Δούρου: Λύση στα προβλήματα και όχι παραίτηση ο φόρος τιμής στους νεκρούς στο Μάτι

Την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία στο Μάτι αναλαμβάνει η Ρένα Δούρου με τη συνέντευξή της στη «Νέα Σελίδα», απαντώντας παράλληλα σε όσους ζητούν την παραίτησή της ότι «οι λύσεις σε δομικά προβλήματα, ελλείψεις υποδομών και χρόνιες δυσλειτουργίες αποτελούν έμπρακτο φόρο τιμής στη μνήμη των θυμάτων».

Ενόψει των εκλογών, η περιφερειάρχης Αττικής ζητά για μια ακόμα φορά ντιμπέιτ με τους αντιπάλους της «βάσει προγραμμάτων και μετρήσιμων έργων και όχι οραμάτων».

Πώς σχολιάζετε το πόρισμα για τις διώξεις αναφορικά με την τραγωδία στο Μάτι τον περασμένο Ιούλιο, στο οποίο περιλαμβάνεται και το όνομά σας;

Είχα πει από την πρώτη στιγμή ότι κανείς δεν είναι υπεράνω των νόμων.

Προστρέξαμε από την αρχή να συνδράμουμε τη δικαστική έρευνα.

Η πολιτική ευθύνη είναι δεδομένη και την αναλαμβάνουμε με το έργο μας.

Οσοι έχουμε χάσει δικό μας άνθρωπο γνωρίζουμε ότι το πένθος δεν θα σβήσει ποτέ.

Στέκομαι με σεβασμό και ταπείνωση μπροστά στους νεκρούς και τις οικογένειές τους και θα συνιστούσα σε όλους να αποφεύγουν φορτισμένες λέξεις και απόπειρα εκμετάλλευσης του πόνου των κατοίκων.

Ειδικά σε εκείνους που άσκησαν διοίκηση στο παρελθόν στον χώρο της αυτοδιοίκησης.

Είναι κατανοητή η οργή, το ξέσπασμα, ακόμη και η άδικη επίθεση απ’ όσους έχασαν δικούς τους ανθρώπους.

Οχι όμως η ισοπεδωτική κριτική από επαγγελματίες πολιτικά ανεύθυνους, που λειτούργησαν ως περαστικοί από τις θέσεις ευθύνης στις οποίες βρέθηκαν στο παρελθόν και έκαναν το «δεν βαριέσαι» και το «άσ’ το για τον επόμενο» τρόπο άσκησης της διοίκησης.

Και είναι οι ίδιοι που θέλουν να επιστρέψουν ξανά σε θέσεις ευθύνης και λήψης αποφάσεων.

Υπήρξαν και φωνές, όπως της κυρίας Γεννηματά, που σας κάλεσαν να παραιτηθείτε

Εχω αποδείξει ότι δεν αναζητώ κανενός είδους ασυλία ούτε είμαι κολλημένη στην καρεκλά.

Στη Βουλή είχα ζητήσει να αρθεί η βουλευτική μου ασυλία για το θέμα της επίθεσης που δέχτηκα από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Κασιδιάρη – και, μάλιστα, παρά την περί του αντιθέτου γνώμη της αρμόδιας επιτροπής.

Την άνοιξη του 2014 παραιτήθηκα από βουλευτής για να δώσω τη μάχη της αυτοδιοίκησης.

Επανειλημμένα έχω πει ότι η αδράνεια ή το σφάλμα του υπηρεσιακού οδηγεί στην παραίτηση του αιρετού.

Στην περίπτωση της τραγωδίας στην Ανατολική Αττική, ωστόσο, αυτό δεν προέκυψε, σύμφωνα με την πρώτη φάση της δικαστικής έρευνας.

Και μια τελευταία παρατήρηση: αυτή η συζήτηση περί παραιτήσεων «μικραίνει» τη μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να γίνει απ’ όλους για να μην ξαναδώσουμε ραντεβού με τη νέα τραγωδία, αλλάζοντας μόνο τα ονόματα των υπευθύνων.

Εμείς στην Περιφέρεια Αττικής εδώ και τεσσεράμισι χρόνια επιχειρούμε ακριβώς αυτό: να δώσουμε λύσεις σε δομικά προβλήματα, ελλείψεις υποδομών και χρόνιες δυσλειτουργίες. Κι αυτό πιστεύω ότι αποτελεί έμπρακτο φόρο τιμής στη μνήμη των θυμάτων.

Κυρία Δούρου, θέτετε ξανά υποψηφιότητα στην Περιφέρεια Αττικής. Για ποιο λόγο;

Είμαι και πάλι υποψήφια, γιατί στη ζωή μου έμαθα να επιλέγω τα δύσκολα και τα μη δημοφιλή. Να μην βολεύομαι με τα εύκολα και τα προφανή.

Με τους πολίτες της Περιφέρειας Αττικής υπογράψαμε ένα σύμφωνο αξιοπρέπειας. Και το τιμώ. Την έννοια της λογοδοσίας την υπερασπίζομαι και την εφαρμόζω από το ξεκίνημα της διαδρομής μου στα δημόσια πράγματα.

Και λογοδοσία σημαίνει να θέτεις στην κρίση των πολιτών το έργο σου.

Να κρίνουν, να συγκρίνουν και να αποφασίσουν πώς θέλουν να πορευτεί η περιφέρεια.

Να συνεχίσουμε να «χαλάμε την πιάτσα» των συμφερόντων και των στρεβλωτικών νοοτροπιών που χαρακτήρισαν την αυτοδιοίκηση τα προηγούμενα πολλά χρόνια ή να επιστρέψουμε σε διοικήσεις βιτρίνας και δημοσίων σχέσεων, που δημιούργησαν τα προβλήματα τα οποία κληθήκαμε εμείς να αντιμετωπίσουμε;

Το δίλημμα στις εκλογές του Μαΐου είναι ξεκάθαρο: πρόοδος ή οπισθοδρόμηση.

Ποιος είναι ο αντίπαλος στις εκλογές;

Αντίπαλός μου είναι το χθες. Το χθες και οι συγκεκριμένες πολιτικές του που υπονόμευσαν το σήμερα και απειλούν να μας στερήσουν το αύριο.

Το χθες που βγάζει γλώσσα και μας κουνάει το δάχτυλο.

Το χθες που υποτιμά τους πολίτες, θεωρώντας ότι πάσχουν από συλλογική αμνησία, και επιχειρεί να εμφανιστεί ως πρωτοεμφανιζόμενο με ένα πρωτοφανές… μπότοξ προσωπικής διαδρομής, συμπεριφοράς, νοοτροπίας και κουλτούρας.

Ευτυχώς για τη δημοκρατία μας, στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης και των social media τα γραπτά, οι εικόνες, οι ιδέες, οι συμπεριφορές μένουν.

Φάρμακο για την αμετροέπεια δεν έχει βρεθεί ακόμη. Γι’ αυτό και εμπιστεύομαι την κρίση των πολιτών.

Γιατί καλείτε τους ανθυποψηφίους σας σε ντιμπέιτ;

Εδώ και αρκετό καιρό επιμένω να καλώ τους ανθυποψηφίους μου, που μετράνε δεκαετίες στην αυτοδιοίκηση, σε ντιμπέιτ. Θα συνεχίσω να το κάνω.

Για να μιλήσουμε, όχι για οράματα, αλλά για προγράμματα και μετρήσιμα έργα. Θα πρέπει να επιλέξουν:

Θα συνεχίσουν να είναι απόντες και περαστικοί από τον δημόσιο βίο και την αντιπαράθεση επί επιχειρημάτων; Στην εποχή της μεγάλης κρίσης που περάσαμε οι πολίτες έγιναν περισσότερο απαιτητικοί και υποψιασμένοι.

Ζητούν να μάθουν τις προγραμματικές μας θέσεις. Τι θα κάνουμε και πώς θα το κάνουμε. Πώς βλέπουμε το αύριο της Αττικής. Συγκεκριμένα και κοστολογημένα.

Κατανοώ τη δυσκολία κάποιων να κοιτάξουν τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και τις καινούριες προτεραιότητες της κοινωνίας μας, αντί για τον καθρέφτη της υπεροψίας τους.

Οι πολίτες της Αττικής, ωστόσο, πρέπει να γνωρίζουν. Οι εκλογές δεν μπορεί να είναι ραντεβού στα τυφλά – ούτε στα… κρυφά.

Οι αντίπαλοί σας στην περιφέρεια σας κατηγορούν για «αόρατο έργο».

Επέλεξα συνειδητά να μιλήσω μέσα από το αποτέλεσμα της δουλειάς μου.

Να υπηρετήσω τον λόγο της πράξης και του αποτελέσματος.

Βάλαμε την Περιφέρεια Αττικής στο κάδρο.

Την κάναμε ορατή, παρόλο που δεν έχουμε στα χέρια μας τα εργαλεία τα οποία θα διευκόλυναν τη δουλειά μας.

Δώσαμε έμφαση σε έργα ουσίας, όχι βιτρίνας και εικόνας. Δεν κόψαμε κορδέλες εγκαινίων, αλλά τον γόρδιο δεσμό με έργα που είχαν βαλτώσει και άλλα που θύμιζαν ιστορικό ανέκδοτο, καθώς είχαν μείνει στα χαρτιά και δεν είχαν ξεκινήσει ποτέ.

Πρώτιστο μέλημά μας, η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Καθημερινές παρεμβάσεις για τους συμπολίτες μας που δοκιμάστηκαν περισσότερο από την κρίση.

Με εργαλεία όπως το πρόγραμμα «Ρεύμα για Ολους» ή τα κοινωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, συσσίτια.

Επίσης, δίνουμε έμφαση σε κρίσιμες υποδομές.

Η Αττική Ριβιέρα είναι σήμερα το μεγαλύτερο δημόσιο έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη στη χώρα – ένας υπερτοπικός πόλος ανάπτυξης που συμβάλλει στην παραγωγική ανασυγκρότηση, όχι μιας περιφέρειας, αλλά του τόπου συνολικά.

Παράλληλα, δίνουμε αγώνα διαρκείας και αλλάζουμε το πρότυπο άσκησης διοίκησης, με κοινωνική λογοδοσία και διαφάνεια, με αλλαγή κουλτούρας, νοοτροπίας και συμπεριφοράς.

Πώς θα λειτουργήσει η περιφέρεια με την απλή αναλογική;

Η Αριστερά υπήρξε ιστορικά και με συνέπεια σημαιοφόρος της απλής αναλογικής.

Πρέπει να μάθουμε επιτέλους σε αυτό τον τόπο να συνεργαζόμαστε.

Να παραμερίζουμε τα πάθη και την κουλτούρα διχασμού που μας χαρακτηρίζει.

Αν είχαν επικρατήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή συνθήκες συνεννόησης τα προηγούμενα χρόνια, θα είχαμε αφήσει πίσω την κρίση πολύ πιο εύκολα.

Η αυτοδιοίκηση είναι ο πιο αυθεντικός και αδιαμεσολάβητος θεσμός στις σχέσεις πολίτη – κεντρικής εξουσίας.

Αφού, λοιπόν, δεν συνεννοηθήκαμε τα προηγούμενα χρόνια, η απλή αναλογική θα μας αναγκάσει να το κάνουμε αύριο.

Γι’ αυτό, άλλωστε, και ζητώ από τους ανθυποψηφίους μου να καταθέσουν δημόσια τις προγραμματικές θέσεις τους.

Για να ξέρουμε εκ των προτέρων αν και πού μπορούμε να συναντηθούμε.