Η προώθηση των «αυτονόητων» μεταρρυθμίσεων θα πρέπει να ακολουθηθεί στη μεταμνημονιακή εποχή, δίνοντας έμφαση στις διαθρωτικές διαδικασίες με ισχύ erga omnes, επεσήμανε ο εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτης Σχοινάς.
Μιλώντας στην ανοιχτή συνεδρίαση της 43ης ετήσιας γενικής συνέλευσης του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ), ο κ. Σχοινάς ανέφερε, ακόμη, ότι με την επικείμενη ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στη Συνθήκη Σένγκεν, δημιουργείται μια «Βenelux της Βαλκανικής», από την οποία κυρίως ωφελημένη θα είναι η Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, ο κ. Σχοινάς σημείωσε ότι «η μεταμνημονιακή Ελλάδα θα πρέπει να βαδίσει μέσα από τις διαθρωτικές διαδικασίες κι όλο αυτό πρέπει να είναι τόσο πειστικό, να έχει τόσο μεγάλη δόση βεβαιότητας και αυτοπεποίθησης, που θα ισχύει erga omnes και θα γίνεται αντιληπτό από όλους, εχθρούς, φίλους, αγορές, κερδοσκόπους κι επενδυτές. Όλοι θα πρέπει να πιστέψουν ότι αυτή τη διαρθρωτική έμφαση στη μεταμνημονιακή Ελλάδα θα είναι το κυρίως ζητούμενο».
Επιπλέον, πρόσθεσε ότι η Ελλάδα βρίσκεται «προ των πυλών» σε ένα σημαντικό νέο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας της, καθώς «ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες το πρόγραμμα προσαρμογής και η χώρα βρίσκεται σε ανάπτυξη και σε συνθήκες δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Αυτά είναι θετικά αφετηριακά σημεία για το μεταμνημονιακό μέλλον της χώρας, αλλά δεν είναι αρκετά. Δεν είναι αρκετά, γιατί τα τρία προγράμματα προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, έτσι όπως εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα, ποτέ δεν είχαν αμιγώς οικονομοκεντρικό πρόσημο».
«Στην Ευρώπη, τα προγράμματα, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, δεν θεωρήθηκαν αμιγώς δημοσιονομικά εγχείρημα», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας ότι «θεωρήθηκαν από πολλούς, αν όχι από όλους, ως η τελευταία ευκαιρία για να αποκτήσει η Ελλάδα ένα σύγχρονο κράτος, το οποίο θα μπορεί να στήσει τη χώρα σε νέα βάση, ώστε να μη συνεχίσει να παράγει τις παθογένειες και τα χρέη παρελθόντος».
«Αυτό το διαθρωτικό κομμάτι για το οποίο δεν έχουμε συζητήσει πολύ, τώρα είναι αυτό το κομμάτι που θα έρθει στο προσκήνιο.
»Κι όταν λέω διαρθωτικό κομμάτι, αυτό σημαίνει ότι το κράτος πρέπει να λειτουργεί ως πάροχος υπηρεσιών όχι ως εργοδότης όσων δεν βρίσκουν δουλειά αλλού, ότι οι εφορίες, πολεοδομίες και αδειοδοτικές διαδικασίες πρέπει να γίνονται απρόσωπα, ότι οι τράπεζες πρέπει να λειτουργούν προς όφελος της ανάπτυξης, όχι εκείνων των ισχυρών που μπορούν πάντοτε να σηκώνουν το τηλέφωνο και να παίρνουν αυτά που νομίζουν ότι δικαιούνται, ότι η παιδεία δεν πρέπει να τους συνθλίβει όλους προς τα κάτω και να μπορούν μόνο οι πλούσιοι να πληρώνουν σχολεία αριστείας», κατέληξε.