Το φιάσκο των δημοσκοπήσεων και η ελληνική αυτογελοιοποίηση

Τη μεγάλη συζήτηση για τις εταιρίες δημοσκοπήσεων και τον εργαλειακό ρόλο που αυτές έχουν καταλήξει να διαδραματίζουν ως υπομόχλιο πολιτικής προπαγάνδας άνοιξε η παταγώδης αποτυχία των σφυγμομετρήσεων στις εκλογές των ΗΠΑ.

Ήδη, στο δημόσιο διάλογο έχει ανέβει ψηλά το θέμα των δημοσκοπήσεων, με τον υπουργό Επικρατείας, Χριστόφορο Βερναρδάκη (διόλου τυχαία όπως πληροφορείται το TRIBUNE) να αναφέρεται εκτενώς στο θέμα, εξηγώντας το “φαινόμενο” με αμιγώς πολιτικούς όρους.

Την ίδια ώρα προφανώς προς καθαρά κομματικό όφελος ορισμένοι επιχειρούν να αποσυνδέσουν το φιάσκο των δημοσκοπήσεων στις ΗΠΑ (και τη Βρετανία) από την ελληνική πραγματικότητα, λες και οι ελληνικές εταιρίες δημοσκοπήσεων δεν έχουν φάει απανωτά χαστούκια τα τελευταία τρία χρόνια αποτυγχάνοντας παταγωδώς να πέσουν έστω και κοντά στο αποτέλεσμα της εκάστοτε εκλογικής διαδικασίας με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.

Το τοπίο ξεκαθαρίζει ο αρθρογράφος του TRIBUNE Δημήτρης Κωνσταντινίδης, ο οποίος ρίχνει φως τόσο στο μέγεθος της αποτυχίας των εταιριών δημοσκοπήσεων όσο και στα αίτια αυτής…

Διαβάστε αναλυτικά

Κάποιοι στην Ελλάδα προσπαθούν να βγάλουν “λάδι” τους δημοσκόπους στις ΗΠΑ, με στόχο να στηρίξουν τις εγχώριες δημοσκοπικές εταιρίες, για να υποστηρίξουν τα σημερινά τους ευρήματα που τους βολεύουν πολιτικά και κομματικά.

Ή έχουν πλήρη άγνοια το πως λειτουργεί το εκλογικό σύστημα στις ΗΠΑ ή δεν διάβασαν ποτέ την δεύτερη και τρίτη σελίδα των δημοσκοπήσεων που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Έτσι παρουσιάζουν το επιχείρημα, η Κλίντον πήρε στο σύνολο περισσότερες ψήφους άρα οι δημοσκοπήσεις ήταν σωστές.

Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους:

Ουσιαστικά στις ΗΠΑ έγιναν εκλογές σε 11 πολιτείες. Σε όλες τις άλλες το αποτέλεσμα ήταν λίγο πολύ καθορισμένο ποιος θα κέρδιζε ανά πολιτεία.

Σε αυτές τις 11 πολιτείες εδωσαν την μάχη οι μονομάχοι και εδώ και 2 μήνες ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αυτές. Η λογική του εκλογικού συστήματος των εκλεκτόρων δίνει την άνεση στους υποψήφιους να κινηθούν εκεί που εκτιμούν ότι υπάρχει ανάγκη.

Οι δημοσκοπήσεις που είχαμε ήταν συνολικά για τις ΗΠΑ αλλά και χωριστά ανά πολιτεία όπως και δημοσκοπήσεις σε αυτές τις 11 συνολικά.

Στις 11 αυτές πολιτείες, τις αποκαλούμενες και swing states, η Κλίντον έχασε κατα κράτος και σε εκλέκτορες και σε ψήφους παρά τις δημοσκοπήσεις.

Και βέβαια όσοι παρακολουθούσαν αναλυτικά και σοβαρά τις δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ θα έβλεπαν ότι σε ΚΑΘΕ δημοσκόπηση υπήρχε και η εκτίμηση στους αριθμούς των εκλεκτόρων που θα έπαιρνε ο κάθε υποψήφιος. Καμμιά δεν έδωσε πάνω από 220-230 εκλεκτορες στον Τραμπ. Ενώ την Κλίντον από 270 εως 320.

Τέλος χθες και σήμερα το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ των ΗΠΑ καθώς και των δημοσκοπικών εταιριών αναρωτιούνται δημόσια πως έπεσαν τόσο έξω, ψάχνουν να βρούνε την αιτία των λαθών τους και στην Ελλάδα κάποιοι αυτογελοιοποιούνται, είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις δημοσκοπικές εταιρίες.