Μεγαλοοικονόμου: Γιατί στήριξα με την ψήφο μου τον τελευταίο μνημονιακό προϋπολογισμό της Ελλάδας

«Η ψήφος μου στον προϋπολογισμό ήταν μία ψήφος υπέρ της προοπτικής της Ελλάδας», αναφέρει μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η ανεξάρτητη βουλευτής Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, και προσθέτει ότι αποφάσισε να στηρίξει «τον τελευταίο μνημονιακό προϋπολογισμό», καθώς όπως λέει, «διαφαίνεται μία ακτίνα ελπίδας για την ελληνική οικονομία».

Άλλωστε, προσθέτει, «στη συζήτηση στην Ολομέλεια, άκουσα προσεκτικά τα επιχειρήματα κάθε πλευράς: παρακολούθησα την ομιλία του κυρίου πρωθυπουργού και του κυρίου Μητσοτάκη. Αυτό που με έπεισε στα λεγόμενα του κυρίου πρωθυπουργού, είναι ότι τεκμηρίωνε όσα υποστήριζε».

Ερωτηθείσα από το Πρακτορείο για το εάν η θετική ψήφος της στον προϋπολογισμό αποτελεί ένδειξη στενότερης συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Μεγαλοοικονόμου διευκρινίζει ότι έδωσε θετική ψήφο στον Προϋπολογισμό του 2018 «χωρίς να σκεφτεί τυχόν μελλοντική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ».

«Την κυβερνητική στρατηγική θα συνεχίσω να την στηρίζω, όπου υπάρχουν θετικά μέτρα για την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία, αλλά βεβαίως και πάλι θα καταψηφίζω ό,τι θεωρώ άδικο. Στην παρούσα φάση, θεωρώ σημαντικό να επικεντρωθεί η κυβερνητική πολιτική στην προστασία των δανειοληπτών», αναφέρει και προσθέτει ότι «δεν θα μπει στη λογική της στείρας αντιπολίτευσης», εκτιμά δε, πως «αυτές οι λογικές ανήκουν σε άλλες εποχές».

Αναφερόμενη στην κατάσταση που επικρατεί στην αγορά τονίζει, πως οι Έλληνες επιχειρηματίες «αντιμετωπίζουν καθημερινά μία εμπόλεμη κατάσταση» και ζητά «πάγωμα των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών για τα προηγούμενα χρόνια».

Απαντώντας στο ΑΠΕ/ΜΠΕ σε όσα είπε εναντίον της ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, λέει πως οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί για το πρόσωπό μου, δεν τιμούν τον ίδιο» και προσθέτει ότι στήριξε το τότε κόμμα της, με κάθε δυνατό τρόπο και «εάν κάποιος είναι αχάριστος, αυτός είναι ο κύριος Λεβέντης, ο οποίος ποτέ δεν αναγνώρισε εμπράκτως όσα έκανε για την Ένωση Κεντρώων».

Αναφερόμενη, τέλος, στα άτομα με αναπηρία και ειδικότερα στα παιδιά -θέμα που έχει φέρει πολλές φορές στο Κοινοβούλιο- υποστηρίζει ότι «η χώρα μας βρίσκεται πολύ πίσω στα θέματα αυτά» και τονίζει ότι δεν απαιτείται τόσο ευαισθητοποίηση, η οποία όπως λέει υπάρχει, όσο η δημιουργία υποδομών «για να μεγαλώνουν τα παιδιά αυτά με την κατάλληλη εκπαίδευση, και με ίσες επαγγελματικές ευκαιρίες».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης της ανεξάρτητης βουλευτού Θεοδώρας Μεγαλοοικονόμου στον Κυριάκο Θεοδωρακάκο για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

-Η θετική σας ψήφος στον προϋπολογισμό ερμηνεύτηκε από πολλούς ως ισχυρή ένδειξη για στενότερη στο μέλλον συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και ένταξης στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα. Είναι πιθανόν κάτι τέτοιο και από τι θα εξαρτηθεί;

-Πράγματι, έδωσα τη θετική μου ψήφο στον Προϋπολογισμό του 2018 χωρίς, όμως, να σκεφτώ τυχόν μελλοντική μου συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι θεωρούν, ότι εάν κάποιος ανήκει στην αντιπολίτευση ή είναι ανεξάρτητος βουλευτής, οφείλει να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό, είτε συμφωνεί με αυτόν, είτε όχι. Εγώ πιστεύω, πως αυτές οι λογικές ανήκουν σε άλλες εποχές. Εμένα με ενδιαφέρει να ψηφίζω αντικειμενικά και κατά συνείδηση.

Στη συζήτηση στην Ολομέλεια, άκουσα προσεκτικά τα επιχειρήματα κάθε πλευράς: παρακολούθησα την ομιλία του κυρίου πρωθυπουργού και του κυρίου Μητσοτάκη. Αυτό που με έπεισε στα λεγόμενα του κυρίου πρωθυπουργού, είναι ότι τεκμηρίωνε όσα υποστήριζε.

Εάν κάποιος υποστηρίζει ότι 1+1=3, χωρίς καμία απολύτως απόδειξη γι’ αυτό, φυσικά δεν με πείθει!

Έτσι, αποφάσισα να στηρίξω, τον τελευταίο μνημονιακό προϋπολογισμό, αφού διαφαίνεται μία ακτίνα ελπίδας για την ελληνική οικονομία. Αυτή την μικρή ελπίδα, ως γνήσια Ελληνίδα, δεν μπορούσα παρά να την στηρίξω και την υπερψηφίσω.

Γενικά, έχω δεχτεί προτάσεις και από τα τρία μεγάλα κόμματα, αλλά δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να μπω σε αυτή τη συζήτηση. Προς το παρόν με απασχολεί μόνο το έργο μου ως βουλευτή.

– Ο προϋπολογισμός δεν είναι ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο, εκφράζει την συνολική στρατηγική της κυβέρνησης. Έχετε επιλέξει την γενικότερη στήριξη αυτής της στρατηγικής; Δεν αναφέρομαι στα επιμέρους θέματα αλλά στον πυρήνα της…

– Η ψήφος μου στον Προϋπολογισμό ήταν μία ψήφος υπέρ της προοπτικής της Ελλάδας. Την κυβερνητική στρατηγική θα συνεχίσω να την στηρίζω, όπου υπάρχουν θετικά μέτρα, αλλά βεβαίως και πάλι θα καταψηφίζω ό,τι θεωρώ άδικο.

Στην παρούσα φάση, θεωρώ σημαντικό να επικεντρωθεί η κυβερνητική πολιτική στην προστασία των δανειοληπτών. Θα πρέπει να γίνει ξεκαθάρισμα, και όσοι είναι κακόβουλοι κακοπληρωτές να εντοπιστούν και να πιεστούν να πληρώσουν. Οι υπόλοιποι, όμως, θα πρέπει να έχουν ευνοϊκούς όρους, κυρίως για τη διάσωση της πρώτης κατοικίας τους. Και επιτέλους, να μην ξεχνάμε, ότι ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για όσα έχουν συμβεί, έχουν οι τράπεζες, οι οποίες δεν μπορούν να μένουν για πάντα στο απυρόβλητο.

– Μετά την ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό ερωτηθείς για την δική σας στάση ο πρωθυπουργός είπε, «είναι καλό, δεν μειωνόμαστε, αυξανόμαστε». Πώς το σχολιάζετε;

– Δεν έχω λόγο να σχολιάσω τα λόγια του πρωθυπουργού. Θέλω μόνο να του στείλω το μήνυμα, ότι εφόσον υπάρξουν ρυθμίσεις προς τη σωστή κατεύθυνση για την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία, εγώ θα τις αναγνωρίσω ως θετικές, και δεν θα μπω στη λογική της στείρας αντιπολίτευσης. Υπό αυτή την έννοια, όντως αυξανόμαστε.

– Μετά την ψήφο σας στη Βουλή, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, σας άσκησε έντονη κριτική με προσωπικούς χαρακτηρισμούς αν και έχετε ανεξαρτητοποιηθεί εδώ και μήνες. Πώς το σχολιάζετε;

– Δεν θέλω να μπω σε αυτή την διαδικασία. Οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί για το πρόσωπό μου, στους οποίους αναφέρθηκε ο κύριος Λεβέντης, δεν τιμούν τον ίδιο. Δεν υπήρξα ουδέποτε, ούτε αλλοπρόσαλλη, ούτε αχάριστη.

Όσο διάστημα ήμουν μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ένωσης Κεντρώων, αγωνίστηκα και εργάστηκα για το κόμμα όσο ελάχιστοι.

Αντιθέτως, εάν κάποιος είναι αχάριστος, αυτός είναι ο κύριος Λεβέντης, ο οποίος ποτέ δεν αναγνώρισε εμπράκτως όσα έκανα για την Ένωση Κεντρώων.

Ως μέλος της Ένωσης Κεντρώων ήμουν η μόνη που εκπροσωπούσα το κόμμα παντού, και όχι μόνο στην Περιφέρειά μου.

Στήριξα το τότε κόμμα μου, όσο μπορούσα, με κάθε δυνατό τρόπο. Και αντί για «ευχαριστώ», ο κύριος Λεβέντης μου είχε ορίσει ως επιστημονικούς συνεργάτες δυο άσχετους με το αντικείμενο.

Όλο αυτό το διάστημα πάλευα μόνη μου, χωρίς πραγματική στήριξη από το κόμμα. Και το κερασάκι στην τούρτα, ήρθε όταν ο κύριος Λεβέντης αποφάσισε να ορίσει ως Αντιπρόεδρο της Βουλής το γιό του, Μάριο Γεωργιάδη, παρά τα όσα έλεγε εκείνος όλα αυτά τα χρόνια για την οικογενειοκρατία.

Η δική μου θέση ήταν να ορίσει οποιονδήποτε άλλο βουλευτή, εκτός από τον γιό του, όμως δεν εισακούστηκα.

Επομένως, όλοι μπορούν να αντιληφθούν ποιός είναι αλλοπρόσαλλος, δηλαδή ποιός λέει άλλα σήμερα, και άλλα αύριο.

– Είστε αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας και άνθρωπος της αγοράς. Ποια μηνύματα παίρνετε από τους ανθρώπους της αγοράς για την πορεία της οικονομίας;

-Δυστυχώς, συνολικά οι επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν καθημερινά μία εμπόλεμη κατάσταση. Παλεύουν να ανταποκριθούν στην ιδιαιτέρως υψηλή φορολόγηση, στις μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές, και ταυτόχρονα πρέπει να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζόμενούς τους, καθώς και στους πιστωτές τους.

Είναι πολύ δύσκολο να είσαι επιχειρηματίας στην Ελλάδα σήμερα. Το γνωρίζω πολύ καλά, αφού κι εγώ δραστηριοποιούμαι στο εμπόριο κοσμημάτων εδώ και 46 χρόνια. Ελάχιστες επιχειρήσεις είναι απόλυτα υγιείς.

Γι’ αυτό και έχω ζητήσει με κάθε τρόπο και κάθε δυνατό μέσον που έχω ως βουλευτής, να δούμε σοβαρά ένα πάγωμα των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών για τα προηγούμενα χρόνια. Μόνο έτσι, θα μπορέσουν οι επιχειρηματίες να έχουν μία πραγματική ευκαιρία να ορθοποδήσουν.

Επίσης, πρέπει άμεσα να αρχίσουν οι τράπεζες να δίνουν με πιο λογικούς όρους επαγγελματικά δάνεια, ώστε να έχουν οι επιχειρηματίες χρηματοδότηση. Τέλος, ευελπιστώ να γίνουν πραγματικότητα οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για μείωση της φορολόγησης άμεσα.

– Έχετε επιλέξει ως πεδίο δράσης τα κοινωνικά προβλήματα. Τι σας οδηγεί σε αυτή την επιλογή;

– Από μικρή είχα ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στα άτομα που έχουν ανάγκη στήριξης. Το να προσφέρεις στον συνάνθρωπό σου είναι μία εσωτερική ανάγκη, που δεν σταματάει ποτέ. Γι’ αυτό και πάντοτε έκανα το παν, από το πόστο που βρισκόμουν, για να βοηθήσω.

Όταν ήμουν λιγότερο από 30 ετών, συμμετείχα στην ίδρυση του «Καλού Σαμαρείτη», ο οποίος συνεχίζει μέχρι σήμερα το εξαιρετικό του έργο.

Σήμερα, ως βουλευτής, έχω ακόμα περισσότερες δυνατότητες να βρίσκομαι κοντά στα κοινωνικά προβλήματα και τους συμπολίτες μου, που χρειάζονται μία φωνή στο Κοινοβούλιο. Γι αυτό ασχολούμαι με τα άτομα με αναπηρία συνολικά, και με τα παιδιά ΑμΕΑ ακόμα περισσότερο.

Η χώρα μας βρίσκεται πολύ πίσω στα θέματα αυτά. Όχι τόσο στην ευαισθητοποίηση, την οποία την έχει ο ελληνικός λαός, όσο στην δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών για να μεγαλώνουν τα παιδιά αυτά με την κατάλληλη εκπαίδευση, με ίσες επαγγελματικές ευκαιρίες, αλλά κυρίως για να υπάρχουν και αξιοπρεπείς δημόσιοι χώροι φιλοξενίας τους, όταν η οικογένειά τους δεν μπορεί να τα συντηρήσει ή όταν η στενή τους οικογένεια δεν είναι πια στη ζωή.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι τα παιδιά αυτά δεν είναι «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» και θα πρέπει επιτέλους να τους δώσουμε ίσα δικαιώματα ως κοινωνία.