Γιατί ο Νίκος Ανδρουλάκης απευθύνεται στο “Κοινωνικό ΠΑΣΟΚ” και όχι στα… Ποτάμια!

Ο Νίκος Ανδρουλάκης του κόμματος Βενιζέλου – Αλ Σάλεχ θεωρείται ένας από τους πιο “σκληρούς” εκσυγχρονιστές, παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Ως στέλεχος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ ήταν ο επικεφαλής της μειοψηφίας των εκσυγχρονιστών που όχι μόνο δεν αναγνώριζε τη επίσημη ηγεσία της Νεολαίας, εκλεγμένη από την ισχυρή πλειοψηφία του αριστερού ΠΑΣΟΚ, αλλά στην πραγματικότητα είχε δημιουργήσει τη δική του, παράλληλη, Νεολαία ΠΑΣΟΚ -κυρίως στο χώρο της ΠΑΣΠ- η οποία δεν δίσταζε να συνεργάζεται με τη ΔΑΠ, να υιοθετεί δεξιές πολιτικές και θέσεις και να “παίζει ξύλο” με τις αριστερές οργανώσεις, της ίδιας της ΠΑΣΠ, που θεωρούσαν την “ομάδα Ανδρουλάκη” παραμάγαζο της ΔΑΠ.

Μάλιστα οι “εμφύλιες” συρράξεις μεταξύ ΠΑΣΠιτών, αριστερών (ανδρεοπαπανδρεϊκών) και εκσυγχρονιστών (σημιτικών), ξεπερνούσαν σε βία και μένος εκείνες με τον γαλάζιο εχθρό.

Αυτά είναι γνωστά σε όσους πέρασαν από τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ ή την ΠΑΣΠ τα χρόνια πριν το 2009.

Οι νεολαίοι της “ομάδας Ανδρουλάκη” ξεχώριζαν πάντα από τους υπόλοιπους ΠΑΣΠίτες γιατί… έμοιαζαν με ΔΑΠίτες και παρά ότι τους ξυλοφόρτωναν συχνά οι “σύντροφοί” τους από το αριστερό – κοινωνικό ΠΑΣΟΚ δεν πτοούνταν. Μόνο ένα σύνθημα τους προκαλούσε ταραχή. Το “Ανδρέα ζεις και σπέρνεις εφιάλτες σε εκσυγχρονιστές και νεοδημοκράτες”, που φώναζαν οι αριστερές οργανώσεις της ΠΑΣΠ σε συνέδρια και εθνικά συμβούλια, λίγο πριν εξαπολύσουν βροχή τις καρέκλες στους νεολαίους της “ομάδας Ανδρουλάκη”.

Δείτε χαρακτηριστικό βίντεο από εσωκομματική διαδικασία της ΠΑΣΠ:

Υπό φυσιολογικές συνθήκες κι αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά μετά το 2009, δηλαδή δεν είχε έρθει ποτέ η κρίση, η “ομάδα Ανδρουλάκη” θα είχε εντελώς εξαφανιστεί, στα πλαίσια ενός σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ. Όμως, η διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου με τους κηπουρούς, τα μνημόνια κι όσα ακολούθησαν, είχαν ως αποτέλεσμα η πλειοψηφία του κοινωνικού σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο στη Νεολαία αλλά και στο κόμμα, να αποχωρήσουν από το Κίνημα. Κι έτσι, η μέχρι τότε υπό διωγμό “ομάδα Ανδρουλάκη”, που έμεινε στο νεοφιλελεύθερο και μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, έγινε η κυρίαρχη δύναμη, μάλιστα υπό την ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου οι “αγώνες” της… δικαιώθηκαν, με τον ίδιο τον Νίκο Ανδρουλάκη να αναδεικνύεται σε κορυφαίο στέλεχος του κόμματος Βενιζέλου – Αλ Σάλεχ.

Μετά από όλα αυτά, γνωστά σε πολλούς, η έκπληξη ήταν μεγάλη μεταξύ των πρώην ΠΑΣΟΚων όταν άκουσαν όχι μία αλλά πολλές φορές, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, τον Νίκο Ανδρουλάκη να κάνει εκκλήσεις προς το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ να… επαναπατριστεί. Υπενθυμίζουμε ότι το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ είναι ο πλειοψηφικός χώρος της δημοκρατικής παράταξης που έχει “μετακομίσει” στον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον ως ψήφοι, οι ίδιοι άνθρωποι που πέταγαν καρέκλες στον Νίκο Ανδρουλάκη και στους ντυμένους από μπουτίκ του Κολωνακίου οπαδούς του.

Άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τα πράγματα επισημαίνουν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι εξαιρετικά ευφυής άνθρωπος, καμία σχέση με την ηγεσία του κόμματος Βενιζέλου – Αλ Σάλεχ και βλέπει μακριά. Αναγνωρίζει την αδυναμία του εκσυγχρονιστικού χώρου να υπάρξει πολιτικά μόνος του, το 8% της “νίκης” Βενιζέλου στις κάλπες των ευρωεκλογών είναι η καλύτερη στιγμή των εκσυγχρονιστών. Ο Νίκος Ανδρουλάκης βλέπει τον εαυτό του και την επόμενη και τη μεθεπόμενη ημέρα, όταν οι παλαιοί πολιτικοί θα έχουν αποχωρήσει και ψάχνει στηρίγματα στους παλιούς του εσωκομματικούς αντιπάλους, των οποίων το σεβασμό έχει κερδίσει από το γεγονός και μόνο ότι μετά από τόσες… καρεκλιές επιβίωσε.

Εξάλλου, ακόμα και ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης γνωρίζει, ότι με τους αριστερούς ΠΑΣΟΚους, του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί στο τέλος να συνεννοηθεί, πράγμα ακατόρθωτο με τους νέους αστέρες που βρίσκονται στον προθάλαμο της Ελιάς, Ψαριανούς, Τατσόπουλους και λοιπούς “εναλλακτικούς” του αριστερού νεοφιλελευθερισμού, του ΔΗΜΑΡιτισμού, και των Ποταμιών, δηλαδή όλο αυτό το απολίτικο μουρλοκομείο, που όταν πάψει να είναι χρήσιμο θα επιστρέψει στα καφέ του Κολωνακίου, από όπου ανασύρθηκε.

Όσο όμως υπάρχουν τα μνημόνια και η παρούσα ηγεσία του κόμματος Βενιζέλου – Αλ Σάλεχ, οι εκκλήσεις του θα πέφτουν στο κενό. Εκτός κι αν ο Νίκος Ανδρουλάκης, δίχως καμιά ψευδαίσθηση, χτίζει σήμερα γέφυρες για να τις διαβεί την επόμενη ή τη μεθεπόμενη ημέρα.