Οι Αλβανοτσάμηδες κατηγορούν τον Έντι Ράμα ότι τους «πούλησε» – «Πάει η… τσαμουριά»

Οι Αλβανοτσάμηδες, που χρηματοδοτούνται από την ισλαμιστική Τουρκία, εξαπολύουν συνεχώς κατηγορίες κατά της κυβέρνησης του Έντι Ράμα ότι πούλησε το «τσάμικο» στη συμφωνία μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας.

Η Shqiptarja.com αναφέρει ότι, ο πρόεδρος του κόμματος των τσάμηδων, Σπετίμ Ιντρίζι, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό Report tv και στην εκπομπή «45 λεπτά», δήλωσε ότι η άρση του εμπολέμου μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας δεν ευνοεί τη «τσαμουριά» και ότι από τις συμφωνίες που έχουν γίνει η Αλβανία έχει κάνει τρεις παραχωρήσεις: Την άρση εμπολέμου, τη διεύρυνση των μειονοτήτων και τις ανασκαφές για την ανεύρεση οστών Ελλήνων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στη Βόρεια Ήπειρο στον ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Ενώ, από την άλλη «η αλβανική πλευρά έχει κερδίσει μόνο την κατάργηση της σφραγίδας Apostile».

Επίσης, κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του τόνισε ότι δεν υπάρχει διαφάνεια από την αλβανική πλευρά.

Στην ίδια γραμμή και η εφημερίδα «55», με τίτλο «Μετά τη θάλασσα, ο Έντι Ράμα χαρίζει στην Ελλάδα και τη “τσαμουριά”», σχολιάζει ότι, με σκοπό να κερδίσει την ψήφο της Ελλάδας για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Αλβανία, ο πρωθυπουργός Ράμα δεν έχει πουλήσει μόνο την θάλασσα αλλά και την «τσαμουριά».

Για την Ελλάδα δεν υφίσταται «τσάμικο ζήτημα».

Τι είναι το «τσάμικο ζήτημα»

Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας το 1939, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα.

Κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), η πλειοψηφία συντάχθηκε με τις δυνάμεις του άξονα με αλυτρωτικούς σκοπούς, για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».

Ως απόρροια των ακροτήτων που διαπράχθηκαν από Τσάμηδες εκείνο το διάστημα (1941-1943) σε συνεργασία με τις κατοχικές αρχές, ο τοπικός χριστιανικός πληθυσμός είτε μεταναστεύει, είτε αντιστέκεται με τη δημιουργία μικρών αντιστασιακών ομάδων, ή εντάσσεται στο ΕΑΜ και στον ΕΔΕΣ.

Προς το τέλος του πολέμου ένας πολύ περιορισμένος αριθμός πρώην δοσίλογων Τσάμηδων εντάσσεται στον ΕΛΑΣ.

Στις 17-18 Αυγούστου του 1944 διεξήχθη η μάχη της Μενίνας που ήταν η σημαντικότερη που δόθηκε από τις αντιστασιακές δυνάμεις κατά των Γερμανών κατακτητών στην Ήπειρο.

Εκεί οι ενωμένες δυνάμεις του ΕΔΕΣ νίκησαν τους Γερμανούς. Ανάμεσα στα θύματα καταμετρούνται και 86 νεκροί και αρκετοί αιχμάλωτοι ανάμεσα στους οποίους και 9 Τσάμηδες.

Μετά το τέλος του πολέμου, ολόκληρος ο πληθυσμός των μουσουλμάνων Τσάμηδων διέφυγε στην Αλβανία, λόγω της δοσιλογικής δραστηριότητας με αμφότερες τις ιταλικές και γερμανικές κατοχικές Αρχές.

Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία και μικρότερος αριθμός στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το σταλινικού τύπου καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας τους παραχώρησε σπίτια με σκοπό να διασπάσει τη συμπαγή παρουσία σε περιοχές που διαβιούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Βόρεια Ήπειρος).

Παράλληλα, περίπου 8.000 Έλληνες που ζούσαν στην Αλβανία, υπό καθεστώς πιέσεων, διέφυγαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο (1945-1946).

Στην Ελλάδα, από τους περίπου 20.000 Τσάμηδες που υπήρχαν προπολεμικά στην Θεσπρωτία, σύμφωνα με την απογραφή του 1951 είχαν παραμείνει μόνο 127.

Στις 23 Μαΐου 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην ομαδικά 1.930 Τσάμηδες, κλείνοντας οριστικά τον δρόμο του επαναπατρισμού τους.

Για την Ελλάδα δεν υφίσταται «τσάμικο» ζήτημα.