Ουμίτ Γιαλίμ: Οινούσσες, Ψέριμος, Φούρνοι, Φαρμακονήσι, Λεβίθα, Αγαθονήσι, Αρκοί είναι όλα τουρκικά

Νέο παραλήρημα δημοσιεύεται σε τουρκική εφημερίδα, όπου φιλοξενείται ο εξωφρενικός ισχυρισμός ότι οι Οινούσσες, η Ψέριμος, οι Φούρνοι, το Φαρμακονήσι, η Λεβίθα, το Αγαθονήσι και οι Αρκοί αποτελούν τουρκικό έδαφος και μάλιστα φιλοξενεί δηλώσεις πρώην Τούρκου αξιωματούχου που κατηγορεί τον Τούρκο πρωθυπουργό, Μπιναλί Γιλντιρίμ, ότι “ψεύδεται” επειδή δεν διεκδικεί τις Οινούσσες και τα υπόλοιπα νησιά ως τουρκικό έδαφος.

Η (αριστερή;) εφημερίδα Aydınlık σε δημοσίευμα με τίτλο «Ο Πρωθυπουργός ψεύδεται» αναφέρεται σε διευκρινιστικές δηλώσεις και σχόλια του πρώην Γενικού Γραμματέα του τουρκικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Ουμίτ Γιαλίμ (Ümit Yalım).

Συγκεκριμένα, ο Γιαλίμ επικρίνει τον Τούρκο Πρωθυπουργό, Μπιναλί Γιλντιρίμ για τη δήλωσή του ότι «το γεγονός ότι ο [Έλληνας] Υπουργός Άμυνας πήγε εκεί και φωτογραφήθηκε στις βραχονησίδες δεν έχουν νόημα για εμάς [την Τουρκία]», εκτιμώντας ότι, με αυτές τις δηλώσεις, ο Γιλντιρίμ αναγνώρισε ότι η Τουρκία εγκαταλείπει πλήρως το Αιγαίο στην Ελλάδα. «Είναι πολύ περίεργο να τα λέει αυτά, ενώ ο Υπουργός Άμυνας της Ελλάδας παραβίασε τον εναέριο χώρο κατά 4,5 μίλια. Ο Πρωθυπουργός Γιλντιρίμ δεν έχει δικαίωμα να αγνοεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα», σχολίασε ο Γιαλίμ.

Στη συνέχεια, ασκεί κριτική επίσης στις δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού, σχετικά με τα 130 νησιά, για τα οποία είπε ότι «δεν είναι σαφές το καθεστώς κυριότητάς τους».

«Ο Πρωθυπουργός Γιλντιρίμ ψεύδεται μπροστά στα μάτια του λαού, και κοροϊδεύει τη νοημοσύνη του», σχολίασε ο Γιαλίμ και συνέχισε:

«Στο Ανατολικό Αιγαίο υπάρχουν πάνω από 150 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που ανήκουν στην Τουρκική Δημοκρατία.

»Αυτό καταδεικνύεται καθαρά από βρετανικούς και αμερικανικούς χάρτες, καθώς και χάρτες και έγγραφα που έχουν στην κατοχή τους το Επιτελείο Στρατού, η Διοίκηση των Ναυτικών Δυνάμεων, το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η Υπηρεσία Χαρτών.

»Τα νησιά Ψέριμος (Keçi) Οινούσα (Koyun), Φούρνοι (Hurşit) Φαρμακονήσι (Bulamaç), Λεβίθα (Koçbaba) Αγαθονήσι (Eşek), Αρκοί (Nergizçik) υπάρχουν ακόμα και στους τουρκικούς οδικούς χάρτες.

»Ένα από τα νησιά, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στα λεγόμενα του Γιλντιρίμ [περί «μη ξεκάθαρης ταυτότητας»], είναι και οι Οινούσσες, που βρίσκονται σε απόσταση 6 μλ [5 μίλια ή 8 χιλιόμετρα από την τουρκική ακτή] από τη Σμύρνη.

»Οι Οινούσσες, που δεν καταλήφθηκαν στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων και δεν παραδόθηκαν στη Λωζάνη, βρίσκονται εντός των συνόρων του Εθνικού Όρκου.

»Οι Οινούσσες καταλήφθηκαν από την Ελλάδα το 2004 [σ.σ. οι Οινούσσες αποτελούν ελληνικό έδαφος από το 1912], και από τότε κυματίζει εκεί η ελληνική σημαία και υπάρχει ελληνική στρατιωτική παρουσία. Ο Γιλντιρίμ, στις Οινούσσες, οι οποίες ανήκουν στη δική του εκλογική περιφέρεια, τη Σμύρνη, μπήκε με διαβατήριο. Και στο διαβατήριό του υπάρχει σφραγίδα “Οινούσσες – Ελλάδα”», καταλήγει το τουρκικό δημοσίευμα.

Οινούσσες

Οι Οινούσσες ή Οινούσσα είναι συστάδα νησιών του Βορείου Αιγαίου, αποτελούμενη από 1 κατοικημένο νησί και 8 μικρότερα.

Βρίσκονται περίπου 2 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Χίου και 8 χιλιόμετρα από τα παράλια της Τουρκίας. Το νησί έχει 826 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Στην αρχαιότητα το νησί ήταν φημισμένο για το καλό κρασί του και πιστεύεται ότι από τη ρίζα της λέξης οίνος προέρχεται και το όνομα Οινούσσες.

Η ονομασία Eγνούσα, που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι του νησιού προέρχεται από το αρχαία όνομα του φυτού λυγαριάς, «άγνος», που υπάρχει παντού στο νησί.

Αναφέρεται ήδη κατά τον 6ο αι. π.Χ. από τον Εκαταίο και αργότερα από τον Θουκυδίδη.

Ο Ηρόδοτος μάς πληροφορεί ότι όταν οι Φωκαείς ζήτησαν από τους Χίους να τους επιτρέψουν να εγκατασταθούν εκεί, ύστερα από την καταστροφή της πόλης τους από τους Πέρσες, οι Χίοι αρνήθηκαν να τους πουλήσουν το νησί για να μην χάσουν τα εμπορικά προνόμια.

Στο νησί δεν έχουν πραγματοποιηθεί συστηματικές ανασκαφές, έχουν εντοπιστεί όμως λιγοστές αρχαιότητες (οικιστικά λείψανα, ψηφιδωτά κλπ).

Στο λιμάνι της Οινούσσας υπάρχει το άγαλμα της Οινουσσιώτισσας, μιας χάλκινης γοργόνας με στέμμα και ιστιοφόρο στο αριστερό χέρι.

Το άγαλμα αποτελεί αναφορά στη ναυτική παράδοση του νησιού, καθώς οι ελάχιστοι πόροι των νησιών έστρεψαν τους κατοίκους προς τη ναυτιλία και δεν είναι τυχαίο ότι από εδώ κατάγονται πολλοί εφοπλιστές.

Στο νησί βρίσκονται το Ναυτικό Λύκειο, το Ναυτικό Μουσείο, η Ακαδημία του Εμπορικού Ναυτικού, το Πνευματικό Κέντρο, ο ιστορικός ναός του Αγίου Νικολάου καθώς και η Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Μετά την καταστροφή της Χίου το 1822, πολλοί Οινουσσιώτες εγκατέλειψαν το νησί τους και κατέφυγαν στη Σύρο όπου ήρθαν σε επαφή με επαγγέλματα της θάλασσας.

Έτσι, όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους γύρω στο 1827, άρχισαν τη μεταφορά εμπορευμάτων, πρώτων υλών και ειδών διατροφής από και προς το νησί και σύντομα οι διαμετακομιστικές δραστηριότητές τους επεκτάθηκαν προς τις ακτές της Ιωνίας και τα άλλα νησιά του Αιγαίου.

Η τουρκική κυριαρχία στις Οινούσσες τερματίζεται στις 20 Νοεμβρίου 1912.

Το καλοκαίρι του 1914 έρχονται στην περιοχή εκατοντάδες πρόσφυγες, πολλοί από τους οποίους μένουν εκεί μέχρι την παλινόστηση στα 1918-1919.

Το 1922, εξαιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής, πολλοί μικρασιάτες πρόσφυγες εγκαθίστανται στο νησί, τονώνοντας σημαντικά τον πληθυσμό του.

Την ίδια περίοδο οι οινουσσιώτες εφοπλιστές αρχίζουν να εγκαθίστανται στο Λονδίνο, όπου επεκτείνουν τις επιχειρηματικές δράσεις τους.

Παρά την εξολοκλήρου καταστροφή του οινουσσιώτικου στόλου κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη λήξη του οι εφοπλιστές παραλαμβάνουν τα πλοία Liberties, που δόθηκαν τότε στη χώρα μας από την αμερικανική κυβέρνηση.

Η επιτυχημένη οικονομική εκμετάλλευση αυτών, σε συνδυασμό με προσοδοφόρες νέες επενδύσεις τα επόμενα χρόνια, αύξησαν την οικονομική ευμάρεια και το κύρος των οινούσσιων επιχειρηματιών.

Έτσι, παρά τις μεγάλες ναυτιλιακές κρίσεις (1974, 1983) που οδήγησαν πολλές ναυτιλιακές εταιρείες στην εξαφάνιση, οι οινουσσιώτες εφοπλιστές συνέχισαν να δραστηριοποιούνται με επιτυχία στο χώρο, διατηρώντας τη ναυτική παράδοση του τόπου τους και ενισχύοντας ποικιλοτρόπως όχι μόνο την τοπική, αλλά και το σύνολο της εθνικής οικονομίας.