Ο μεγαλέξανδρος της ΝΔ και το καταραμένο φίδι της ονομασίας των Σκοπίων

Αν ζούσε ο αείμνηστος καραγκιοζοπαίκτης Ευγένιος Σπαθάρης, είναι βέβαιον ότι θα ανέβαζε μια ακόμα σπαρταριστή παράσταση για τον «Μεγαλέξαντρο και το καταραμένο φίδι», με αφορμή το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.

Πρωταγωνιστές, ποιοι άλλοι; Οι «Μακεδονομάχοι» της Νέας Δημοκρατίας και μερίδας, βέβαια, της υπόλοιπης αντιπολίτευσης.

Τρικούβερτο γλέντι θα στηνόταν, με πολύ γέλιο, αφού οι Μεγαλέξαντροι της ΝΔ θέλουν να αποφύγουν με κάθε τρόπο τον «δράκο» του ονοματολογικού, και γι’ αυτό επινοούν κάθε λογής δήθεν αντιπολιτευτικά τεχνάσματα.

Το πιο συνηθισμένο δεν είναι άλλο από το να κρύβονται πίσω από τον Πάνο Καμένο και τις απόψεις του για το ονομαζόμενο «Μακεδονικό». Στην πραγματικότητα, δηλαδή, να γίνονται ουρά των ΑΝΕΛ.

Τι λένε τα στελέχη της ΝΔ και επαναλαμβάνει ο αρχηγός της, Κυριάκος Μητσοτάκης, για το θέμα που οι ίδιες οι ηγεσίες της Πειραιώς και του ΠΑΣΟΚ κληροδότησαν στη χώρα μας και το άφησαν άλυτο επί σχεδόν τριάντα χρόνια;

Ναι μεν ότι θεωρητικώς θέλουν (;) την επίλυση του προβλήματος, στη βάση της θέσης της κυβέρνησης Καραμανλή για «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό –επιθετικό- προσδιορισμό, erga omnes» (για κάθε χρήση, στο εσωτερικό και το εξωτερικό της πΓΔΜ), αλλά, ακόμα κι αν η ελληνική κυβέρνηση ακολουθήσει αυτή τη γραμμή του 2007, δεν πρόκειται να ψηφίσουν την όποια συμφωνία γίνει ανάμεσα σε Αθήνα και Σκόπια, επειδή στους κόλπους της κυβέρνησης δεν υπάρχει ενιαία στάση για το θέμα.

Κοντολογίς, δεν θα ψηφίσουν την ίδια τη θέση τους για να στριμώξουν την κυβέρνηση και να την αναγκάσουν να πάει σε πρόωρες εκλογές. Πιο τρανταχτό παράδειγμα παιδαριώδους (επιπέδου κακομαθημένου παιδιού νηπιαγωγείου) μικροπολιτικής στα εθνικά θέματα δεν υπάρχει.

Κατά τα λοιπά, η ΝΔ ευαγγελίζεται την «εθνική ομοψυχία» στα εθνικά θέματα.

Κι’ αυτοί θέλουν να αυτοαποκαλούνται ως υπεύθυνη –θεσμική- αξιωματική αντιπολίτευση, και να προβαίνουν σε κρεσέντο ασυναρτησίας σε όλα τα εθνικά θέματα: Στα ελληνοτουρκικά, με αφορμή την επίσκεψη Ερντογάν, στα ελληνοαλβανικά, για τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται για να κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα εκκρεμή εδώ και δεκαετίες διμερή προβλήματα, και, βέβαια, για το ονομαζόμενο «Μακεδονικό».

Πλειοψηφία ευθύνης – μειοψηφία ανευθυνότητας

Στην πραγματικότητα, όμως, η ΝΔ και τα δεκανίκια της σε άλλους χώρους της αντιπολίτευσης, είναι παγιδευμένη στα ίδια της τα πολιτικά αδιέξοδα.

Και αυτό κατέστη εμφανέστατο, όταν ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, τους πέταξε το μπαλάκι, λέγοντάς τους ότι ή θα είναι και αυτοί με την «πλειοψηφία ευθύνης», εάν και όταν έλθει θέμα συμφωνίας με τα Σκόπια στη Βουλή, ή θα αποτελέσουν για μια ακόμη φορά θλιβερή μειοψηφία ανευθυνότητας.

Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο, ή η Βουλή, ανεξαρτήτως κομματικών γραμμών, περιχαρακώσεων και μικροπολιτικών συμφερόντων, θα ψηφίσει μια έντιμη, εθνικώς αξιοπρεπή και βιώσιμη συμφωνία για το ονοματολογικό με τα Σκόπια, ή, θα συνεχίσουν να κάνουν επίδειξη πολιτικής ανευθυνότητας σε μείζονα εθνικά θέματα, κρυπτόμενοι πίσω από το δήθεν «επιχείρημα» των ενδοκυβερνητικών διαφορών μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Μετά τη δήλωση Κοτζιά ότι η συμφωνία θα περάσει στη Βουλή από την «πλειοψηφία ευθύνης», η ΝΔ προσπάθησε να ψελλίσει τα ήδη αναμασημένα ψευδο-επιχειρήματά της.

Ενδεικτική είναι η δήλωση του επικοινωνιακού σύμβουλου του Κυριάκου Μητσοτάκη, Τάκη Θεοδωρικάκου.

«Η Ελλάδα –είπε- έχει εθνική θέση, η οποία είναι χαραγμένη από την εποχή της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, από την απόφαση και τη στάση που κράτησε στο Βουκουρέστι, στην οποία οφείλει να κινείται όλο το πολιτικό σύστημα.

»Θα περιμένουμε τις εξελίξεις και θα τοποθετηθούμε με βάση αυτό. Αλλά, θέλω να πούμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα, το οποίο έχει στείλει ο πρόεδρος της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης: Η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι και σε αυτό το θέμα θα πρέπει να προσέλθει με μία θέση.

»Δεν υπάρχει περιθώριο για πολιτικά παιχνίδια ούτε για μικροκομματικές επιλογές ανάμεσα στα δύο κόμματα που συγκροτούν την κυβερνητική πλειοψηφία».

Από τα παραπάνω, εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Εάν προκύψει μια ουσιαστική συμφωνία, εθνικά αποδεκτή, ανάμεσα στην Αθήνα και τα Σκόπια, ακριβώς στη βάση της «εθνικής θέσης» επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, η ΝΔ (ή οι βουλευτές της, που θα κρίνουν κατά συνείδηση) θα δώσει γραμμή για «Όχι»;

Μα, σε αυτή την περίπτωση θα τρίζουν τα κόκκαλα των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, οι οποίοι είχαν αδειάσει ωμά τον Αντώνη Σαμαρά για τις απόψεις του και τις κινήσεις του ως προς το «Μακεδονικό».

Αραγε, τότε, στην αρχή της δεκαετίας του 1990, είχε πέσει η κυβέρνηση της ΝΔ, εξαιτίας ακριβώς των ενδοκυβερνητικών συγκρούσεων (των κυβερνητικών «εταίρων» Μητσοτάκη – Σαμαρά) για το «Μακεδονικό»;

Διότι, σήμερα, ακριβώς αυτό το «επιχείρημα» επικαλείται η ΝΔ. Τις ενδοκυβερνητικές τριβές μεταξύ των εταίρων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Αραγε, τις κόντρες εντός της ίδιας της ΝΔ, τις έχει σκεφτεί κανείς εκεί στην Πειραιώς;

Ή, όταν άκουσαν την αναφορά Σαμαρά περί της ονομασίας «Κεντρική Δημοκρατία των Βαλκανίων», άρχισαν να σφυρίζουν αδιάφορα και να κοιτάνε το ταβάνι; Αστεία πράγματα, θα πει κανείς.

Οχι, όμως, όταν πρόκειται για ιδιαιτέρως σοβαρά εθνικά ζητήματα.

Τότε, η κατάσταση ξεπερνάει ακόμα και τα όρια της γελοιότητας.

Και, ως γνωστόν, όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά παίρνει διαστάσεις φάρσας, αλλά τη δεύτερη φορά επαναλαμβάνεται ως τραγωδία.

Και, τουλάχιστον, αυτές οι πολιτικές παρατάξεις, οι οποίες έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τη διαιώνιση του ονοματολογικού, αντί να κάνουν επίδειξη πολιτικού τσαρλατανισμού, οφείλουν να ζητήσουν συγγνώμη από το λαό, και, έστω με καθυστέρηση δεκαετιών, να λειτουργήσουν επιτέλους για μια φορά υπεύθυνα.

Μαζί με τον Γκρουέφσκι

Τελικά, στην πραγματικότητα, τη Νέα Δημοκρατία και κάποιους από τους συνήθεις φωνακλάδες του ΠΑΣΟΚ και ορισμένους «υπερπατριώτες» άλλων μικρών κομμάτων, μάλλον τους συνέφερε να έχουν απέναντί τους υπερεθνικιστές και «Μακεδονομάχους» (της άλλης όχθης) τύπου Νίκολα Γκρουέφσκι.

Προφανώς, διότι έτσι «δικαιολογούν» την πολιτική ύπαρξή τους. Είναι όλοι εκείνοι που, ως σύγχρονοι «Μεγαλέξαντροι», ένθεν κακείθεν των ελληνο-σκοπιανών συνόρων, έχουν χτίσει πολιτικές καριέρες στη βάση του αλυτρωτισμού, της αδιαλλαξίας και της πλήρους άρνησης κάθε διαλόγου για πιθανή επίλυση του ονοματολογικού ζητήματος.

Για να μην μιλήσουμε για όσους θησαύρισαν, όταν επεβλήθη ο αποκλεισμός (εμπάργκο) της πΓΔΜ από τις λαθρεμπορικές δραστηριότητές τους.

Δεκαετίες ολόκληρες, πραγματικά χαμένες, οπότε η Ελλάδα έχασε τεράστιες ευκαιρίες να ηγείται των εξελίξεων σε όλα τα Βαλκάνια.

Αυτή είναι η συνεισφορά του «συστήματος» που, εκτός των άλλων, οδήγησε τη χώρα μας στον γκρεμό της οικονομικής κρίσης και διάλυσης. Και, τώρα, έχουν το θράσος να κουνάνε το δάκτυλο.

Σε τι, άραγε, διαφέρουν όλοι αυτοί από τον –λείαν επιεικώς- υπερεθνικιστή, Νίκολα Γκρουέφσκι, ο οποίος δηλώνει:

«Δυστυχώς, η κυβέρνηση – μαριονέτα είναι έτοιμη να αποδεχθεί όλα όσα ζητήσει η Ελλάδα. Κυριολεκτικά όλα. (…) Όταν τελειώσει η περίοδος των παραμυθιών, πιθανότατα το μόνο που θα έχει μείνει θα είναι η ταπεινωτική λύση που υπαγόρευσε ο γείτονάς μας, την οποία θα έχουμε αποδεχθεί και με την οποία θα πρέπει να ζήσουμε για πάντα, με το αίσθημα ότι λυγίσαμε τη μέση και αλλάξαμε το όνομα και την ταυτότητα, για τα οποία οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για 150 χρόνια με πολλές θυσίες. (…) Αν υποθέσουμε ότι κάποτε η Ελλάδα ήταν έτοιμη να υποχωρήσει από το 10% των θέσεων της, τώρα δεν θα είναι διατεθειμένη να το κάνει ούτε για το 5%». Τα Σκόπια, λοιπόν, θα ξεπουληθούν στην «κακιά, ιμπεριαλιστική» Ελλάδα, λένε από τη μια μεριά οι εθνικιστές της πΓΔΜ. Η Ελλάδα θα «ξεπουλήσει» τη Μακεδονία στους Σκοπιανούς, λέει από την άλλη μεριά το ελληνικό τρίπτυχο «Μακεδονομάχων» της αντιπολίτευσης – διαπλοκής ΜΜΕ – ακροδεξιάς.

Δημοσκοπήσεις: Κοινωνική πλειοψηφία ευθύνης

Το τελευταίο διάστημα, είναι έκδηλη η ενορχηστρωμένη (πλην, όμως, ασυνάρτητη και σπασμωδική) επίθεση της αντιπολίτευσης σε όλα τα μέτωπα των εθνικών θεμάτων. Κάτι που γεννά εύλογα ερωτηματικά.

Πόσο μάλλον, όταν κοινή πεποίθηση είναι πως το κάνει καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού και αποδόμησης της κυβέρνησης, και όχι διότι νοιάζεται ειλικρινά για την αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδα.

Εσχάτως, ιδιαιτέρως τις τελευταίες 2 – 3 εβδομάδες, έχει βγει στα κάγκελα για το ονοματολογικό.

Και δεν είναι λίγοι εκείνοι οι πολιτικοί από ποικίλους μάλιστα κομματικούς χώρους που δηλώνουν ότι ναι μεν θέλουν σύνθετη ονομασία, αλλά επουδενί να υπάρχει στην ονομασία η λέξη «Μακεδονία».

Ως γνωστόν, πάντως, και η σημερινή προσωρινή ονομασία των Σκοπίων ως Fyrom, εμπεριέχει την ονομασία «Μακεδονία» («πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας»). Καλό θα είναι, λοιπόν, να είναι πιο εφευρετικοί στα «επιχειρήματά» τους.

Αυτές τις ημέρες, επίσης, θα κυκλοφορήσουν μέχρι και δημοσκοπήσεις για το συγκεκριμένο θέμα, που θα δείχνουν –τι άλλο;- ότι η ελληνική κοινή γνώμη, σε απίστευτα υψηλά (μαϊμού;) ποσοστά δεν θέλει επίλυση του ονοματολογικού με τα Σκόπια.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ωστόσο, η κυβέρνηση έχει ήδη στην διάθεσή της, για εσωτερική χρήση της, δημοσκοπήσεις που, αντίθετα με αυτές που θα κυκλοφορήσουν, δείχνουν ότι η ελληνική κοινή γνώμη, σε αρκετά υψηλά – ικανοποιητικά ποσοστά θέλει την επίλυση του προβλήματος με τα Σκόπια.

Αντίθετα, μειοψηφεί, αν και με υψηλά ποσοστά, η τάση που δεν θέλει επίλυση του ζητήματος.

Να σημειωθεί πως, εξαιτίας της πολιτικής της ακινησίας που είχαν επιλέξει οι ελληνικές κυβερνήσεις από τη δεκαετία του 1990, να μην αγγίζουν καν το ονοματολογικό για εσωτερικούς λόγους στα δυο «κόμματα εξουσίας» (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), σήμερα πάνω από 120 χώρες, εμμέσως πλην σαφώς, έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία», ενώ σχεδόν σύσσωμος ο Δυτικός Τύπος τα αποκαλεί «Μακεδονία».

Και, βέβαια, μεταξύ των χωρών αυτών είναι υπερδυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, κ.ο.κ. Αραγε, οι οπαδοί της «μη λύσης» -το γνωστό «υπερπατριωτικό» τρίπτυχο- θέλουν να διαιωνιστεί αυτή η κατάσταση, όπου όλοι θα το’ χουν τούμπανο και θα αποκαλούν την πΓΔΜ «Μακεδονία», κι’ εμείς θα το’ χουμε κρυφό καμάρι ότι δεν διαπραγματευόμαστε μαζί τους για το ονοματολογικό;

Εξωθεν «πιέσεις»

Κατά ασφαλείς πληροφορίες, έως τώρα δεν έχουν εκδηλωθεί ιδιαίτερα μεγάλες πιέσεις από τη Δύση προς την Ελλάδα.

Αντίθετα, δυνάμεις όπως ΗΠΑ, Γερμανία και Βρετανία, μάλλον έχουν ρίξει το βάρος τους στα Σκόπια, προκειμένου να αναστραφεί εκεί το κλίμα στην κοινή γνώμη, η οποία φαίνεται πως σε αρκετά υψηλά ποσοστά δεν θέλει διάλογο με την Ελλάδα για το θέμα της ονομασίας και της ταυτότητας.

Κάτι, που ως ένα μεγάλο βαθμό, θεωρείται φυσικό, δεδομένης της αλυτρωτικής προπαγάνδας επί σειρά ετών στην γειτονική χώρα, αλλά και της ανασφάλειας των πολιτών της γείτονος για το μέλλον της ως κράτους.

Πάντως, οι «διεθνείς» πιέσεις τόσο προς την Αθήνα όσο και προς τα Σκόπια, εκτιμάται ότι θα αυξηθούν με το νέο έτος, και, το πιθανότερο, θα κλιμακωθούν μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2018.

Η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει κατηγορηματικά ότι θα επιδιώξει έναν αμοιβαία αποδεκτό συμβιβασμό, εθνικά αξιοπρεπή, και όχι μια λύση για τη λύση, δηλαδή μια «κακή» λύση, όπως έχει επισημάνει ο κ. Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος, κατά πληροφορίες, σε κλειστούς κυβερνητικούς κύκλους φέρεται ανένδοτος σε απόπειρες άσκησης πίεσης προς την Ελλάδα από Δυτικές χώρες.

Ενδεικτική, άλλωστε, ήταν η αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, όταν, προ μηνών, ο Γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών, Μίκαελ Ροθ, ευρισκόμενος στα Σκόπια, δήλωσε:

«Κανείς εκτός “Μακεδονίας” και εκτός Ελλάδας δεν καταλαβαίνει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ τους, η οποία είναι εντελώς παράλογη».

Με αφορμή τη δήλωση Ροθ περί «παραλογισμού», το υπουργείο Εξωτερικών, εκτός από μια σκληρή ανακοίνωση που εξέδωσε, προέβη σε διάβημα διαμαρτυρίας προς το Βερολίνο. Τελικώς, σύμφωνα με πληροφορίες, το Βερολίνο φέρεται να ζήτησε «συγγνώμη», ενώ, όπως φάνηκε στη συνέχεια, οι όποιες δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων, ήταν αρκετά προσεκτικές και ισορροπημένες.

Του Δημ. Ματθαίου στην «Αυγή»