Δεν την “παλεύουν” οι ΝΑΤΟϊκοί με το Ιντσιρλίκ – Θέλουν να τα μαζέψουν και να φύγουν “χθες”

Να φύγει το ΝΑΤΟ “ψάχνεται” από την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία, μιας και οι δυτικοί σύμμαχοι δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στο ισλαμιστικό καθεστώς του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Και δεν είναι μόνο οι Γερμανοί που επιθυμούν να είχαν φύγει “εχθές” από την Τουρκία, είναι και οι Αμερικανοί, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αισθάνονται “πολιορκημένοι” από τις διαθέσεις του Ερντογάν και των έξαλλων οπαδών του.

Οι πληροφορίες ότι οι ΗΠΑ ήθελαν να φύγουν από το Ιντσιρλίκ ξεκίνησαν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, όταν οι Αμερικανοί θεωρήθηκαν συνένοχοι στην απόπειρα ανατροπής του Ερντογάν και βρέθηκαν να πολιορκούνται, με κομμένο το ηλεκτρικό ρεύμα, μέσα στη βάση.

Ακολούθησε με την πρώτη ευκαιρία η “φυγάδευση” των αμερικανικών πυρηνικών κεφαλών από το Ιντσιρλίκ και η μεταφορά τους σε ασφαλές ευρωπαϊκό έδαφος. Επειδή υπήρξε η έντονη υποψία ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε βάλει “στο μάτι” τα αμερικανικά πυρηνικά. Αυτά δεν είναι θεωρίες συνωμοσίας, είναι ρεπορτάζ που δεν διαψεύστηκαν και εν μέρει επιβεβαιώθηκαν.

Ο Κύπριος ΥΠΕΞ Ιωάννης Κασουλίδης επιβεβαίωσε με τη σειρά του ότι το Βερολίνο, από πέρυσι, αναζητούσε τόπο μετεγκατάστασης του σχετικά μικρού στρατιωτικού αποσπάσματός του που εδρεύει στη βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία.

Οι Γερμανοί είχαν εξετάσει ακόμη και τη λύση της βάσης «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Κύπρο.

Το γεγονός ότι μια χώρα του NATO αναζήτησε λύση σε ένα νησί που έχει βάσεις με σχετικά μικρές δυνατότητες χωρικής επέκτασης, αποτελεί ένδειξη της έντασης που υπάρχει στη Συμμαχία.

Και εδώ ερχόμαστε στη βάση της Σούδας, η οποία λειτουργεί ως το κατεξοχήν λιμάνι επισκευών και μεταστάθμευσης πολεμικών πλοίων. Επί τούτου, η Σούδα ήδη επεκτείνεται. Όπως μάλιστα έχει γραφτεί, η Σούδα και ακόμα μία νέα βάση που θα παραχωρήσει η Ελλάδα, θα αντικαταστήσουν το Ιντσιρλίκ.

Εξάλλου στους νέους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, η Ελλάδα είναι εκείνη η χώρα που αναβαθμίζεται ως περιφερειακό κέντρο της “Αυτοκρατορίας” σε Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, ανατολική Μεσόγειο και βόρεια Αφρική.