά.

»Όσοι έχουν πρόβλημα πρεσβυωπίας, την βλέπουν μακριά.

»Όσοι έχουν πρόβλημα μυωπίας, την βλέπουν κοντά.

»Για το στράτευμα και ιδιαίτερα για το Πολεμικό Ναυτικό, η Κύπρος έχει συγκεκριμένη θέση και μπορεί να υποστηριχθεί».