Τι θα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Συνέδριο του 1996

Στο περιοδικό “Επίκαιρα” που κυκλοφορεί ο δημοσιογράφος Μάρκος Μουζάκης έχει γράψει ένα αρκετά εμπεριστατωμένο και άκρως ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο “Ποιοι σκοτώνουν τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου”.

Στις 7 σελίδες του δημοσιεύματος ο Μάρκος Μουζάκης έχει γράψει πολλά ενδιαφέροντα που μπορεί κανείς να τα διαβάσει αγοράζοντας το περιοδικό.

Εμείς θα σταθούμε σε ένα μέρος του άρθρου, εκείνο που έχει μεσότιτλο “Τι θα έλεγε στο Συνέδριο”, όπου ο δημοσιογράφος ρίχνει φως στο άγνωστο κείμενο της ομιλίας του Ανδρέα Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, μια ομιλία που δεν έγινε ποτέ μιας και ο ιστορικός ηγέτης της σοσιαλιστικής αριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης πέθανε στις 23 Ιουνίου, τέσσερις ημέρες πριν την έναρξη του ιστορικού συνεδρίου στις 27 του μηνός.

Ο Μάρκος Μουζάκης γράφει στα Επίκαιρα:

Βαθύτατα ανήσυχος ο Ανδρέας ειδικά για τις εξελίξεις στα εθνικά (και όχι μόνο βέβαια, διότι διαπίστωνε τη σταδιακή αλλά σταθερή μετάλλαξη του Κινήματος που ίδρυσε από τον διάδοχό του) ετοίμαζε ομιλία – παρέμβαση στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που ήταν προγραμματισμένο για την Πέμπτη 27 Ιούνη. Δυστυχώς δεν πρόλαβε το Συνέδριο εκείνο, αφού έφυγε τέσσερις ημέρες πριν.

Ωστόσο, η ομιλία που θα εκφωνούσε ήταν σχεδόν έτοιμη. Την είχε ετοιμάσει σε συνεργασία με τον Αντώνη Λιβάνη, τον πιο στενό, αγαπημένο φίλο και πιστό συνεργάτη του, λίγες ώρες πριν την “έξοδό” του, το απόγευμα του Σαββάτου 22 Ιούνη. Του είχε τηλεφωνήσει απ’ το πρωί του Σαββάτου και μίλησε μαζί του για το περιεχόμενο του κειμένου της ομιλίας. Του ζήτησε να έρθει το απόγευμα για να ετοιμάσουν το κείμενο.

Ο Αντώνης Λιβάνης πήγε πράγματι το απόγευμα με ένα σχέδιο του κειμένου, με βάση τη συζήτηση που είχαν κάνει το πρωί αλλά και συζητήσεις που είχαν τις προηγούμενες ημέρες. Οι δύο άντρες συζήτησαν πάνω σε αυτό και του έδωσαν τη σχεδόν τελική του μορφή. Και συμφώνησαν ότι αργότερα θα πήγαιναν οι Χυτήρης και Αθανασάκης και με αυτό θα έγραφαν το τελικό, οριστικό κείμενο της ομιλίας.

Οι δύο τους πήγαν γύρω στις εννιά και, με βάση το σχέδιο, ο Ν. Αθανασάκης το υπαγόρευσε στην Ιωάννα Βαστάκη (γραμματέα του Ανδρέα), η οποία το δακτυλογράφησε. Αλλά εκείνο το βράδυ ο Ανδρέας δεν μίλησε με τους Χυτήρη και Αθανασάκη για το τελικό κείμενο. Συμφώνησαν να έρθει την επόμενη ημέρα ο Ν. Αθανασάκης και να του δώσουν την τελική του μορφή. Όταν ο ηγέτης κατέληξε, ο Ν. Αθανασάκης ζήτησε από την Ιωάννα να σβήσει απ’ τον υπολογιστή το κείμενο που είχε γράψει. Ο ίδιος κράτησε το χαρτί, όπου ήταν γραμμένο το τελικό σχέδιο του κειμένου. Αυτό το χαρτί συμφώνησε με τον Χυτήρη να μην το δημοσιοποιήσουν ποτέ, αφού δεν είχε λάβει την τελική του μορφή.

Τι θα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου σε εκείνο το Συνέδριο που ίσως άλλαζε για πάντα την ιστορία της Ελλάδας;

Με το μήνυμα προς το Συνέδριο θα υπογράμμιζε την ανάγκη για τη συνέχεια και την πολιτική ενότητα του ΠΑΣΟΚ. Θα υπογράμμιζε την ανάγκη να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ ενιαίο και μεγάλο, κορμός της δημοκρατικής παράταξης.

Θα τόνιζε επίσης ότι ο ίδιος παραμένει στις επάλξεις, εγγυητής της συνέχειας και της πολιτικής ενότητας.

Θα υπογράμμιζε την ανάγκη να διατηρηθούν η πολιτική και ιδεολογική φυσιογνωμία, καθώς και ο πατριωτικός χαρακτήρας του ΠΑΣΟΚ.

Θα επέμενε ιδιαίτερα στην ιστορική αξία που έχει για τη χώρα και το έθνος το να μην αλλοιωθεί ειδικά ο πατριωτικός χαρακτήρας του Κινήματος που ίδρυσε και ούτε στο μέλλον να προκύψει τέτοιος κίνδυνος από ενδεχόμενους χειρισμούς ή παραλείψεις.

Θα έδινε ιδιαίτερη έμφαση στις εξελίξεις στα εθνικά θέματα. “Προσοχή στα Εθνικά”, θα υπογράμμιζε, “να συνεχίσουμε με τις θέσεις μας”. (…)

Ο άνθρωπος ο οποίος ξεκίνησε απ’ το “Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες” τη μεταπολιτευτική του διαδρομή -σύνθημα που συνήγειρε εκατομμύρια Ελλήνων και μεγάλη του παρακαταθήκη- γνώριζε που το πήγαιναν οι επίγονοί του, ειδικά οι “εκσυγχρονιστές”. Και το γνώριζε όχι μόνο από το non paper, αλλά κι απ’ τη συνολική πορεία του Σημίτη και των συν αυτώ. Και ήθελε να προειδοποιήσει, αλλά δεν πρόλαβε…”.

Περισσότερα στο περιοδικό Επίκαιρα που βρίσκεται στα περίπτερα…