Πυρ και μανία ο Μουζάλας με τις ΜΚΟ των “επαγγελματιών ανθρωπιστών”

Σε μια εποχή που υπηρεσιακοί παράγοντες του ΥΠΕΞ ξεσκονίζουν τους φακέλους της περιόδου των αμαρτωλών ΜΚΟ που ροκάνισαν εκατομμύρια δημόσιου χρήματος για ανύπαρκτες και πολλές φορές αστείες δράσεις ανά την υφήλιο και, εκτός των άλλων, ανακαλύπτουν μέχρι και παρκαρισμένα χρήματα σε τράπεζες εξωτικών προορισμών, οφείλουμε να είμαστε τουλάχιστον επιφυλακτικοί και καχύποπτοι για τον ρόλο και τα αποτελέσματα των δράσεων όσων οργανώσεων έχουν αναλάβει να συνδράμουν την Πολιτεία στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα, γράφει η εφημερίδα “Αυγή”.

Μόλις τον Σεπτέμβριο του 2016, συνεχίζει η “Αυγή”, μάθαμε ότι ανέρχονται σε 170 οι ελληνικές και ξένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που πραγματοποίησαν δράσεις στην Ελλάδα από την εποχή της έξαρσης της προσφυγικής κρίσης μέχρι σήμερα, σύμφωνα με καταγραφή που ολοκλήρωσε – και παρά τις αντιδράσεις – το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, ώστε να σχηματιστεί μια ολοκληρωμένη εικόνα των όσων δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό.

Αυτό, όμως, που μέχρι σήμερα δεν έχει καταστεί δυνατό να λειτουργήσει είναι ο απαραίτητος μηχανισμός ελέγχου των προγραμμάτων και δράσεων των οργανώσεων και οργανισμών με βάση τα χρήματα που εισπράττουν από την Ε.Ε. και των αποτελεσμάτων που προσφέρουν στους χιλιάδες των ξεριζωμένων που παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας.

Δεν είμαστε Αφρική, είπε την Τρίτη ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής απευθυνόμενος στην κατηγορία των επαγγελματιών «ανθρωπιστών» που περιφέρονται ανά τον κόσμο αναζητώντας χρηματοδοτήσεις.

Δεν είναι δυνατόν οργανώσεις που καθυστερούν προκλητικά να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις για τις οποίες χρηματοδοτήθηκαν να καταγγέλλουν εκ των υστέρων με πύρινες συνήθως ανακοινώσεις, την Πολιτεία για τις άθλιες συνθήκες που ζουν οι πρόσφυγες σε πρόχειρους καταυλισμούς, είναι η ουσία της διαμαρτυρίας του Γιάννη Μουζάλα.

Ενός υπουργού που εδώ και μήνες βρίσκεται καθημερινά στο στόχαστρο της κριτικής εχθρών και φίλων, άλλοτε για τις αδυναμίες και τις παραλείψεις ενός ισχνού κρατικού μηχανισμού, άλλοτε για τους περιορισμούς που επιβάλλει στη χώρα η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας και άλλοτε για λόγους φθηνής αντιπολιτευτικής τακτικής.

Στην περίπτωση πάντως της διαχείρισης των ευρωπαϊκών κονδυλίων που ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκταμιεύονται από τις Βρυξέλλες για την οργάνωση των απαραίτητων υποδομών και την αξιοπρεπή φιλοξενία των χιλιάδων προσφύγων, η Ε.Ε. οφείλει να αναλάβει και πάλι τις ευθύνες της απέναντι σε όσους αντιμετωπίζουν καιροσκοπικά και κερδοσκοπικά την κρίση αυτή.

«Κανόνες, καθαρές αρμοδιότητες, καθαρές συνεργασίες, διαφάνεια» είναι αυτά που ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής απαίτησε από τις Βρυξέλλες περιγράφοντας τις επιτακτικές ανάγκες που η ιδιαιτερότητα της κατάστασης επιβάλλει και απαιτεί.

Τα χρήματα είναι πολλά και οι ανάγκες των προσφύγων περισσότερες από όσες μπορεί κανείς να στριμώξει σε δράσεις και προγράμματα που μένουν στα χαρτιά.