ΣΟΚ! Στο Κραν Μοντάνα μας ζήτησαν να παραδώσουμε την Κύπρο στους Τούρκους με αντάλλαγμα αέρα κοπανιστό

Ότι η Τουρκία δεν θέλει επίλυση του Κυπριακού και εμπλέκει το νησί στις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές της περιπέτειες στη Συρία, είναι κάτι που το έχει αναφέρει στο παρελθόν ο Νίκος Κοτζιάς.

Δημοσιεύματα στον κυπριακό Τύπο, που αποκαλύπτουν κάποια από τα παρασκήνια των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντάνα, αποδεικνύουν την ορθότητα των όσων έχει πει ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών και τη σθεναρή πατριωτική του στάση.

Η Τουρκία ήταν ανένδοτη και επεδίωκε τη νομιμοποίηση της κατοχής του νησιού και τη μετατροπή και του ελεύθερου τομέα σε προτεκτοράτο της, μέσω της υποτιθέμενης “λύσης”.

Όπως διαβάζουμε σε κυπριακές εφημερίδες, στην κατ’ ιδίαν συνάντηση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με τον γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, την Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017, παραμονή του δείπνου, ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτούν οτιδήποτε, εάν η ελληνοκυπριακή και ελληνική πλευρά επιμένουν να ξεκινήσει η συζήτηση από το «μηδέν στρατός, μηδενικές εγγυήσεις».

Ο γ.γ. του ΟΗΕ ρώτησε τον κ. Τσαβούσογλου κατά πόσον θα μπορούσε να αποδεχτεί μείωση των στρατευμάτων στους αριθμούς που αναγράφονται στη Συνθήκη Συμμαχίας του 1960.

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ απάντησε ότι ναι μεν προβλέπεται στην εν λόγω συνθήκη παραμονή 650 Τούρκων στρατιωτών και 950 Ελλήνων, ωστόσο σήμερα θεωρεί μικρό αυτό τον αριθμό για γεωπολιτικούς (π.χ. Συρία) και ενεργειακούς λόγους (σωστός ο Κοτζιάς, γιατί τα έλεγε ότι αυτά τους νοιάζουν και όχι η λύση).

Ως αρχική διαπραγματευτική θέση, ο κ. Τσαβούσογλου έβαλε θέμα παραμονής τουλάχιστον 1.800 Τούρκων στρατιωτών σε τουρκική βάση στο νησί, μετά την πλήρη αποχώρηση του κατοχικού στρατού.

Άρα, όπως είναι ξεκάθαρο, την Τουρκία όχι μόνο δεν ενδιαφέρει καμία επίλυση του Κυπριακού και επανένωση του νησιού, αντιθέτως, θέλει την Κύπρο προτεκτοράτο της για τις εμπλοκές της στη Μέση Ανατολή και για να βάλει χέρι σε ενεργειακά κοιτάσματα που δεν της ανήκουν.

Ερωτηθείς ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου από τον γ.γ. εάν η χώρα του θα αποδεχόταν αμέσως την εγκατάλειψη του μονομερούς επεμβατικού δικαιώματος, καθώς και την κατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεως και αντικατάστασή της με τη Συνθήκη Εφαρμογής, ο κ. Τσαβούσογλου απάντησε ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που εννοούσε, αλλά, εάν όλα τα υπόλοιπα θέματα επιλύονταν, μπορούσε να ζητήσει από την Άγκυρα περισσότερη ευελιξία σε τούτο το θέμα.

Δηλαδή, ο Τούρκος ήθελε υποταγή της ελληνικής και ελληνοκυπριακής πλευράς και αφού εμείς “προσκυνούσαμε” τότε ίσως να μας έκαναν τη χάρη να δείξουν κάποια… “ευελιξία”. Προφανώς και έψαχναν για ηλίθιους οι Τούρκοι, κανονικούς ή “χρήσιμους”.

Την επόμενη ημέρα, Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017, στο μεγαλύτερο μέρος της η συζήτηση στο δείπνο, που κράτησε πάνω από έξι ώρες, διεξήχθη σε υψηλότατους τόνους που πολλές φορές ξεπερνούσαν τα όρια της διπλωματικής γλώσσας και της ευγένειας.

Στην εισαγωγή του, ο γ.γ. είπε ξεκάθαρα ότι η συζήτηση αφορά την κατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεως και αντικατάστασή της από τον Μηχανισμό Παρακολούθησης και της Συνθήκης Εφαρμογής.

Ο κ. Τσαβούσογλου σημείωσε ότι θα ήταν πολύ πιο σαφής, αλλά θεωρούσε πως δεν υπήρχε εμπιστευτικότητα.

Οι Αναστασιάδης – Κοτζιάς ορθώς ήθελαν γραπτώς τις τουρκικές προτάσεις. Με λόγια του αέρα συμφωνίες δεν γίνονται.

Τότε ο Τούρκος ΥΠΕΞ πήρε τον λόγο και είπε στον Έλληνα ομόλογό του ότι είχε ακούσει τη θέση της Τουρκίας πολλές φορές από το στόμα του γ.γ.

Ο κ. Κοτζιάς σχολίασε ότι δεν καταλάβαινε τι πρότεινε η Άγκυρα και τότε παρενέβη ο Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος ανέφερε ότι προσωπικά μαρτυρεί πως η Τουρκία μπορεί να αποδεχτεί το τέλος των επεμβατικών δικαιωμάτων, εάν υπάρξει μια ευρύτερη συμφωνία στα υπόλοιπα θέματα.

Λόγια του αέρα δηλαδή… Υποσχέσεις στον… καιρό! Συμφωνείστε εσείς Έλληνες κορόιδα και εμείς μετά θα σας κάνουμε κάποιο χατήρι εάν είστε καλά παιδιά. Όχι μεγάλο χατήρι, μην κακομάθετε, ένα… τοσοδούλι.

Ακολούθως, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είπε με νόημα ότι, «ο γ.γ. μόλις σας το ανέφερε, αλλά δυστυχώς ούτε εσείς», κοιτάζοντας τον Νίκο Κοτζιά, «αλλά ούτε κι εσείς», στρέφοντας το βλέμμα του προς τον Νίκο Αναστασιάδη, «θέλετε να το πιστέψετε».

Η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι δεν φημίζονται για άτομα εμπιστοσύνης, πόσο μάλλον αυτή την εποχή που το καθεστώς Ερντογάν τη μία ημέρα είναι σύμμαχος με τη Δύση, την άλλη με την Ανατολή, τη μία βρίζει το Ιράν και την άλλη αγαπιούνται, καταρρίπτουν ρωσικά αεροπλάνα και μετά αγοράζουν S-400 και είναι να απορεί κανείς πώς ο γ.γ. του ΟΗΕ περίμενε κάποιος να πάρει σοβαρά τον Τσαβούσογλου.

Εν τω μεταξύ, σε όλη αυτή τη φάρσα, φαίνεται ότι διέφευγε από τον ΟΗΕ το θεμέλιο του κυπριακού ζητήματος, ότι δηλαδή η Τουρκία δεν είναι μια αθώα περιστερά αλλά δύναμη εισβολής και κατοχής.

Έτσι λοιπόν, ο Πρόεδρος της κυπριακής Δημοκρατίας και ο Έλληνας ΥΠΕΞ επέμεναν να θέλουν γραπτώς τις προτάσεις της τουρκικής πλευράς, ο δε Τούρκος υπουργός Εξωτερικών επαναλάμβανε συνεχώς ότι μοιράστηκε τις ιδέες του με τον γ.γ., γιατί θέλει να παραμείνουν εμπιστευτικές λόγω του ότι τα διαρρέουν όλα οι Ελληνοκύπριοι και καταστρέφουν το κλίμα, και ότι επέδειξε παραπάνω ευελιξία στη συνομιλία του με τον κ. Γκουτέρες που είχε προηγηθεί.

Ωστόσο, λογική απορία, γιατί δεν κατέθεσε τις προτάσεις του γραπτές και σφραγισμένες στον γ.γ. του ΟΗΕ αφού είχε τόσο καλές προθέσεις αλλά φοβόταν τις διαρροές;

Σε αυτό το σημείο ο κ. Αναστασιάδης διερωτήθηκε σε έντονο ύφος, κατά πόσον θα γράφει η συμφωνία ότι η ελληνοκυπριακή και η ελληνική πλευρά δίνουν τα πάντα, ενώ η τουρκική θα επιδείξει ευελιξία…

Ο γ.γ. έβαλε στο τραπέζι ένα χαρτί που περιέγραφε τη νέα συνθήκη, τη Συνθήκη Εφαρμογής της λύσης, την οποία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αμφισβητούσε.

Τότε ο γ.γ. φανερά ενοχλημένος τού είπε ότι μπορεί εάν θέλει να μην την κάνει αποδεχτή, αλλά δεν μπορεί να την αμφισβητεί διότι είναι διεθνής συνθήκη, την εντολή της οποίας θα έχουν τα Ηνωμένα Έθνη.

Ο γ.γ. ανέφερε ότι η ευελιξία που επέδειξε η Τουρκία για τη Συνθήκη Εγγυήσεως στο πλαίσιο της λύσης ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα και παρόλο που δεν ήταν τα πάντα, θα ήταν λάθος να μην αναγνωρίσουμε ότι έγινε ένα μεγάλο βήμα.

Προφανώς ο κ. Γκουτέρες φανταζόταν βήματα που δεν υπήρχαν… Ξεχνώντας, το επαναλαμβάνουμε, ότι η Τουρκία είναι κράτος εισβολέας, επιτιθέμενη και όχι αμυνόμενη.

Τώρα, τι αξία έχουν οι συνθήκες του ΟΗΕ, το είδαμε με όλα τα προηγούμενα ψηφίσματα του Οργανισμού τις περασμένες δεκαετίες που καταδίκαζαν την Τουρκία αλλά δεν της έκαναν και τίποτα.

Ο Μουσταφά Ακιντζί επεσήμανε ότι ο γ.γ. του ΟΗΕ έλεγε στον κ. Αναστασιάδη πως το ποτήρι του κεφαλαίου των Εγγυήσεων δεν ήταν άδειο, αλλά εκείνος δεν μπορούσε να το δει, δεν ήθελε να το ακούσει. Ο Πρόεδρος της κυπριακής Δημοκρατίας ανταπάντησε ότι δεν έβλεπε κανένα ποτήρι μισογεμάτο.

Με απλά λόγια: Ήθελαν να βάλουν την ελληνική και ελληνοκυπριακή πλευρά να δεσμευτούν σε συγκεκριμένα πράγματα και η Τουρκία από την πλευρά της απλά θα έδειχνε… ευελιξία, έτσι γενικώς και αορίστως μια κάποια ευελιξία…

Αντιλαμβάνεστε ότι μας ζητούσαν να παραδώσουμε την Κύπρο στους ισλαμιστές του Ερντογάν με ανταλλάγματα ούτε καν… καθρεπτάκια και χάντρες, όπως έδωσαν στους Ινδιάνους για το Μανχάταν, αλλά με αέρα κοπανιστό!