Πριν από μερικούς μήνες η Χανιώτισσα Αργυρώ Γιαννουδάκη δημοσίευσε ένα άρθρο – γράμμα προς την υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, με αφορμή την εξαίρεση της σκλήρυνσης κατά πλάκας από τον κατάλογο των μη αναστρέψιμων παθήσεων.
Το άρθρο της, με τίτλο «Άκου Έφη τι είναι σκλήρυνση κατά πλάκας», προκάλεσε αίσθηση στον κόσμο με δεκάδες κοινοποιήσεις και πάνω από 150.000 likes.
Το σημαντικότερο, ωστόσο, ήταν το άρθρο έγινε αιτία, με πρωτοβουλία της κ. Αχτσιόγλου, να ενταχθεί τελικά στις μη αναστρέψιμες παθήσεις η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας.
Την Τετάρτη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Σκλήρυνσης κατά Πλάκας, η Αργυρώ Γιαννουδάκη επανέρχεται με μια ανάρτηση στο Facebook και απαντά στο ερώτημα που της κάνουν οι φίλοι και οι γνωστοί της: «Γιατί ρε Αργυρώ μπαίνεις στην παγίδα του διπόλου, στηρίζοντας Τσίπρα;».
«Ουδέποτε ήμουν στέλεχος σε κανένα κόμμα, στο δημοψήφισμα είχα στηρίξει τον Τσίπρα, όμως από τα νεύρα που είχα στις επόμενες εκλογές δεν πήγα καν να ψηφίσω, γιατί ένιωσα προδομένη όπως η πλειοψηφία των φίλων μου», σημειώνει στην ανάρτησή της η Αργυρώ Γιαννουδάκη και προσθέτει:
«Αυτό που εκτίμησα και εκτιμώ λοιπόν, στην παρούσα κυβέρνηση είναι ότι είχαν ανοικτά τα αυτιά τους, προκειμένου να αποκαταστήσουν μία αδικία».
Όπως η ίδια σημειώνει, «η κυβέρνηση δεν έκανε τα περισσότερα απ’ όσα υποσχέθηκε (επειδή δεν μπορούσαν λένε, ας μην τα έλεγαν θα πεις κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου) και η αγανάκτηση και η απογοήτευση είναι δικαιολογημένη, γιατί ο κόσμος -μαζί κι εγώ- περνάει δύσκολα, αλλά τουλάχιστον δεν έδωσαν την παραμικρή αφορμή για κλεψιές και αυτό, όπως και το γεγονός ότι στήριξαν τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, -παίρνοντας από μένα βεβαίως- εγώ το εκτιμώ».
«Έχω λοιπόν, προσωπικούς λόγους να στηρίζω ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως προσωπικό συμφέρον», εξηγεί η Αργυρώ Γιαννουδάκη και καταλήγει:
«Θα κλείσω με την ΣΚΠ, η οποία απαιτεί από τους ασθενείς και τους ανθρώπους που τους στηρίζουν ακούραστη προσπάθεια και δύναμη. Δεν καταθέτουμε τα όπλα, η ζωή είναι ένας ατέλειωτος αγώνας, που πρέπει να δίνεται μέχρι να σφυρίξει λήξη ο κόρακας (εν προκειμένου ο Χάρος)».