Αυτοί που θέλουν τον τουρκικό στρατό στην Κύπρο επιτίθενται στον Κοτζιά

Όταν ολόκληρη πολιτική επιχειρηματολογία οικοδομείται στη δαιμονοποίηση της άλλης άποψης, αυτό αποτελεί αδυναμία πολιτικού λόγου.

Συνιστά φτηνή προπαγάνδα ξεπερασμένης κοπής, που εκφράζεται από σαστισμένους ανθρώπους με φασιστικές νοοτροπίες.

Τους τελευταίους μήνες αναπτύσσεται από τα επιτελεία των οπαδών της όποιας λύσης, μια περίεργη εκ πρώτης όψεως προσέγγιση, που έχει στόχο να υπονομεύσει τις πολιτικές που εκφράζονται από την Αθήνα και πιο συγκεκριμένα από τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά.

Είναι προφανές πως ο στόχος είναι η θέση που εκφράζεται για μηδενικές εγγυήσεις και μηδενικό αριθμό στρατευμάτων μετά τη λύση.

Είναι μια θέση που διαμορφώθηκε για πρώτη φορά ολοκληρωμένα, τεκμηριωμένα και με προτάσεις.

Αυτή καθορίζει τη γραμμή πλεύσης της ελληνικής πλευράς στο θέμα της Ασφάλειας.

Η θέση αυτή φαίνεται να ενοχλεί κάποιους στη Λευκωσία.

Είναι οι ίδιοι που ενοχλούνται με οποιαδήποτε θέση που «χαλά» την πεπατημένη, που υποβαθμίζει τα σημαντικά και προσαρμόζεται σε μια λογική που μπορεί να κωδικοποιηθεί στη βάση «λύση να είναι και ό,τι να είναι».

Ο Νίκος Κοτζιάς είναι ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, που έχει πάρει ζεστά το θέμα των εγγυήσεων, ανάλωσε χρόνο και διαμόρφωσε μια ολοκληρωμένη θέση/ πρόταση και ανέλαβε παράλληλα πρωτοβουλίες για προώθηση της πολιτικής αυτής.

Έκτοτε, που ανέλαβε αυτή την πρωτοβουλία, δέχεται επιθέσεις.

Και δεν αντιδρούν στην πρόταση αυτή μόνο στην Άγκυρα αλλά και κάποιοι κύκλοι στη Λευκωσία.

Η πολιτική και η οικονομική ελίτ της Λευκωσίας ενοχλείται καθώς «ο Κοτζιάς ανεβάζει τον πήχη» και «εκτροχιάζει τη διαδικασία»! Και γιατί;

Επειδή προφανώς τους χαλά το πάρτι, προωθεί μια ορθολογιστική θέση που δεν συμπίπτει με τους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Εκείνοι που δέχονται «μιας μορφής εγγυήσεων» θα πρέπει επιτέλους να έχουν το θάρρος της γνώμης τους και να το πουν δημόσια. Καθαρά και σταράτα.

Αντί να επιτίθενται κατά του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος, να τον συνδέουν με ό,τι λέγεται και εκφράζεται γενικώς στην ατμόσφαιρα, να φτιάχνουν φανταστικές ιστορίες για «παράξενους ταξιδιώτες», είναι πιο έντιμο και ειλικρινές να ομολογήσουν ότι δεν τους ενοχλεί και «ολίγες εγγυήσεις».

Στη Λευκωσία κάποιοι και πολύ ψηλά ιστάμενοι, διοχετεύουν ότι άλλα λέγει ο Κοτζιάς και διαφορετική είναι η θέση του Τσίπρα, διαιωνίζοντας μια ψεύτικη εικόνα, που επί της ουσίας υπονομεύει τη μεγάλη προσπάθεια για λύση.

Κι όλα αυτά θα διαιωνίζονται, θα αναπαράγονται από τη στιγμή που αφήνονται να καλλιεργούνται.

Είμαστε μικρή χώρα [η Κύπρος] και δεν είμαστε κοινωνία που έχει πολλά μυστικά.

Γι’ αυτό είναι γνωστά και τα όσα αναφέρθηκαν στο Μοντ Πελεράν σε κάποια από τα γνωστά ξεσπάσματα.

Και φυσικά τα… μυστικά αυτά δεν μένουν εντός συνόρων.

Η ελληνική κυβέρνηση σύρεται σε μια διαδικασία, όπως αυτή περιγράφεται στη Συμφωνία του Δείπνου, την οποία πληροφορήθηκε την επομένη.

Και επιπρόσθετα σε αυτό, τα βαποράκια της όποιας λύσης ζητούν και τα ρέστα. Αντί να πουν ότι δέχονται εγγυήσεις επιτίθενται στον Νίκο Κοτζιά.

Κώστας Βενιζέλος