Πολλές επιστημονικές φωνές, εντός κι εκτός Ελλάδας (Αστεροσκοπείο Αθηνών, National Oceanic and Atmospheric Administration, Ευρωπαϊκό Δίκτυο Επιστημόνων για την Κοινωνική και Περιβαλλοντική Υπευθυνότητα (ENSSER)) ακούγονται, που αποδίδουν το σφοδρό καιρικό φαινόμενο που έπληξε τους δήμους της Δυτικής Αττικής (Μάνδρα, Νέα Πέραμο), σε ιδιαίτερες και πρωτόγνωρες, για τα ελληνικά δεδομένα, συνθήκες.
Γίνεται έτσι φανερό, σιγά – σιγά, ότι πολύ δύσκολα οι όποιες αντιπλημμυρικές υποδομές (π.χ. διευθέτηση χειμάρρου Αγία Αικατερίνη) θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει την καταστροφή αυτή καθαυτή – ενδεχομένως να είχαν περιορίσει κάπως τις καταστροφικές συνέπειες.
Εν πάση περιπτώσει, όλοι αρχίζουν πια να αντιλαμβάνονται το πόσο ιδιαίτερες ήσαν οι συνθήκες που επικράτησαν την 15η Νοεμβρίου 2017 στη Δυτική Αττική, πλήττοντας πολίτες και επιχειρήσεις.
Επρόκειτο για ένα ξεχωριστό, δυστυχώς άκρως φονικό, φαινόμενο.
Ένα φαινόμενο το οποίο χρησιμοποιήθηκε αμέσως για να πληγεί ένα άλλης φύσεως φαινόμενο. Το φαινόμενο του πολιτικού προσκηνίου της χώρας μας, που ονομάζεται «Ρένα Δούρου».
Γιατί η Περιφερειάρχης Αττικής δεν αποτελεί μια συνηθισμένη περίπτωση πολιτικού.
Όχι μόνο γιατί ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις βουλευτή που εγκατέλειψε με την παραίτησή της τα προνόμια του βουλευτικού θώκου (την άνοιξη του 2014 όταν έδινε τον προεκλογικό αγώνα για την Περιφέρεια Αττικής).
Αλλά γιατί ενσαρκώνει ένα νέο πρότυπο πολιτικού.
Δεν προέρχεται από πολιτικό «τζάκι» ή από άλλου είδους «οικογένεια».
Γεννήθηκε στο Αιγάλεω από πατέρα αστυνομικό και μητέρα νοικοκυρά.
Τελείωσε το Αρσάκειο, σπούδασε στην Αθήνα στο Παιδαγωγικό και μετά στη Βρετανία, τη Γαλλία και την Τουρκία.
Την πολιτική ποτέ δεν την είδε είτε ως «καριέρα» είτε ως «προς το ζην».
Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και παράλληλα ήταν μέλος στις Διεθνείς Σχέσεις του Συνασπισμού, χωρίς ποτέ να γίνει, π.χ. επαγγελματικό στέλεχος, αν και είχε όλα τα προσόντα για αυτό.
Είχε και έχει μια διαφορετική, από την τρέχουσα, άποψη για την πολιτική. Τη θεωρεί υποχρέωση ανάμειξης με τα κοινά. Κάτι που προκαλεί θυμηδία στους πορφυρογέννητους, εκείνους που από πάππου προς πάππου είχαν και έχουν υπουργικές θέσεις, ήσαν και είναι εσαεί βουλευτές, πρόεδροι δημόσιων οργανισμών και ούτω καθεξής.
Που να καταλάβει όλος αυτός ο εσμός των επαγγελματιών πολιτικών μια νέα γυναίκα που γουστάρει την Πολιτική, που δεν δίνει δυάρα για την αυτοπροβολή της, που αποφεύγει συστηματικά τα τηλεπαράθυρα, που δεν έχει image maker, που δουλεύει 20 ώρες την ημέρα, γιατί έτσι θεωρεί ότι έχει καθήκον να κάνει;
Αυτό ακριβώς το φαινόμενο «Δούρου» επιχείρησαν «κάποιοι» να πλήξουν, χρησιμοποιώντας τους… νεκρούς της τραγωδίας στη Μάνδρα.
Κεφαλαιοποιώντας το θάνατο. Επιχειρώντας να αποδώσουν ευθύνες σε ένα πρόσωπο που δεν μπορούν να «λασπώσουν» με άλλο τρόπο.
Χρησιμοποίησαν troll, ποστ σε φέισμπου και τουίτερ, ιστοσελίδες, πρωτοσέλιδα.
Βιάστηκαν. Εκτέθηκαν, ζητώντας υστερικά το εξιλαστήριο θύμα, όπως συμβαίνει συχνά.
Αστόχησαν.
Η Δούρου δεν «πεθαίνει» εύκολα. Ίσως γιατί τα παιδιά «κάτω από το ποτάμι» έχουν ξεχωριστό DNA.
Εκείνο του αγωνιστή που μετράει τη δύναμή του όταν πέφτει και σηκώνεται μόνος του. Δεν τον σηκώνουν ο μπαμπάς του, η αδελφή του ή οι ισχυροί φίλοι του…
Η Δούρου λοιπόν θα συνεχίσει να κάνει τη διαφορά. Εκθέτοντας τους λασπολόγους, τους συκοφάντες, τους επαγγελματίες του πολιτικαντισμού.
Ας το πάρουν απόφαση. Το «φαινόμενο Δούρου» ήλθε για να μείνει.