Ήταν κατάλληλη η στιγμή που ήρθε ο Ερντογάν στην Ελλάδα; – Δεν θα υπάρξει άλλη κατάλληλη στιγμή

Εάν εξαιρέσουμε τη στείρα και προβοκατόρικη σε όλα τα εθνικά μας θέματα αντιπολίτευση των φιλελέδων, υπάρχουν και πολλοί άλλοι που δεν είδαν με καλό μάτι την επίσκεψη Ερντογάν στη χώρα μας, άνθρωποι υποκινούμενοι είτε από αγαθά αντανακλαστικά, είτε από υγιή πατριωτισμό.

Πολλοί από αυτούς εξέφρασαν την ένστασή τους στην επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου με το επιχείρημα ότι ήταν «ακατάλληλη» η χρονική στιγμή.

Ωστόσο, όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες στο εσωτερικό της Τουρκίας, είναι απορίας άξιον ποια θα μπορούσε να ήταν η «κατάλληλη» στιγμή.

Η Τουρκία βιώνει την τελευταία πενταετία και ιδιαίτερα μετά το πραξικόπημα, τον Ιούλιο του 2016, μια κατάσταση μεγάλης εσωτερικής πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής, καθώς και ανασφάλειας τόσο εντός της χώρας όσο και στα σύνορά της.

Μην ξεχνάμε ότι από τα γεγονότα του Πάρκου Γκεζί (Μάιος 2013) στην Κωνσταντινούπολη, η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο σε ένα πολυπολικό διχασμό όπου όλοι στρέφονται εναντίον όλων.

Παράλληλα το τουρκικό καθεστώς εμπλέκεται στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και διεξάγει και έναν εσωτερικό πόλεμο με τους Κούρδους αυτονομιστές αντάρτες στη νοτιοανατολική Τουρκία.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αν και θέλει να δείχνει ότι ελέγχει το «παιχνίδι», στην πραγματικότητα είναι ασταθής.

Αυτή του η αστάθεια είναι και ο λόγος που συμπεριφέρεται πολλές φορές αλλοπρόσαλλα, απρόβλεπτα και άκρως νευρικά.

Η Ελλάδα διαβάζοντας σωστά και σε βάθος τη «νευρική» της γείτονα επιλέγει να την έχει από κοντά, με ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας, για να προληφθεί ένα «ατύχημα» που θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου.

Εδώ να σημειώσουμε κάτι σημαντικό: Η Ελλάδα διαθέτει τη στρατιωτική ισχύ να πετύχει συντριπτικό και ολοκληρωτικό πλήγμα στην Τουρκία. Η διπλωματία όμως δεν υπάρχει για να προκαλεί πολέμους αλλά για να τους αποτρέπει.

Η «πολυτέλεια» να περιμένουμε πότε θα σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην Τουρκία, για να ανοίξουμε μετά «διαύλους επικοινωνίας», δεν υπάρχει.

Ιδίως όταν η Τουρκία δεν φαίνεται να «σταθεροποιείται» στο κοντινό μέλλον και όλος αυτός ο ασταθής όγκος που μπορεί να σκάσει ανά πάσα στιγμή βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει ποιος θα «βγει» στις προεδρικές εκλογές του 2019 στην Τουρκία, όπως επίσης προτάθηκε.

Μέχρι τότε είναι πολύς ο καιρός και αυτή την ώρα στην περιοχή ο πόλεμος στη Συρία δεν κλείνει -παρά τις θριαμβολογίες των Ρώσων ότι νίκησαν το Ισλαμικό Κράτος-, υπάρχει ένταση στο Ισραήλ λόγω Ιεροσολύμων, σιγοβράζει ο Λίβανος, Σαουδική Αραβία και Ιράν είναι σε ψυχροπολεμική κατάσταση.

Όσοι πρότειναν να μιλήσουμε με τους Τούρκους μετά το 2019 προφανώς και έχουν βαθιά άγνοια της τουρκικής πραγματικότητας. Ποια είναι αυτή; Ότι σε περίπτωση που ο Ερντογάν δεν κερδίσει τις εκλογές, ή απομακρυνθεί από την εξουσία με οποιοδήποτε τρόπο, η χώρα του θα βυθιστεί στο χάος.

Η μόνη «κατάλληλη» στιγμή να μιλήσουμε με τους Τούρκους ήταν τώρα και για αυτό έγινε τώρα η επίσκεψη. Εάν τα αφήναμε για αργότερα κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν αργά…