Ο εφιάλτης του Μητσοτάκη για νέο κόμμα – Ντόμινο στη «δεξιά πολυκατοικία»

Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συνεχίζει απρόσκοπτα τη μετατροπή της ΝΔ σε καταφύγιο των απανταχού διασκορπισμένων εκσυγχρονιστών του πάλαι ποτέ κραταιού σημιτικού ΠΑΣΟΚ, εντείνοντας το φλερτ με στελέχη όπως η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Ανδρέας Λοβέρδος, ωστόσο η πολιτική όσμωση στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας μόνο αδιάφορα δεν αφήνει πολλά στελέχη της Πειραιώς.

Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι το τελευταίο διάστημα διαρκώς από την Πειραιώς επαναλαμβάνουν πως “δεν υπάρχει χώρος για δημιουργία κόμματος στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας”, επιβεβαιώνοντας πως ο φόβος δημιουργίας νέου καθαρόαιμου δεξιού πολιτικού φορέα έχει εγκατασταθεί για τα καλά στο Μοσχάτο.

Η πολιτική όσμωση και η έντονη κινητικότητα που παρατηρείται στις τάξεις της σκληρής δεξιάς με πρωτοβουλίες από τον Τάκη Μπαλτάκο, τον Φαήλο Κρανιδιώτη και άλλες δυνάμεις με στόχο τη δημιουργία μίας “τραμπικής” παράταξης που θα συνασπίσει όλες τις δεξιές “συνιστώσες” πλην της Χρυσής Αυγής και θα εξασφαλίσει το πολυπόθητο 3% για την είσοδό της στη Βουλή στις επόμενες εκλογές, έχει σημάνει συναγερμό στο στρατόπεδο της ΝΔ.

Στο παιχνίδι των ανοιχτών διαύλων στο δεξιό πολιτικό φάσμα έχει μπει για τα καλά και ο Πάνος Καμμένος εσχάτως και μάλιστα με κινήσεις εντυπωσιακές όπως οι συναντήσεις έκπληξη που πραγματοποίησε με την Κατερίνα Παπακώστα και τον Φαήλο Κρανιδιώτη στο υπουργείο Άμυνας την Παρασκευή.

Την ίδια ώρα, Αντώνης Σαμαράς, Άδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης αν και σκληρή δεξιά πτέρυγα της ΝΔ δεν καταφέρνουν να περιχαρακώσουν τα δεξιά πολιτικά σύνορα της Πειραιώς.

Αρκούνται να επιμένουν να τραβούν διαρκώς τον Κυριάκο Μητσοτάκη προς τη σκληρή δεξιά, παρά τη διαρκή προσπάθεια του ίδιου να εμφανίζεται ως επικεφαλής μίας μετριοπαθούς και μεταρρυθμιστικής κεντροδεξιάς, με τη ΝΔ να καταλήγει υβρίδιο μεταξύ ακροδεξιάς και νεοφιλελευθερισμού.

Τούτων δοθέντων, τυχόν δημιουργία νέου κόμματος, που ήδη κυοφορείται, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για απώλειες της τάξεως του 3-5% από τη Νέα Δημοκρατία, δίνοντας τη χαριστική βολή στα όποια σενάρια πρωτιάς για τις επόμενες εκλογές, οι οποίες θα γίνουν με τη χώρα πλέον εκτός μνημονίων.

Την ίδια ώρα κλιμακώνονται και οι ζυμώσεις και αντιπαραθέσεις εντός και εκτός της ΝΔ γύρω από την κληρονομιά του καραμανλισμού.

Ο βουλευτής Σερρών Κώστας Καραμανλής απάντησε εμμέσως στον Σάββα Τσιτουρίδη ότι «δεν γίνεται να είσαι καραμανλικός και να πετροβολάς τη ΝΔ» με αφορμή τις επικρίσεις που δέχθηκε για τις πρόσφατες δηλώσεις του που ερμηνεύτηκαν ως υποστηρικτικές προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη και σε βάρος της ιστορίας των προηγούμενων προέδρων της ΝΔ.

Με το Σάββα Τσιτουρίδη έχουν τακτικές συνομιλίες ο Ευάγγελος Αντώναρος και η Κατερίνα Παπακώστα, όπου εκφράζουν τις «αγωνίες» τους για «το μέλλον της κεντροδεξιάς».

Μάλιστα ο Ευάγγελος Αντώναρος γνωστοποίησε ότι είχε σειρά επαφών στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας αναφέροντας ονομαστικά τον διατελέσαντα στο παρελθόν γραμματέα πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ Νίκο Καραχάλιο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι ο κ. Αντώναρος εξύμνησε ως «εξαιρετικής σημασίας» την ενημέρωση που είχε η κα Παπακώστα από τον Πάνο Καμμένο.

Από την πλευρά του Προέδρου της ΝΔ έχει καταστεί σαφές πως ο πολιτικός σχεδιασμός του ουδεμία σχέση έχει με τη λογική των συνθέσεων, που έδωσε στο παρελθόν τη νίκη στη ΝΔ επί Κώστα Καραμανλή, αλλά βασίζεται στην πάγια προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να εξοστρακίσει κάθε πιθανό “κίνδυνο” από το κόμμα, καθιστώντας το προσωποπαγές μέσα από την αποστρατεία όλων των “βαρόνων”.

Η χοτροκομμένη προσπάθεια να το πετύχει αυτό και με την αδερφή του, Ντόρα Μπακογιάννη και με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη είναι ενδεικτικές των κινήσεων που κάνει ο αρχηγός της ΝΔ, την ίδια ώρα που προωθεί στο κόμμα τον προσωπικό του στρατο μέσα από το Μητρώο Πολιτικών Στελεχών.

Ο κ. Μητσοτάκης περιορίζει τα όποια ανοίγματα της ΝΔ στο σημιτικό ΠΑΣΟΚ, τοποθετώντας σε καίρια πόστα του περιβάλλοντός του πρώην συνεργάτες του Κώστα Σημίτη και σε ακραία νεοφιλελεύθερες φωνές, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις παραδοσιακών στελεχών της παράταξης που στο πρόσωπο των νέων συνοδοιπόρων τους – μέχρι οι ίδιοι να βρεθούν εκτός κόμματος – βλέπουν έναν προς έναν τους επί δεκαετίες ορκισμένους υβριστές της Νέας Δημοκρατίας.