Αυτό είναι το “σύστημα” ακραιφνών νεοφιλελευθέρων και ακροδεξιών που πολεμά τον Κοτζιά (φωτο)

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολιτική διάνοια για να καταλάβει ποιοι πολιτικοί κύκλοι βρίσκονται από τις συνεχείς -εδώ και καιρό- μιντιακές επιθέσεις κατά του υπουργού Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, άλλοτε με το πρόσχημα ότι θέλει να φιμώσει την ελευθερία στην έκφραση, άλλοτε για δήθεν παρεμβάσεις του ιδίου και της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη, και τέλος με το “επιχείρημα” ότι σαμποτάρει την επίλυση του Κυπριακού.

Είναι οι γνωστές νεοφιλελεύθερες ομαδούλες, και ένας ετερόκλητος συνασπισμός προσώπων, από το Ποτάμι και τη Δράση, μέχρι την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Στέφανο Μάνο, αλλά και από τους ακροδεξιούς που έχουν βγει στα κάγκελα εσχάτως υπερασπιζόμενοι την εξίσωση του κομμουνισμού με τον ναζισμό, μέχρι τους υπέρμαχους -στο παρελθόν- υπερασπιστές παραθρησκευτικών οργανώσεων και τουλάχιστον περίεργων φιλο-σκοπιανών “Μακεδόνων”, δήθεν στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Είναι ακριβώς εκείνες οι αυτοαποκαλούμενες “εκσυγχρονιστικές” -σαφώς νεοφιλελεύθερες- δυνάμεις, τμήματα των οποίων είτε επιδιώκουν να μπουν στη Νέα Δημοκρατία και να συνεργαστούν (ή συνεργάζονται) στενά μαζί της, είτε ερωτοτροπούν με τη “Δημοκρατική Συμπαράταξη”.

Οι κατά καιρούς πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί, με το πράσινο φως του προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη, στην προσπάθειά του να προσδώσει ένα νεοφιλελεύθερο προφίλ στο κόμμα του, έχουν προσκρούσει, ως γνωστόν, σε ισχυρότατες αντιδράσεις στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυρίως από τις μεγάλες τάσεις που εκπροσωπούν την ονομαζόμενη “λαϊκή Δεξιά”.

Νεοφιλελεύθερη παρέλαση

Τα πρόσωπα αυτά, πολλά εκ των οποίων προέρχονται από το καταδικασμένο “παλιό πολιτικό σύστημα” και έχουν μείνει εκτός πολιτικής σκηνής, επιθυμούν διακαώς να επιστρέψουν, και μάλιστα ως “νικητές”, καβάλα στ’ άλογο.

Η δημόσια “παρθενική” εμφάνισή τους είχε γίνει στις 12 Σεπτεμβρίου του 2016, κατά τη διάρκεια παρουσίασης ενός βιβλίου στο Γκάζι που διοργανώθηκε από τον Μ. Βασιλάκη, εκδότη του Athens Review of Books.

Ο Μανώλης Βασιλάκης ανάμεσα σε Κυριάκο Μητσοτάκη και Άννα Διαμαντοπούλου.

Εκεί, πλάϊ – πλάϊ, ως κύριοι ομιλητές, βρέθηκαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η επικεφαλής του Δικτύου για τη “Μεταρρύθμιση”, Άννα Διαμαντοπούλου, ο γνωστός για τα tweet του κατά του Νίκου Κοτζιά και υπέρ ακροδεξιών θέσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, δίπλα στον Θόδωρο Σκυλακάκη της “Δράσης”, άλλοτε στενό συνεργάτη της Ντόρας Μπακογιάννη.

Επίσης, ο Γιώργος Καμίνης, το “αουτσάϊντερ”, όπως δηλώνει σήμερα, στην κούρσα για επικεφαλής της “δημοκρατικής συμπαράταξης”.

Είναι ο Δήμαρχος Αθηναίων που χαρακτηρίζεται από την κουραστική επωδό του να επιτίθεται στον υπουργό Δημόσιας Ταξης, Νίκο Τόσκα, και που η δημαρχία του θα γραφτεί με μαύρα γράμματα για τον πρώτο Δήμο της χώρας.

Ο Μανώλης Βασιλάκης με τον Σταύρο Θεοδωράκη και την Άννα Διαμαντοπούλου.

Εννοείται, πως παραβρέθηκαν η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Στέφανος Μάνος, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, και βέβαια η πασίγνωστη χειροκροτητής των πιο ακραίων πολιτικών του ΔΝΤ, Μιράντα Ξαφά.

Άδωνις και Σκυλακάκης πρώτοι και καλύτεροι στην παρουσίαση βιβλίου που διοργάνωσε ο Μανώλης Βασιλάκης.

Να σημειωθεί πως για την περίοδο που η Ν. Μπακογιάννη ήταν υπουργός Εξωτερικών, το τελευταίο έτος το υπουργείο έχει αποκαλύψει ουκ ολίγες υποθέσεις “θολών” χρηματοδοτήσεων προς ΜΚΟ και σε διεθνείς αναπτυξιακούς Οργανισμούς.

Οι χρηματοδοτήσεις αυτές, μάλιστα, που ποτέ δεν έφτασαν στον σκοπό τους, διεκδικούνται από το ελληνικό ΥΠΕΞ και δεν αποκλείεται να “επαναπατριστούν” στην Ελλάδα της κρίσης τουλάχιστον 20 εκατομμύρια (ευρώ (!).

Στο πάνελ, εν μέσω Κυριάκου Μητσοτάκη και Αννας Διαμαντοπούλου, ήταν, βέβαια, ως αναμενόταν, ο εκδότης του Athens Review of Books και διοργανωτής, Μανώλης Βασιλάκης.

Δίπλα, ο πανεπιστημιακός, Θάνος Βερέμης.

Μια χαρούμενη παρέα. Κυριάκος Μητσοτάκης, Άννα Διαμαντοπούλου, Μανώλης Βασιλάκης, Θάνος Βερέμης.

Ο Μ. Βασιλάκης, ο οποίος είχε υπηρετήσει επανειλημμένως ως υπάλληλος στο πολιτικό γραφείο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, είναι αυτός με τον οποίο ο Νίκος Κοτζιάς είχε δικαστική διένεξη από το 2010.

Ο εκδότης αυτού του μικρού περιοδικού, επανειλημμένως, αναφερόμενος στο -προ δεκαετιών- πολιτικό παρελθόν του σημερινού υπουργού Εξωτερικών στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ, τον φωτογραφίζει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως πράκτορα της ανατολικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας, Στάζι, και του ανατολικογερμανικού κομμουνιστικού κόμματος (η πρωτόδικη καταδικαστική -για τον Μ. Βασιλάκη- απόφαση ελήφθη το 2013).

Τον εκδότη έχει στηρίξει επανειλημμένως ο Θ. Βερέμης, άλλοτε πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Εξωτερικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).

Ενορχηστρωμένη επίθεση

Το εντυπωσιακό είναι ότι τα κείμενα του Μ. Βασιλάκη, για δήθεν επιχείρηση φίμωσής του από τον Ν. Κοτζιά, αναπαρήχθησαν και αναπαράγονται μαζικά, όχι μόνον από τα εγχώρια ΜΜΕ που πρόσκεινται κυρίως στο Ποτάμι και τη ΝΔ, και λειτουργούν ως “πληρωμένα πιστόλια”, αλλά και από το “βαρύ πυροβολικό” των Δυτικών ΜΜΕ, τους Financial Times.

Οι τελευταίοι, επίσης αφήνουν να αιωρείται η θολή εικόνα ότι ο Ελληνας ΥΠΕΞ ήταν πράκτορας της Στάζι.

Στο δημοσίευμα αυτό παρατίθεντο και δηλώσεις του Θ. Βερέμη, ο οποίος, με αφορμή την παλαιά δικαστική διένεξη Κοτζιά – Μανωλάκη, αλλά και την καταδίκη του Α. Γεωργίου, άλλοτε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, όταν -επί Γ. Παπανδρέου- η Ελλάδα πέρασε στον “αστερισμό” των μνημονίων, είπε ότι καταπατιέται το κράτος Δικαίου στη χώρα μας και την συνέκρινε με την Ουγγαρία και την Πολωνία, οι οποίες έχουν μπει στη μαύρη λίστα της ΕΕ για ωμές κυβερνητικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη.

Και όταν προ ημερών, δικηγόρος του Ν. Κοτζια και στέλεχος της κίνησης “Πράττω”, του έστειλε επιστολή, με την οποία του ζητάει διευκρινίσεις γι’ αυτά που φέρεται να είπε, προκειμένου, όπως κατά πληροφορίες εκτιμάται, να εξαιρεθεί από μια πιθανή αγωγή του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών σε βάρος των Financial Times, τα ίδια νεοφιλελεύθερα ΜΜΕ που εκτελούν την ενορχηστρωμένη εκστρατεία κατά του Ν. Κοτζιά, ξαναμπήκαν στον χορό, γράφοντας ότι ο τελευταίος θέλει να κλείσει το στόμα του Θ. Βερέμη και ότι εμμέσως τον απειλεί.

Ο Θ. Βερέμης, βεβαίως, μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν είναι η πολιτική συγγένειά του με τη ΝΔ και τον νεοφιλελεύθερο χώρο της “Δράσης”, που τον “καθοδηγεί” στις επανειλημμένες επιθέσεις του, εδώ και πολύ καιρό, κατά του Ν.Κοτζιά.

Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι τους FT έσπευσε να υποστηρίξει και η ΝΔ.

Είναι απορίας άξιον: Αραγε, ο θεσμικός πολιτικός χώρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πιστεύει ότι η Ελλάδα έχει υπουργό Εξωτερικών που ήταν πράκτορας ξένων δυνάμεων;

Διότι εάν πιστεύει κάτι τέτοιο, τότε να βγει και να το δηλώσει ευθαρσώς.

Αν όχι, ας σιωπήσει, διότι το να πιπιλίζει τους Financial Times για μικροκομματικά οφέλη, αποτελεί σαφή υπονόμευση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και της Διπλωματίας.

Είναι ηλίου φαεινότερο, βέβαια, ότι, επειδή ακριβώς η ΝΔ, το Ποτάμι και άλλοι πολιτικοί χώροι, αδυνατούν να αρθρώσουν ουσιαστικό αντίλογο στους χειρισμούς της ηγεσίας του ΥΠΕΞ στα μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής (Κυπριακό, Σκοπιανό, ελληνοτουρκικά, ελληνοαμερικανικά, Μέση Ανατολή, κ.ο.κ.), επιλέγουν την τακτική της λάσπης.

Η ΝΔ, μάλιστα, σύρεται, ως ουρά, πίσω από κύκλους, ορισμένοι εκ των οποίων προσπαθούσαν να υπονομεύσουν εμφανώς την ελληνική εξωτερική πολιτική, και να προμοτάρουν τις “διαλλακτικές” θέσεις της Άγκυρας, σύμφωνα με τα “σχέδια” που εξυφαίνονταν σε κυριλέ σαλόνια του Ψυχικού, με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ για το Κυπριακό, γνωστό ως “ατζέντη της Τουρκίας”, Μπάρθ Έιντε.

Αλληλεγγύη στον υπάλληλο του Μητσοτάκη

Ας αφήσει, λοιπόν, κατά μέρους η ΝΔ τα πυροτεχνήματα περί “φίμωσης της ελευθερίας έκφρασης” μόνο και μόνο επειδή θέλει να στηρίξει τον Μανώλη Βασιλάκη, ο οποίος, ως γνωστόν, καθ’ όλη τη δεκαετία του 1990 είχε υπηρετήσει επανειλημμένως ως υπάλληλος στα πολιτικά γραφεία της οικογένειας Μητσοτάκη, καθώς και πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Ηταν αυτός μάλιστα που περίπου την ίδια περίοδο που υπηρετούσε στο γραφείο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, στο μέσον της δεκαετίας του 1990, είχε γράψει βιβλίο κατά του Μιλτιάδη Εβερτ, με τα “σαρδάμ” του τελευταίου, κάτι που αναπαρήχθη μαζικά από τα ΜΜΕ που στήριζαν τον Κ. Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ.

Τότε, όπως είναι γνωστό, ο Μ. Εβερτ έχασε τις εκλογές και, έκτοτε, πέρασε στο περιθώριο εντός της ΝΔ. Κάτι που ουδόλως ξεχνούν στη βάση και σε σημαντικό τμήμα της ηγεσίας της ΝΔ.

“Αριστερή αντιπολίτευση”

Η Νέα Δημοκρατία επιβάλλεται να ξεκαθαρίσει, εάν στο πλαίσιο του αναβιούμενου ακροδεξιού ρεβανσισμού της, συναινεί να ενοχοποιείται το πολιτικό παρελθόν του όποιου πολιτικού ανήκε στο ΚΚΕ ή σε άλλους χώρους της κομμουνιστικής Αριστεράς, σε τέτοιο σημείο που να ανέχεται -και να στηρίζει- τον χαρακτηρισμό του σημερινού υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας ως πρώην πράκτορα ξένων δυνάμεων.

Αν, από την άλλη, προκειμένου να μην χαλάσει το χατήρι στην ακροδεξιά του Α. Γεωργιάδη, επιμένει στο “κυνήγι μαγισσών”, εύκολα μπορούν να ανοίξουν πολλά αρχεία και να βρεθούν σκελετοί πολλών στελεχών της ΝΔ που συνεργάστηκαν με τη χούντα, με τους νεοναζί, κ.ο.κ.

Να σημειωθεί πως αυτό το νεοφιλεύθερο, με ακροδεξιά ιδεολογικά χαρακτηριστικά, “μέτωπο”, που έχει βγει παγανιά το τελευταίο διάστημα, διαθέτει σειρά αρθρογράφων – καθηγητών, κάποιοι εκ των οποίων φημίζονται για τα κείμενά τους, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρουν ότι οι κομμουνιστές στη Μακρόνησο παραθέριζαν (!).

Ενας εξ’ αυτών, μόλις προ ημερών σε γνωστό νεοφιλελεύθερο site που φιλοξενεί συχνά τις απόψεις της Α. Διαμαντοπούλου, φωτογράφιζε και πάλι τον Ν. Κοτζιά ως πράκτορα της Στάζι (ο τίτλος του “πονήματός” του ήταν “Στάζι” δηλητήριο”).

Αλλοι καθηγητές, οι οποίοι έχουν σπεύσει να καταγγείλουν τον Ν. Κοτζιά για “φίμωση του Τύπου”, είναι γνωστοί για τις αναλύσεις τους περί “καλής” και “κακής” ελληνικής χούντας, καθώς και για τον χαρακτηρισμό των δοσιλόγων στην κατοχή ως … “πατριωτών”.

Στις τάξεις αυτού του βαθιά ρεβανσιστικού στρατοπέδου, που επιδιώκουν να διαμορφώσουν διάφορα κέντρα εντός και εκτός Ελλάδος, προκαλεί εντύπωση ότι σπεύδουν να ενταχθούν και κάποιοι αριστεροί.

Είναι η “αριστερή αντιπολίτευση”, που είτε ως μέλη του ΚΚΕ εσωτερικού ή αριστεριστές, βρέθηκαν να αντιπαρατίθενται στη Μεταπολίτευση στα αμφιθέατρα, στο ΚΚΕ, και στο τότε στέλεχός του, Νίκο Κοτζιά, και τώρα στο όνομα του “αριστερού φιλελευθερισμού”, βγάζουν (και πάλι) τα απωθημένα τους, και γίνονται δεκανίκι των πιο συντηρητικών και αντιδραστικών δυνάμεων στην ελληνική κοινωνία.

Δυνάμεις, οι οποίες είναι συνώνυμο με την έννοια του “κρατικοδίαιτου” που οδήγησε την Ελλάδα στην κρίση.

Που θεωρούν το κράτος “βιλαέτι” τους, το οποίο αυτοδικαίως -και κληρονομικώ δικαίω- τους ανήκει, και που, ως γνήσιοι καρεκλοκένταυροι, περιμένουν πως και πως για να στρογγυλοκαθίσουν και πάλι στις πολυθρόνες της εξουσίας.

Κύκλοι που αναζητούν να πάρουν μια φανταστική ρεβάνς από την Αριστερά, για θέματα που έχει λύσει η ιστορία και τα’ χει βάλει στο χρονοντουλαπό της.

Δυνάμεις που διαθέτουν ΜΜΕ – “πληρωμένα πιστόλια”, εντός και εκτός Ελλάδας, και επιδίδονται συστηματικά σε επιχειρήσεις “εξόντωσης χαρακτήρα”, συχνά με ξεδιάντροπο τρόπο και έναντι χρυσοπληρωμένων διαφημίσεων από μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις.