Παπαδημούλης για Ευρωζώνη: Να πάψει να παράγει πλεονάσματα για τον Βορρά και ελλείμματα για το Νότο

Την αναγκαιότητα η Ευρωζώνη να πάψει να παράγει πλεονάσματα για τον Βορρά και ελλείμματα για το Νότο, τόνισε ο Δημήτρης Παπαδημούλης, μιλώντας στην ημερίδα της ευρωομάδας της Αριστεράς GUE/NGL, με τίτλο “Περιφερειακές Οικονομίες της ΕΕ: Από τη Λιτότητα στην Ανάπτυξη”, η οποία διεξήχθη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Στη σχετική συζήτηση, στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων ως ομιλητές Ευρωβουλευτές, καθώς και διακεκριμένοι Πανεπιστημιακοί, εκπρόσωποι Συνδικάτων, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής, τόνισε:

“Θεωρώ σημαντική την πρωτοβουλία που πήρε η Ευρωομάδα μας να οργανώσει αυτή την ημερίδα με τη συμμετοχή εξαιρετικά σημαντικών ομιλητών και με επιστημονική ειδίκευση στο θέμα που συζητάμε. Είναι μια ημερίδα, στην οποία οι Ευρωβουλευτές της Ευρωομάδας της Αριστεράς σκοπεύουμε λιγότερο να μιλήσουμε και περισσότερο να ακούσουμε. Κι αυτό γιατί ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι χρειάζεται, απέναντι σε αυτήν την Ευρώπη που παράγει κρίση, εντεινόμενες ανισότητες και αρέσει ολοένα και λιγότερο στους πολίτες της, να δώσουμε εναλλακτικές, στηριγμένες σε καλή τεκμηρίωση”.

“Αυτή τη στιγμή έχουμε την “υπαρκτή Ευρώπη”, η οποία -όπου στήνονται κάλπες και ψηφίζουν οι πολίτες- αποδοκιμάζεται και δεν είναι άλλη από μια Ευρώπη μονομερούς λιτότητας, νεοφιλελεύθερων συνταγών, μια Ευρώπη “α λα καρτ”. Η Ευρώπη αυτή τρέχει σαν λαγός να ολοκληρώσει τους δυο πρώτους πυλώνες της τραπεζικής της ενοποίησης, αλλά καταλήγει να πηγαίνει προς τα πίσω, σαν τον κάβουρα, όταν πρόκειται για το ευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων”, υπογράμμισε ο Δ. Παπαδημούλης και επεσήμανε:

“Είναι η Ευρώπη που ενεργοποιεί κυρώσεις για όσες χώρες έχουν υπερβολικά ελλείμματα, αλλά σφυρίζει αδιάφορα και αρκείται σε πλατωνικές συστάσεις απέναντι σε χώρες που έχουν υπερβολικά πλεονάσματα, όπως ορθά σημείωσε για τη Γερμανία η Γκάμπι Τσίμερ.

Απέναντι, λοιπόν, σε αυτήν την «υπαρκτή Ευρώπη», υπάρχει η ατζέντα της ανερχόμενης λαϊκής ακροδεξιάς, που δεν είναι άλλη από τη διάλυση της Ευρώπης, με το να γυρίσουμε πίσω στα κράτη-έθνη, στους εθνικισμούς, στα εθνικά νομίσματα και τους νομισματικούς πολέμους”.

Όχι άλλα πλεονάσματα για τον Βορρά και τα ελλείμματα για το Νότο

“Έτσι, προβάλλει ολοένα και περισσότερο η ανάγκη μιας τρίτης εναλλακτικής. Αυτή μπορεί να προέλθει μόνο από την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις, για μια κοινωνική, δημοκρατική Ευρώπη, η οποία θα εξασφαλίζει αυτά που έχει υποσχεθεί η Ευρώπη στους πολίτες της και δεν τους προσφέρει: Ανάπτυξη, απασχόληση, κοινωνικό κράτος, πολιτικές συνοχής, προοπτική μείωσης -και όχι αύξησης- των ανισοτήτων, είτε των κοινωνικών, είτε των περιφερειακών.

Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να πάψει ο μηχανισμός της Ευρωζώνης να παράγει διαρκώς πλεονάσματα για τον Βορρά και ελλείμματα για το Νότο. Διότι αυτό ενισχύει τη δυναμική μιας αποσύνθεσης.

Και πρέπει, και σε πολιτικό επίπεδο, να αλλάξει μια εικόνα που έχει εμπεδωθεί στους πολίτες: Ότι η ΕΕ είναι ένα σύστημα όπου συζητούν οι 28 και η Ευρωζώνη πάλι είναι ένα σύστημα όπου συζητούν 19 και στο τέλος αποφασίζει το Βερολίνο. Αν συνεχίσει το πράγμα έτσι, οδηγούμαστε μαθηματικά στην κυριαρχία της αντιευρωπαϊκής άκρας δεξιάς και στην αποσύνθεση. Ένας από τους λόγους που ο Ρέντσι έχασε με 20% διαφορά στο ιταλικό δημοψήφισμα, είναι ότι ο κ. Σόιμπλε βγήκε και υποστήριξε ένθερμα το “Ναι”. Ίσως αυτό να διπλασίασε και τη διαφορά μεταξύ του Όχι και του Ναι”.

Σύμφωνα με τον Δ. Παπαδημούλη, “το θέμα όμως είναι όχι απλώς να διαμρτυρόμαστε και να καταγγέλουμε, αλλά να δουμε και το τι μπορεί και τι πρέπει να αλλάξει. Έτσι, ώστε να έχουμε ανάπτυξη στη θέση της λιτότητας, περισσότερες επενδύσεις, ιδιαίτερα από τις χώρες που έχουν δημοσιονομικό χώρο, όπως είναι η Γερμανία με τα τρομακτικά πρωτογενή πλεονάσματα του 8,5%.

Τον Μάρτιο του 2016, η Κομισιόν κατέληξε σε μια σύσταση που λέει ότι η Γερμανία έχει μακροοικονομικές ισορροπίες, που παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Τον Ιούλιο του 2016, το Συμβούλιο με τη σειρά του κατέληξε σε συστάσεις προς τη Γερμανία: “Ενισχύστε τη ζήτηση, δώστε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάντε περισσότερες επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές”. Ίσως να χρειάζεται ένα μνημόνιο και στο Βερολίνο λοιπόν! Αλλά κανείς δεν το συζητά στα σοβαρά. Αντίθετα, στο όνομα της οικονομικής συμμόρφωσης επιχειρείται η επιβολή μέτρων εκτός ευρωπαϊκού κεκτημένου στην Ελλάδα, για την οποία στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου υπήρξε επιτέλους για πρώτη φορά και μια θετική είδηση με τα πρώτα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους”.

“Για την Ελλάδα, λοιπόν, που οι πάντες προβλέπουν για το 2017 και 2018 ανάπτυξη της τάξης του 3% μετά από 7-8 χρόνια άγριας ύφεσης και λιτότητας, υπάρχει το αίτημα από το ΔΝΤ να μην επανέλθουν, όπως ζητάει ο ελληνικός λαός και η ελληνική κυβέρνηση, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, κάτι που είναι ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά επειδή η Ελλάδα είναι σε πρόγραμμα, να εξαιρεθεί από όσα προβλέπει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και κεκτημένο για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις”, σημείωσε και πρόσθεσε:

“Και πρέπει να δούμε -και περιμένω και οι εισηγητές μας να συμβάλλουν σε αυτό- τι γίνεται και με τους υπάρχοντες πόρους της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, προκειμένου το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης να γίνει επιτέλους “και Ανάπτυξης”, διότι αυτή τη στιγμή, μόνο Ανάπτυξη δεν προσφέρει. Μόνο 9% από αυτούς τους πόρους πηγαίνει σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και τι γίνεται και με τους πόρους του EFSI, του περίφημου Ταμείου Γιούνκερ. Οι πόροι αυτοί πρέπει να πάνε περισσότερο -αν όχι αποκλειστικά- στις χώρες και τις περιφέρειες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη επενδύσεων, που έχουν μεγαλύτερη αποεπένδυση και ανεργία. Και όχι να χρηματοδοτούνται μέσω των πόρων αυτών ακριβοί αυτοκινητόδρομοι στη Γερμανία και την Ολλανδία. Αν δείτε τους πόρους που έχει διαθέσει μέχρι σήμερα το EFSI, η Γερμανία, η οποία δεν έχει καμία ανάγκη πρόσθετης ανάπτυξης, παίρνει τη μερίδα του λέοντος”.

Προτάσεις

“Και νομίζω, επίσης, ότι είναι δική μας ευθύνη να συζητήσουμε και σημαντικές προτάσεις, όπως η έκδοση ευρωομολόγου, ο αναπτυξιακός ρόλος που πρέπει να αποκτήσουν οι Τράπεζες, η ενίσχυση των διαρθρωτικών ταμείων για τις πολιτικές συνοχής με αλλαγές κριτηρίων, έτσι ώστε η ψαλίδα των ανισοτήτων να μειώνεται, διότι μια Ευρώπη με πάνω από 20 εκατομμύρια ανέργους και επιπλέον άλλα 20 εκατομμύρια ανθρώπων με mini jobs, με συμβόλαια της μιας μέρας και άκρως ελαστικοποιημένες μορφές εργασίας, δεν μπορεί να επιβιώσει”, σχολίασε.

“Η Ευρώπη, αν δεν αλλάξει, κινδυνεύει με διάλυση. Και για να γίνει ελκυστική και να επιβιώσει πρέπει να ενισχυθεί η Ανάπτυξη, η Κοινωνική Συνοχή, η Δημοκρατία και το Κοινωνικό κράτος. Διαφορετικά, αυτό το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που ξεκίνησε κάποτε από ιδέες προοδευτικών διανοουμένων, όπως ο Αλτιέρο Σπινέλι, ο οποίος συνέταξε το πρώτο Ευρωπαϊκό Μανιφέστο στις φυλακές του Βεντοτένε, στο νησάκι όπου τον είχε φυλακίσει ο ιταλικός φασισμός, θα μείνει στα χαρτιά και θα κερδίσει ο εθνικισμός, χρησιμοποιώντας ως λίπασμα μια άγρια μονομερή λιτότητα, γερμανικής και νεοφιλελεύθερης κοπής”, κατέληξη ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.