Μέχρι τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009, ο Νίκος Κοτζιάς ήταν από τους πιο στενούς συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ και ιδεολογικός καθοδηγητής του ΠΑΣΟΚ, όπως παλαιότερα υπήρξε ιδεολογικός καθοδηγητής στο ΚΚΕ.
Λίγες ημέρες όμως μετά την εκλογική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ, επειδή ο Γιώργος Παπανδρέου επέλεξε να τοποθετήσει υπουργό Εξωτερικών τον απίθανο Δ. Δρούτσα, ο Νίκος Κοτζιάς αποχώρησε από το Κίνημα, αρνούμενος να αναλάβει τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών που του προτάθηκε, βαθιά προσβεβλημένος.
Μερικούς μήνες αργότερα, όταν άρχισαν τα μνημόνια, ο Νίκος Κοτζιάς ξεκίνησε να αρθρογραφεί στα blog αντιμνημονιακά, ενώ ήταν από τους πρώτους που βγήκαν δημόσια στο αντάρτικο απέναντι στον πρώην κολλητό του πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Για λίγο καιρό παρέμεινε πολιτικά άστεγος, μέχρι που βρέθηκε στο δρόμο του ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Νίκος Κοτζιάς αποφάσισε να τον υιοθετήσει και να του μεταδώσει τα φώτα του. Στον Νίκο Κοτζιά οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η πατριωτική ρητορική που υιοθέτησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τα πρώτα ανοίγματα στους ΠΑΣΟΚογενείς που είχαν αρχίσει να αποχωρούν μαζικά από το Κίνημα από το καλοκαίρι του 2011 και μετά.
Στην πορεία, ακούστηκε, ότι οι σχέσεις του με τον Αλέξη Τσίπρα πέρασαν μια κρίση, εξαιτίας της σοσιαλιστικής τάσης που δημιουργήθηκε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στους ενδοπασοκικούς ανταγωνισμούς που μεταφέρθηκαν στο κόμμα της Αριστεράς.
Τώρα, όμως, ο Νίκος Κοτζιάς επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο. Συμμετείχε στην αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ που συνόδευσε τον Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα ενώ σύμφωνα με το “Ποντίκι” τελικά θα πάρει το Υπουργείο Εξωτερικών, που του αρνήθηκε ο Γιώργος, από τα χέρια του Αλέξη.
Η εφημερίδα “Στο Καρφί” μάλιστα επισημαίνει ότι “αυτός βρίσκεται πίσω από το ταξίδι στη Μόσχα και είναι αυτός που επηρέασε τον Αλέξη να γίνει η επίσκεψη στο περιθώριο της κρίσης στην Ουκρανία”.
Η αλήθεια είναι, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ότι εάν ο Νίκος Κοτζιάς αναλάβει υπουργός Εξωτερικών σε μια μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια σοφή επιλογή, αφού είναι άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά τη διεθνή πολιτική και επίσης είναι πατριώτης. Τουλάχιστον να ξέρουμε ότι σε ένα τόσο σοβαρό πόστο, θα υπάρχει ένας άνθρωπος με εθνικά αντανακλαστικά…