Οι Αλβανοί εθνικιστές φοβούνται ακόμα και τους νεκρούς στρατιώτες μας – Βάρβαροι και απολίτιστοι

Ο γνωστός για τις ανθελληνικές του θέσεις, πρώην Αλβανός διπλωμάτης και βουλευτής, Πελλούμπ Τζούφι, που τώρα περιφέρεται στα αλβανικά ΜΜΕ ως «ιστορικός» (ενός έθνους που απέκτησε αλφάβητο πριν 100 χρόνια), εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τη διαφαινόμενη διάθεση του καθεστώτος Ράμα να ικανοποιήσει κάποια από τα αιτήματα της Ελλάδας. Και δεν είναι ότι ο Έντι Ράμα -αν και ελληνικής καταγωγής από τη μητέρα του- ότι αγάπησε ξαφνικά την Ελλάδα, αλλά γιατί αντιλαμβάνεται τη δεινή του θέση.

Ωστόσο, οι μικρονοϊκοί Αλβανοί εθνικιστές όπως ο Πελλούμπ Τζούφι, που δεν έχουν συναίσθηση ούτε της θέσης τους στον παγκόσμιο χάρτη (ζούνε ακόμα στη «γυάλα» του Χότζα), ούτε ότι η χώρα τους βυθίζεται καθημερινά στον βούρκο της εγκληματικότητας και των καρτέλ ναρκωτικών, με την αλβανική κοινωνία να τελεί σε αποσύνθεση, παριστάνουν τα ποντίκια που βρυχώνται, αδιαφορώντας εάν με αυτούς τους στείρους και αδιέξοδους εθνικισμούς οδηγούν το αλβανικό αποτυχημένο κράτος σε άβυσσο δίχως επιστροφή.

Ο Πελλούμπ Τζούφι, που πρέπει να έχει σε μεγάλο φόβο τον Νίκο Κοτζιά, αναφερόμενος στον «νόμο του εμπολέμου» συνέστησε στην αλβανική κυβέρνηση να «μην ενθουσιάζεται και πολύ από τις δηλώσεις του κ. Κοτζιά για άρση του εμπολέμου».

Σύμφωνα με το Τζούφι, όχι μόνο ο νόμος θα πρέπει να ακυρωθεί, αλλά να διευθετηθούν και οι νομικές του συνέπειες που είναι οι περιουσίες που Αλβανοί πολίτες είχαν στην Ελλάδα το 1940 και η αναγνώριση de jure από την Ελλάδα, των συνόρων του 1913, τα οποία κατοχυρώνονται και από το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας.

Εδώ όμως υπάρχει ένα θέμα. Υπήρχαν Αλβανοί πολίτες στην Ελλάδα το 1940; Όχι.

Επίσης, υπάρχει και το πρωτόκολλο της Κέρκυρας -υπενθυμίζουμε-, το οποίο τελεί σε ισχύ αν και δεν έχει εφαρμοστεί, σύμφωνα με το οποίο η Βόρεια Ήπειρος είναι αυτόνομη. Για το πρωτόκολλο της Κέρκυρας οι Αλβανοί όμως σιωπούν, αν και το έχουν υπογράψει και δεν το έχουν αναιρέσει.

Ο ίδιος έθεσε για μια ακόμη φορά το λεγόμενο «τσάμικο», ένα θέμα που δεν υφίσταται για την Ελλάδα, για να καταλήξει στα στρατιωτικά νεκροταφεία των Ελλήνων πεσόντων στον ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Για την απόφαση της αλβανικής κυβέρνησης για τα κοιμητήρια των Ελλήνων στρατιωτών, ο Τζούφι ισχυρίστηκε ότι «πρόκειται για πράξη που στηρίζει τις ελληνικές θέσεις για τη Βόρειο Ήπειρο, καθώς τα κοιμητήρια εκτείνονται σε περιοχές τις οποίες οι Έλληνες τις διεκδικούν ως Βόρειο Ήπειρο». Στους Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, σύμφωνα με το Τζούφι, «αξίζει ένα μνημείο, όχι μερικά κοιμητήρια».

Ότι οι Αλβανοί εθνικιστές φοβούνται ακόμα και τους νεκρούς στρατιώτες μας, που σκοτώθηκαν στο έδαφος της Βόρειας Ηπείρου πραγματοποιώντας νικηφόρα αντεπίθεση στην απόπειρα ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα, είναι ακόμα ένα δείγμα της βαθιάς ψυχικής διαταραχής του αλβανικού εθνικισμού απέναντι στην Ελλάδα. Δείχνει όμως και τη βαθιά απέχθεια που έχουν όλοι αυτοί απέναντι σε ό,τι χαρακτηρίζει τα έθνη ως πολιτισμένα. Η ασέβεια στους νεκρούς είναι συμπεριφορά αποτρόπαια, είναι τρόπος βαρβάρων, τρόπος λαού αφώτιστου που δεν του αξίζει να ζει υπό το φως του ήλιου παρά μόνο στα ανήλιαγα λαγούμια.