Καταρρέουν τα ψέμματα για τον Κοτζιά: Πρώην συνεργάτης της ARB διαψεύδει τον Μανώλη Βασιλάκη

Στην τελευταία από τις πολλές επιθέσεις που έχει κάνει κατά καιρούς η «ναυαρχίδα» των Δυτικών Μέσων Ενημέρωσης, Financial Times, κατά του Νίκου Κοτζιά, τον κατηγόρησε φέτος τον Αύγουστο ότι επιδιώκει να φιμώσει την ελευθερία έκφρασης.

Αφορμή, κατά τη βρετανική εφημερίδα, ήταν η παλαιά (2010) δικαστική διαμάχη του Ν. Κοτζιά με ένα μικρό αθηναϊκό περιοδικό, το οποίο καταδικάστηκε τρεις φορές και ομόφωνα για συκοφαντική δυσφήμηση.

Οι Financial Times υιοθέτησαν ουσιαστικά όλους τους ισχυρισμούς του περιοδικού.

Ενδεικτικό είναι ότι η θεωρούμενη ως εκ των πλέον εγκύρων διεθνώς εφημερίδων, έφτασε στο σημείο να αναπαράγει, χωρίς καν να μπει στον κόπο να διασταυρώσει, ακόμα και τον ισχυρισμό του περιοδικού ότι η αγωγή Κοτζιά υπεβλήθη για μια απλή «επιστολή αναγνώστη» που αυτό είχε δημοσιεύσει.

Κοντολογίς, δηλαδή, ο Κοτζιάς είναι τόσο «σταλίνας» που ούτε καν μια επιστολή αναγνώστη –για την οποία, προφανώς, ουδεμία ευθύνη φέρουν οι εκδότες- ανέχεται στο σπαθί του.

Το ψέμα, όμως, έχει κοντά ποδάρια. Έτσι, τώρα ο συντάκτης της περιβόητης «επιστολής», Ανδρέας Παππάς, με άρθρο του στο «Βήμα», αδειάζει τον εκδότη του μικρού περιοδικού, Μανώλη Βασιλάκη, θυμίζοντάς του ότι δεν επρόκειτο απλά για μια «επιστολή αναγνώστη» από έναν «ανεύθυνο επιστολογράφο», όπως κάποιοι (;) τον χαρακτήρισαν, αλλά για συνεργάτη της Athens Review of Books.

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Αν ο Μ. Βασιλάκης λέει τέτοια χοντροκομμένα ψέματα για ένα τόσο ασήμαντο θέμα, τότε πόσα ψέματα έχει πει για τις σοβαρές πτυχές της διαμάχης του με τον Κοτζιά;

Διότι στη δημοσιογραφική πιάτσα ακούγεται ότι έχει φτάσει να τριγυρνάει στους διαδρόμους πολιτικών γραφείων της κυβέρνησης (την οποία, βέβαια, καταγγέλλει συνεχώς) και να λέει ότι ο Κοτζιάς θέλει δήθεν να του πάρει το σπίτι.

Ουδόλως, βέβαια, ενδιαφέρουν τα συντροφικά μαλλιοτραβήγματα στα ενδότερά τους, αλλά, όταν αποδεικνύεται ψέμα η μόνιμη επωδός και βασική υπερασπιστική γραμμή του ζεύγους των συκοφαντών της ARB περί «επιστολής αναγνώστη», τότε εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά ως προς την αξιοπιστία των καταδικασθέντων εκδοτών.

Οι οποίοι, μάλιστα, συνεχίζουν έως σήμερα τις επιθέσεις όχι μόνον στον Ν. Κοτζιά, αλλά τώρα απειλούν ακόμα και τους δικαστές.

Πολύ περισσότερο, είναι απορίας άξιο πως αβλεπεί υιοθετούνται τέτοια ψεύδη από τους Financial Times, για να αναπαραχθούν στη συνέχεια από τους κάθε λογής σχολιαστές επί παντός επιστητού, οι οποίοι σε ρόλο συνηγόρου των συκοφαντών υπερασπίζονται τους καταδικασθέντες, χωρίς καν να έχουν γνώση της δικογραφίας.

Φανταζόμαστε, όμως, ότι υπάρχουν και έντιμοι, που παραπλανήθηκαν και πίστεψαν στα ψεύδη του Μ.Βασιλάκη.

Άραγε, ποσά ψέματα τους έχει πουλήσει για την υπόθεση;

Τους έχει δώσει να διαβάσουν τη δικογραφία ολόκληρη ή αποσπασματικά;

Ξέρουν ότι καταδικάστηκε, όχι μόνο για τους ακραίους και λείαν επιεικώς απαράδεκτους χαρακτηρισμούς για το πολιτικό παρελθόν του Νίκου Κοτζιά, αλλά για το ότι σκιαγραφείτο η εικόνα ενός ανθρώπου που, επειδή σπούδασε στην Ανατολική Γερμανία με τα λεφτά του κόμματος, έτσι έγινε στη συνέχεια «τελάλης» του «χασάπη Χόνεκερ» και βέβαια όργανο ξένης δύναμης;

Ελα μου, όμως, που στα Δικαστήρια αποδείχτηκε ότι το κείμενο – λιβελογράφημα, προκειμένου να στοιχειοθετήσει την εικόνα του προπαγανδιστή της ξένης δύναμης, βασίζεται στο ψευδές γεγονός ότι σπούδασε στην Ανατολική Γερμανία, ενώ αυτός σπούδασε στη Δυτική με δικά του λεφτά!

Κάτι, εξάλλου, που δήλωσε δημοσίως το 2015, ο ίδιος ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και νυν πρόεδρός της, Φράνκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, διότι, απλούστατα, με τον Κοτζιά ήταν συμφοιτητές στο δυτικογερμανικό Πανεπιστήμιο του Γκίσσεν.

Και όταν τους λέει ότι ο Κοτζιάς και οι Συριζαίοι θα του κλείσουν το περιοδικάκι του, επειδή δεν έχει λεφτά, τους λέει άραγε ότι δυο φορές τον Ιούλιο του 2017 έχει ζητήσει με εξώδικό του το τραπεζικό IBAN του Κοτζιά για να του βάλει χρήματα, επειδή θέλει να φύγει για διακοπές με την εγγονή του;

Η απάντηση

Ιδού όμως, οι μπηχτές που ρίχνει ο Α. Παππάς στον Μ. Βασιλάκη:

«Το 2008, αν δεν κάνω λάθος, άρχισε να εκδίδεται η επιθεώρηση «Athens Review of Books» («ΑRB») από τους Μανώλη Βασιλάκη (ΜΒ) και Ηλία Κανέλλη (ΗΚ). Το 2011 η «ΑRB» διασπάστηκε λόγω διαφωνιών μεταξύ των δύο εκδοτών/διευθυντών της. Ο ΗΚ αποχώρησε και ίδρυσε την «Books’ Journal» («BJ»), η οποία και εκδίδεται έκτοτε τακτικά, όπως άλλωστε και η «ΑRB». Πριν από τη «διάσπαση» είχα δημοσιεύσει αρκετά κείμενα στην «ΑRB». Συνέχεια αυτής της συνεργασίας ήταν, επομένως, και το σχόλιό μου με τίτλο «Από τον Χαρίλαο Τρικούπη στον Χόνεκερ» και θέμα την παρουσίαση βιβλίου του Νίκου Κοτζιά (ΝΚ) στην Παλαιά Βουλή. Προφανώς, λοιπόν, ούτε από «ανεύθυνο επιστολογράφο» είχε γραφτεί το επίμαχο κείμενο ούτε αποτελούσε απλή «επιστολή αναγνώστη». Ήταν σχόλιο, γραμμένο από τον τότε τακτικό συνεργάτη του περιοδικού Ανδρέα Παππά, δηλαδή την αφεντιά μου. Επίσης προφανώς, το κείμενό μου ήταν πολιτικό. Δεν είχα ποτέ προσωπικά με τον Νίκο Κοτζιά, ούτε τον γνωρίζω. Θέλησα απλώς να σχολιάσω την πολιτική του διαδρομή, ως στελέχους του ΚΚΕ (έστω σε αιχμηρά «δημοσιογραφικό» τόνο, δεν το αρνούμαι)».

Δείτε το εν λόγω απόσπασμα όπως δημοσιεύτηκε:

Το τι είναι «δημοσιογραφία» και η χρήση «αιχμηρών σχολίων» στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, είναι ζητήματα που τα’ χει λύσει από γεννησιμιού η Δημοσιογραφία και, ίσως, θα πρέπει να τα ξαναμελετήσει ο Α. Παππάς.

Ο ίδιος, πάντως, εμμέσως πλην σαφώς, φαίνεται να παραδέχεται ότι το κείμενό του ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια της «πολιτικής κριτικής», και γι’ αυτό σημειώνει:

«Οφείλω να ζητήσω συγγνώμη από τους «συγκατηγορούμενούς» μου, Μαρία Βασιλάκη, Μανώλη Βασιλάκη και Ηλία Κανέλλη, που ένα κείμενό μου είχε ως συνέπεια να υποστούν μια τόσο παρατεταμένη ταλαιπωρία», έγραψε.

Εν κατακλείδι, αντιλαμβάνεται ο Μ. Βασιλάκης ότι η δημόσια ομολογία του Άνδρεα Παππά αρκεί για να καταδικαστεί εκ νέου για συκοφαντίες και ψεύδη;