Η σημασία της παρασημοφόρησης Παυλόπουλου από τον Πατριάρχη Αντιόχειας

Στα τέλη της εβδομάδας ο Προκόπης Παυλόπουλος πραγματοποίησε μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας διήμερη επίσκεψη στον Λίβανο.

Μεγάλης γεωπολιτικής και γεωθρησκευτικής σημασίας ήταν η συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον Ελληνορθόδοξο πατριάρχη Αντιόχειας Ιωάννη.

Το Πατριαρχείο Αντιόχειας, Εκκλησία έως και σήμερα των εκατομμυρίων Ελλήνων της Μέσης Ανατολής (και της ομογένειάς τους στο εξωτερικό), απογόνων των ελληνιστικών πληθυσμών, «καταλήφθηκε» στα τέλη του 19ου αιώνα από τους Ρώσους -την ίδια περίπου εποχή με το σχίσμα της Βουλγαρικής Εξαρχίας- και του επιβλήθηκε ο βίαιος εξαραβισμός του.

Ο ίδιος βίαιος εξαραβισμός επιβλήθηκε και στον ελληνικό πληθυσμό της Συρίας (και Λιβάνου), ώστε να αποκοπεί από τον εθνικό κορμό και να μετατραπεί σε μια αραβόφωνη θρησκευτική μειονότητα εξαρτημένη από τη Ρωσία.

Οι Ρώσοι επίσης προσπαθούν από τότε να αποσπάσουν από τον Ελληνισμό και τα Πατριαρχεία Αλεξάνδρειας και Ιεροσολύμων. Μέχρι στιγμής δεν τα έχουν καταφέρει.

Ο εξαραβισμός της Εκκλησίας της Αντιόχειας είναι επιφανειακός αλλά ισχυρός και διατηρείται μέσω των σχέσεων εξάρτησης που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ της Μόσχας και της Δαμασκού.

Οι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας και του Λιβάνου, σήμερα έχουν απομείνει 1,3 εκ. άνθρωποι, ενθυμούνται την ελληνική τους καταγωγή και την υπερασπίζονται, παρά τις επίμονες και βίαιες προσπάθειες των αραβικών καθεστώτων να τους αραβοποιήσουν.

Ο πατριάρχης Αντιόχειας δεν έχει την έδρα του στην Αντιόχεια, διότι η πόλη τελεί υπό παράνομη τουρκική κατοχή. Έχει μεταφέρει την έδρα του στη Δαμασκό.

Με τον Προκόπη Παυλόπουλο συναντήθηκαν στο μοναστήρι Μπαλαμάντ (Balamand) του Λιβάνου και του απένειμε το «Παράσημο Αποστόλων Πέτρου και Παύλου».

Η μονή Μπαλαμάντ, στον βόρειο Λίβανο, είναι ελληνορθόδοξη από το 1610. Ιδρύθηκε ως ρωμαιοκαθολικό μοναστήρι το 1157 στις σταυροφορίες.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, που γνωρίζει καλά την ιστορία και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των Ρώσων στην περιοχή, υπενθύμισε στον Πατριάρχη Ιωάννη και στους ιεράρχες του ότι η Αντιόχεια, κατά την μακραίωνη Ιστορία της, αναδείχθηκε σε εμβληματικό κέντρο του ελληνικού πολιτισμού.

Και εκεί τους επεσήμανε πως αυτή την ανεκτίμητη παράδοση συνεχίζει ο αποστολικός θρόνος της Αντιοχείας, συμπυκνώνοντας την παράδοση της φιλοσοφίας των Ελληνιστικών Χρόνων, των κορυφαίων Πατέρων της Εκκλησίας και των μεγάλων Υμνογράφων της Ορθοδοξίας.

«Εκ μέρους της ελληνικής Πολιτείας και του ελληνικού λαού οφείλω να αναγνωρίσω, δημοσίως, στην υμετέρα μακαριότητα ότι ως δεινός οιακοστρόφος του Παλαίφατου Πατριαρχείου Αντιοχείας υπερασπίζεσθε -επικουρώντας, ταυτοχρόνως, καθοριστικώς το έργο του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως- στο ακέραιο την ως άνω παράδοση.

»Υπό τα δεδομένα αυτά προστατεύετε επαξίως, με την Τίμια Ιεραρχία και τον Ιερό Κλήρο και εν μέσω αντιξοοτάτων συνθηκών, τα τεκμήρια της ιστορικότητας των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων» δήλωσε ο κ. Παυλόπουλος.

«Έχω πλήρη συναίσθηση της μεγάλης τιμής την οποία μου περιποιείτε, απονέμοντάς μου το Παράσημο των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

»Να είσθε βέβαιος ότι θα πράξω ό,τι μου αναλογεί, προκειμένου να φανώ αντάξιος αυτής της μεγάλης τιμής» κατέληξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έτεινε το χέρι της Ελλάδας και της Δύσεως στο Πατριαρχείο Αντιοχείας. Ένα ελληνικό πατριαρχείο.

Ένα πατριαρχείο που για αιώνες αποτελούσε το σημείο αναφοράς ανθρώπων της Δύσεως που είχαν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της Μέσης Ανατολής. Ελλήνων και Ανατολικορωμαίων.