Πώς ο Κοτζιάς αποκαθιστά την ιστορική ενότητα του ανατολικού ρωμαϊκού κόσμου με επίκεντρο τη Ρόδο

Για άλλη μια φορά, φέτος, η Ρόδος επανέρχεται στο προσκήνιο της διεθνούς διπλωματίας ως σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών γεφυρώνοντας Δύση και Ανατολή, Βορρά και Νότο.

Η Διάσκεψη για την Ασφάλεια και την Σταθερότητα στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, η σημαντική αυτή πρωτοβουλία του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, η οποία εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2016, παίρνει για δεύτερη φορά, στις 22 και 23 Μαΐου, σάρκα και οστά.

Λίγοι ενδεχομένως, εκτός από τους Ροδίτες, θυμούνται ότι το νησί αυτό φιλοξένησε, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1940, σημαντικότατες συνομιλίες για την επίλυση του Παλαιστινιακού και μάλιστα, ότι εκεί υπεγράφη και η ιστορική συμφωνία εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου (24/2/1949).

Αυτό, μαζί με την γεωστρατηγική της θέση και τον κοσμοπολίτικο και πολυδιάστατο χαρακτήρα της, συνετέλεσαν στο να επιλεγεί η Ρόδος ως τόπος διεξαγωγής της εν λόγω Διάσκεψης με στόχο την προώθηση της δημιουργικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών της ΝΑ Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Διάσκεψη της Ρόδου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες του κ. Κοτζιά στο πλαίσιο της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που προωθεί ο ίδιος τα τελευταία δύο χρόνια σε πολλά επίπεδα για την αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας.

Καταρχάς, εισάγει την έννοια της “θετικής ατζέντας” συνεργασίας στη διεθνή διπλωματία και έπειτα ανοίγει τον δρόμο για μία εναλλακτική προσέγγιση στην σταθεροποίηση της περιοχής, αφού όλοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι συμβατικές προσπάθειες επίλυσης των διενέξεων και των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τους μεσογειακούς λαούς δεν λειτουργούν αποτελεσματικά.

Για πρώτη φορά πέρυσι, στο πλαίσιο της πρώτης Διάσκεψης, θέματα, όπως η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, το περιβάλλον, η ενέργεια, οι μεταφορές και η νεολαία, τέθηκαν στο τραπέζι των συζητήσεων των υπουργών Εξωτερικών και υψηλών αξιωματούχων, από οχτώ ευρωπαϊκές και οχτώ αραβικές χώρες, με στόχο τη διερεύνηση ενός νέου πεδίου σχέσεων και τη δημιουργία δικτύων μεταξύ φορέων και πολιτών, που θα προλειάνουν το έδαφος για τη διευθέτηση εκκρεμών ζητημάτων στο πεδίο της ασφάλειας: ένα νέο “πνεύμα” στη διπλωματία, το οποίο όχι τυχαία, κάποιοι από τους συμμετέχοντες υπουργούς αυθόρμητα ονόμασαν «το πνεύμα της Ρόδου», όρος που τείνει πλέον να καθιερωθεί.

Το «πνεύμα της Ρόδου» ουσιαστικά αντανακλά την κοινή πρόθεση ανάπτυξης εποικοδομητικού διαλόγου και δημιουργικών πρωτοβουλιών συνεργασίας με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Ευνοεί την εδραίωση της σταθερότητας, της ευημερίας και της δημοκρατίας, προωθώντας συναινετικές λύσεις και σφυρηλατώντας σχέσεις αδελφοσύνης μεταξύ των λαών.

Το «πνεύμα της Ρόδου» συμβάλει στην αποκατάσταση της ιστορικής ενότητας της Νοτιο-ανατολικής Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, ανατρέποντας στερεότυπα και αναδεικνύοντας τη σημασία της αρμονικής συνύπαρξης πολιτισμών και θρησκειών.

Ως επιστέγασμα της περσινής αποδοχής και επιτυχίας, η φετινή Διάσκεψη επιβεβαιώνει και τις υψηλές προσδοκίες της ελληνικής διπλωματίας για τη θεσμοθέτηση της εναλλακτικής αυτής προσέγγισης στο ραντεβού στις 22-23 Μαΐου στη Ρόδο, με θέμα “Η συμβίωση και η συνεργασία υπό συνθήκες ειρήνης και σταθερότητας” (Live and Work Together in Peace and Stability).