Κύκλοι ΣΥΡΙΖΑ: Τα έξι σημεία για Ν.Δ. και Novartis

Έξι σοβαρά ερωτήματα θέτουν κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το σκάνδαλο Novartis και την εμπλοκή του Νίκου Μανιαδάκη.

Σύμφωνα με την κατάθεση που φέρεται να έχει δώσει στις αρχές ο κ. Μανιαδάκης και έχει διαρρεύσει στον τύπο, προκύπτουν τα εξής :

1. Ο κ. Μανιαδάκης όταν βρισκόταν σε καθεστώς προστατευόμενου μάρτυρα, καθώς δεν είχαν προκύψει στοιχεία εναντίον του, είχε πει τα εξής:

Ότι ο πρώην Υφυπουργός Υγείας κ. Σαλμάς είχε ειδικό ρόλο στην τιμολόγηση φαρμάκων, ξεχωριστό γραφείο στον ΕΟΠΥΥ που έκανε ραντεβού με εκπροσώπους εταιρειών χωρίς παρουσία Συμβούλων και ότι είχε δει μεγάλη δεσμίδα χαρτονομισμάτων στην εσωτερική τσέπη του μετά από συνάντηση με εκπροσώπους φαρμακευτικής εταιρείας.

Ότι υπήρχαν σύμβουλοι Υπουργών (τους οποίους κατονομάζει) που λειτουργούσαν ώστε να υπερτιμολογηθούν φάρμακα της Νοβάρτις και ότι αυτό είναι αδύνατον να μην το γνώριζε ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Εμπλέκει συγκεκριμένους συνεργάτες του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά τους οποίους και κατονομάζει με το αποκαλούμενο Χάρβαρντ Πρότζεκτ το οποίο προκάλεσε εισαγωγή νέων φαρμάκων της Νοβάρτις στην αγορά και στο Σύστημα Υγείας.

Καταγγέλλει ότι στελέχη της Νοβάρτις συμμετείχαν σε δεξαμενή σκέψης που είχε συγκροτήσει ο τότε Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ο οποίος βεβαίως εν συνεχεία ισχυρίστηκε ότι καμία σχέση δεν έχει με τη Νοβάρτις αποκρύπτοντας την παραπάνω «λεπτομέρεια».
Η ΝΔ τότε τον χαρακτήριζε κουκουλοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως, όμως, δήλωσε ο ίδιος συμβούλευε τον Άδωνη Γεωργιάδη και είχε σχέσεις με τον κ. Στουρνάρα. Με ποιους, όμως, άλλους Υπουργούς της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είχε συνεργασία;

2. Όπως προέκυψε από την πορεία της έρευνας και από νεότερα στοιχεία ο κ. Μανιαδάκης ενδεχομένως έχει τελέσει το έγκλημα της παθητικής δωροδοκίας και γι’ αυτό του ασκήθηκε ποινική δίωξη και του αφαιρέθηκε η ιδιότητα του μάρτυρα και επομένως εξ ορισμού του προστατευόμενου μάρτυρα. Μετά από αυτήν την εξέλιξη προσπάθησε να διαφύγει στο εξωτερικό ενώ δήλωσε ότι είχε την πρόθεση να επιστρέψει αν του το ζητούσε η Εισαγγελία.

3. Το ερώτημα που προκύπτει σχετικά είναι αν λειτουργούσε ως ενδιάμεσος της εταιρείας με πολιτικά πρόσωπα για να επηρεάζει την τιμολόγηση των φαρμάκων.

Εξάλλου την τελική ευθύνη της τιμολόγησης την είχαν οι αρμόδιοι Υπουργοί και όχι ο κ. Μανιαδάκης.

Ποια λοιπόν η σχέση του κ. Μανιαδάκη με τους εμπλεκόμενους πολιτικούς στην υπόθεση Νοβάρτις;

Τον γνώριζαν;

Ήταν σύμβουλος τους;

Τι ρόλο ακριβώς διαδραμάτιζε στην τιμολόγηση των φαρμάκων;

4. Επειδή η ΝΔ γνωρίζει ότι ο κ. Μανιαδάκης ξέρει πολλά για το τεράστιο αυτό σκάνδαλο και όπως αποδεικνύεται δεν είναι κουκουλοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται σήμερα να τον καλύψει – γιατί άραγε; – ενώ μέχρι πριν λίγες μέρες τον λοιδορούσε για όσα έχει καταθέσει.

5. Η ΝΔ προφανώς αποσιωπά το γεγονός ότι προσπάθησε να διαφύγει καθώς πλέον γνώριζε ότι ο ρόλος του στην υπόθεση θα αποκαλυπτόταν.

Γιατί αλήθεια προσπάθησε να διαφύγει ο κ. Μανιαδάκης;

Τι θέση παίρνει γι’ αυτό η ΝΔ;

Θεωρεί ότι κακώς δεν διέφυγε;

Θεωρεί ότι κακώς του ασκήθηκε δίωξη;

Γιατί η ΝΔ απευθύνει δικονομικές ερωτήσεις προς την κυβέρνηση;

Αυτό δεν συνιστά παρέμβαση στη δικαιοσύνη;

Ο σεβασμός των θεσμών είναι αλά καρτ και όποτε μας βολεύει;

Γιατί η ΝΔ στοχοποιεί την κ. Τουλουπάκη για τις ενέργειές της;

Μήπως η ΝΔ από κεκτημένη ταχύτητα απευθύνει ερωτήσεις προς την κυβέρνηση επειδή εκείνη έχει συνηθίσει να δίνει εντολές για συγκεκριμένους δικονομικούς χειρισμούς;

6. Από πού και ως πού οι ερωτήσεις των εισαγγελέων για εμπλεκόμενα πρόσωπα στην υπόθεση συνιστούν πίεση;

Γνωρίζουν εκεί στην ΝΔ τι είναι μια ένορκη κατάθεση;

Γνωρίζουν τι είναι μια ανωμοτί κατάθεση;

Στην διάρκεια των καταθέσεων γίνονται ή δεν γίνονται ερωτήσεις προς τους μάρτυρες;

Το πρόβλημα λοιπόν της ΝΔ δεν είναι ότι γίνονται ερωτήσεις στον κ. Μανιαδάκη.

Το πρόβλημά της είναι ότι δεν θέλει να αποκαλυφθεί η αλήθεια και θα κάνει τα πάντα σε συνεργασία με τα εντεταλμένα μέσα ενημέρωσης, που έχουν αναλάβει εργολαβία την υπεράσπιση της, ώστε να προκαλέσει σύγχυση στην κοινή γνώμη.

Η ΝΔ δεν θέλει τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Θέλει τη σύγχυση και τη συγκάλυψη και αυτό ακριβώς είναι που συνιστά την πραγματική θεσμική εκτροπή στην υπόθεση.

Σε κάθε περίπτωση, ο σεβασμός στην ανεξάρτητη λειτουργία της δικαιοσύνης είναι η προϋπόθεση ώστε αυτή να ανταποκριθεί στο ρόλο της.